یافته های جدید مشخص کرد درمان با تاموکسیفن یا دسته دیگری از داروها به نام مهارکننده های آروماتاز می تواند ریسک ایجاد سرطان در پستان دیگر بیمار را کاهش دهد.
برخی سرطان های پستان بر استروژن تکیه دارند و این به رشد آن ها کمک می کند، از این رو مصرف طولانی مدت داروهایی مانند تاموکسیفن و یا مهار کننده های آروماتاز (از جمله آناستروزول) می تواند به برخی از بازمانده های سرطان پستان کمک کند.
تاموکسیفن رسپتورهای استروژن را در سلول های پستان بلاک می کند تا مانع رشد سرطان شود. آناستروزول تولید استروژن در بافت های چربی را متوقف می کند و این سبب می شود تا مقدار اندکی از این هورمون ایجاد شود.
بر اساس اطلاعات زمینه ای در این بررسی جدید انجام شده، حدود 5 درصد بیماران مبتلا به سرطان پستان در طول 10 سال بعد از تشخیص سرطان پستان اولیه، در پستان دیگرشان نیز دچار سرطان می شوند (سرطان پستان مقابل). کارآزمایی های بالینی قبلی نشان داد تاموکسیفن و مهار کننده های آروماتاز این ریسک را کاهش می دهد، اما تاثیر آن ها بر درمان فعلی بیمار مشخص نیست.
بررسی جدید انجام شده به رهبری Gretchen Gierachاز موسسه ملی بهداشت می باشد که در آن تقریبا 7500 خانم مبتلا به سرطان پستان غیر تهاجمی بین سال های 1990 تا 2008 حضور داشتند.
اغلب بیماران سفید پوست بودند و متوسط سنی آن ها نزدیک به 61 سال بود. تاموکسیفن توسط 52 درصد این بیماران به مدت متوسط 3 سال استفاده شده بود. مهار کننده های آروماتاز توسط 26 درصد این بیماران استفاده شد. حدود نیمی از بیماران گروه به مدت متوسط 2.2 سال، مهار کننده های آروماتاز را همراه با تاموکسیفن استفاده کردند و حدود نیمی از آن ها نیز مهارکننده های آروماتاز را به تنهایی و به مدت تقریبا 3 سال استفاده کردند.
در طول 6 سال پیگیری، 248 بیمار به سرطان در پستانی دچار شدند که قبلا سرطانی نبود.
به هر حال این تیم تحقیقاتی دریافت بروز این ریسک در بیمارانی که تاموکسیفن را به مدت طولانی تری استفاده می کردند کاهش یافت. در مقایسه با کسانی که دارویی استفاده نمی کردند، مصرف کنندگان فعلی بعد از 4 سال مصرف تاموکسیفن 66 درصد کمتر در خطر قرار داشتند. در بازه حداقل 5 سال بعد از قطع مصرف تاموکسیفن، کاهش ریسک کمتر بود اما هنوز معنی دار بود.
یافته ها نشان داد استفاده از مهارکننده های آروماتاز بدون تاموکسیفن با کاهش ریسک سرطان در پستان سالم همراه بود. به طور کلی، برای هر 100 بیماری که حداقل 5 سال زنده مانده بودند، برآورد شد استفاده از تاموکسیفن حداقل به مدت چهار سال می تواند از بروز سه نوع تومور در پستان سالم به مدت یک دهه پیشگیری کند. این یافته ها مخصوص خانم هایی بود که تومور آن ها نسبت به رسپتور استروژن مثبت بود، به عبارتی در کسانی که نسبت به هورمون حساس هستند.
این تیم تحقیقاتی بر این باور است یافته های آن ها از این توصیه حمایت می کند که افراد بازمانده از سرطان پستان دوره درمانی تجویز شده با هر یک از این داروها (یعنی تاموکسیفن و مهارکننده های آروماتاز) را کامل کنند.
دو نفر از انکولوژیست ها نیز عنوان کردند این یافته ها اطمینان بخش است.
دکتر استفان برینگ مسئول انکولوژی از بیمارستان لنوکس هیل در نیویورک باور دارد که تاموکسیفن و مهارکننده های آروماتاز می تواند زندگی را نجات دهد و یافته های جدید نیز این نکته را حمایت می کند.
او توضیح داد خانم های زیادی به اثرات جانبی داروها دچار می شوند اما این تاثیرات اغلب اندک است و آن ها باید به ادامه مصرف دارو هم چنان تشویق شوند. شواهد نشان می دهد که تاموکسیفن و مهارکننده های آروماتاز از عود بیماری پیشگیری می کند و خانم های بیشتری مصرف این دارو را برای دوره ای طولانی مدت ادامه خواهند داد.
دکتر Gretchen Gierach از بیمارستان دانشگاه Winthrop در نیویورک باور دارد که این کارآزمایی مزایای این داروها را تایید می کند و به تصمیم گیری با مقاصد پیشگیرانه در بیماران کمک خواهد کرد.
او هم چنین عنوان کرد دوره درمان مسئله ای حائز اهمیت است اما حتی دوره های مصرفی کوتاه تر برای کسانی که نمی توانند دوره 5 تا 10 ساله درمان را تکمیل کنند، باز هم می تواند منافعی را در پی داشته باشد.
این یافته ها در ماه اکتبر به صورت آن لاین در ژورنال JAMA Oncology منتشر شد.
