تشخیص بیماری کرون

تشخیص بیماری کرون با کنار گذاشتن سایر احتمالات میسر می شود. متخصص گوارش با استفاده از ترکیبی از تست ها بیماری کرون را تشخیص خواهد داد. برخی راههای تشخیص بیماری کرون عبارت است از:

آزمایش خون

• تست آنمی یا بررسی احتمال عفونت: پزشک برای بررسی احتمال ابتلا به آنمی و همچنین عفونت آزمایشی انجام خواهد داد.
• تست خون پنهان شده در مدفوع: پزشک با استفاده از نمونه مدفوع احتمال وجود خون در آن را بررسی خواهد کرد.
• کولونوسکوپی: با استفاده از این تست کل بخش کولون و پایانه ایلئوم با استفاده از لوله ای سبک و مجهز به دوربین مورد معاینه قرار می گیرد. در طول انجام کولونسکوپی پزشک نمونه ای از بافت را برای آنالیز به آزمایشگاه می فرستد. در صورت وجود سلول های التهابی به نام گرانولوما تشخیص بیماری کرون تایید می شود.
• توموگرافی کامپیوتری یا CT: سی تی اسکن نوعی روش عکس برداری با استفاده از اشعه ایکس می باشد که در مقایسه با عکس برداری های معمولی که با اشعه ایکس انجام می شود تصاویر جزئی تری به دست می آید. با استفاده از این تست کل روده همچنین بافت های خارج از روده بررسی می شود. CT enterography نوع خاصی از سی تی اسکن می باشد که تصاویر بهتری را از روده کوچک ایجاد می کند.
• ام آر آی: اسکنرهای ام آر آی با استفاده از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی تصاویر جزئی را از ارگان ها و بافت ها ایجاد می کنند. ام آر آی مخصوصا برای ارزیابی فیستولا در اطراف مقعد یا روده کوچک موثر می باشد.
• آندوسکوپی کپسول: در این تست کپسولی کوچک که حاوی دوربین می باشد بلعیده می شود. این دوربین تصاویری را از روده کوچک عکس برداری می کند و تصاویر به ریکوردی منتقل می شود که روی کمربند شما قرار دارد. سپس این تصاویر وارد کامپیوتر شده و روی مانیتور مشخص می گردد تا علائم بیماری کرون بررسی شود. دوربین به طور بی دردی از طریق مدفوع خارج می شود. برای تایید تشخیص بیماری کرون ممکن است نیاز به انجام نمونه برداری نیز وجود داشته باشد.
• آنتروسکوپی با کمک بالون: در مواردی که آندوسکوپی کپسولی ناهنجاری هایی را نشان می دهد با استفاده از این تست روده کوچک مورد ارزیابی دقیق تری قرار می گیرد. اهمیت استفاده از این تست به عنوان یکی از راههای تشخیص بیماری کرون همچنان مورد سوال قرار دارد.