علل سرطان سینه به طور دقیق مشخص نشده اند اما برخی فاکتورهای خطر احتمال ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهند که در برخی فرد نقشی در پیشگیری و تغییر آن ها ندارد اما برخی دیگر قابل تغییر هستند.
سن
خطر ابتلا به سرطان سینه با افزایش سن بالا می رود. این بیماری بیشتر در خانم های بالای 50 سال که دچار یائسگی شده اند دیده می شود. در حدود 8 مورد از هر 10 مورد سرطان سینه، سن بیمار بالای 50 سال است. تمام خانم های بین سنین 50 تا 70 سال باید هر سه سال یک بار تحت غربالگری سرطان سینه قرار گیرند. خانم های بالای 70 سال نیز واجد شرایط انجام غربالگری هستند.
سابقه خانوادگی
اگر فرد در بستگان نزدیک خود فرد مبتلا به سرطان پستان یا سرطان تخمدان داشته باشد، احتمال بروز سرطان سینه در او بیشتر است. با این حال، از آن جایی که سرطان سینه شایع ترین سرطان در زنان است، بیماری ممکن است در بیش از یک نفر از اعضای خانواده بروز کند. در بیشتر موارد سرطان سینه در خانواده ادامه نمی یابد اما برخی ژن ها همچون BRCA1, BRCA2 می توانند فاکتور خطر سرطان سینه و سرطان تخمدان باشند. احتمال به ارث رسیدن این ژن ها از والدین به فرزندان وجود دارد.
ژن های دیگری چون TP53, CHEK2 نیز می توانند عامل افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان باشند. اگر دو یا تعداد بیشتری از بستگان نزدیک فرد از یک طرف همچون مادر، خواهد یا دختر زیر سن 50 سالگی به سرطان سینه مبتلا باشند، او واجد شرایط مراقبت از سرطان سینه و یا غربالگری ژنتیکی برای یافتن ژن هایی است که احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند، است. فرد می تواند پیرامون نگرانی خود برای سابقه خانوادگی سرطان سینه با پزشک مشورت نماید.
توده یا سرطان سینه در گذشته
اگر فرد در گذشته به سرطان سینه یا تغییرات سلول های سرطانی غیر مهاجم در مجاری سینه دچار شده باشد، احتمال ابتلا به این شرایط در او بیشتر است (در همان سینه و یا سینه دیگر). داشتن توده خوش خیم پستان بدین معنی نیست که فرد به سرطان سینه دچار شده است اما انواع خاصی از توده ها ممکن است اندکی خطر ابتلا به سرطان را بالا ببرند. تغییرات خاص و خوش خیم در بافت سینه همانند رشد غیر طبیعی سلول ها در مجاری و یا سلول های غیر طبیعی در لوب های سینه نیز عاملی برای بروز سرطان پستان هستند.
بافت سینه متراکم
پستان ها از هزاران غده کوچک (لبول) تشکیل شده اند که تولید شیر می کنند. این بافت غده ای دارای تراکم بالایی از سلول های پستان در مقایسه با سایر نواحی بافت سینه است و بدین ترتیب متراکم تر خواهد بود. خانم هایی با بافت سینه متراکم بیشتر در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار دارند؛ چرا که سلول های بیشتری برای سرطانی شدن وجود دارند. بافت سینه متراکم همچنین وضوح اسکن سینه (ماموگرافی) را دشوارتر می سازد؛ زیرا هر توده یا ناحیه ای از بافت غیر طبیعی در پستان سخت تر موقعیت یابی می شود. خانم های جوان تر بافت سینه متراکم تری دارند. همچنان که سن بالا می رود، مقدار بافت غده ای در سینه ها کاهش یافته و با چربی جایگزین می شوند؛ بدین ترتیب تراکم بافت سینه نیز کاهش می یابد.
- سابقه قدرت باروری. قاعدگی زودرس قبل از سن 12 سالگی و آغاز منوپوز بعد از سن 55 سالگی خانم ها را برای مدت طولانی تری در معرض هورمون ها قرار می دهد و خطر ابتلا به سرطان پستان را در آن ها بالا می برد.
- درمان با پرتو درمانی. خانم هایی که قبل از سن 30 سالگی در نواحی سینه یا قفسه سینه تحت پرتو درمانی قرار می گیرند (برای درمان لنفوم هاچکین) احتمال ابتلا به سرطان سینه در آن ها بیشتر است.
