کالج پزشکان آمریکا به پزشکان توصیه می کند تا برای درمان بی خوابی مزمن ترکیبی از گفتار درمانی و تغییر در عادات خوابیدن که با اصطلاح درمان رفتاری شناختی تعریف می شود را به عنوان خط اول درمان لحاظ کنند.

این توصیه ها در دستورالعمل جدید برای درمان بی خوابی مزمن در تاریخ 2 می سال 2016 در سالنامه طب داخلی منتشر شده است.

درمان رفتاری شناختی برای بی خوابی مزمن از چندین جز تشکیل شده است که عبارت است از درمان رفتاری شناختی که افکار منفی و همراه با استرس در مورد خوابیدن را به افکاری مثبت تبدیل می کند، کاهش محرک ها قبل از خوابیدن، مانند نگاه کردن به کامپیوتر و تلویزیون، تکنیک های ریلکس شدن و بهبود محیط خواب که تاریک بوده و دمای مناسبی داشته باشد.

کالج پزشکان گزارش می کند درمان رفتاری شناختی برای بی خوابی بسیار بی خطرتر و مطمئن تر از مصرف داروهای خواب آور است که می تواند با عوارض جانبی مانند اختلال در رانندگی و بدتر شدن افسردگی همراه باشد. اگر درمان رفتاری شناختی به بهبود خواب کمکی نکند، به پزشکان توصیه می شود قبل از نسخه کردن داروهای خواب در مورد مزایا و خطرات آن با بیمار صحبت شود.

بنا به گفته دکتر لارنس اپستاین (Lawrence Epstein) متخصص دانشگاه پزشکی هاروارد، درمان رفتاری شناختی برای برطرف کردن بی خوابی مستلزم چندین جلسه همراه با درمانگر های آموزش دیده است، بنابراین به تعهد زمانی بیشتری نیاز است اما به این ترتیب از بروز عوارض داروها اجتناب خواهد شد. او ادامه داد درمان رفتاری شناختی برای رفع بی خوابی به افراد مبتلا به آپنه انسدادی نیز کمک خواهد کرد تا فشار مثبت مجاری هوایی تنظیم شود به این ترتیب درمان کمک خواهد کرد تا مجاری هوایی باز بماند.