نمونه دیگر از بثورات پوستی روزئولا اینفانتوم ناشی از ویروس هرپس انسانی نوع شش و هفت می باشد که این ویروس ها به خانواده Betaherpesvirinae تعلق دارد.

ویروس هرپس انسانی نوع شش و هفت شیوع بالایی در جمعیت سالم دارند و در ماکروفاژها و لنفوسیت های نوع تی نهان می شوند. پتانسیل پاتوژنیک بودن ویروس فعال شده می تواند منجر به عفونت بدون علامت شده و حتی می تواند بیماری شدید را به دنبال داشته باشد. در پایان سال دوم زندگی، تقریبا 75 درصد کودکان سرو پازیتیو نسبت به هرپس انسانی نوع شش و 24 درصد کودکان مبتلا به این ویروس علائم بالینی بیماری روزئولا را نشان خواهند داد. عفونت هرپس انسانی نوع هفت معمولا دیرتر رخ می دهد و تقریبا 65 درصد همه کودکان بریتانیایی تا سن سه سالگی به این عفونت دچار شده اند.

در بیماری روزئولا بعد از دوره انکوباسیون 5 تا 15 روزه، کودکان آلوده تب بالایی را نشان می دهند که سه تا پنج روز به طول می انجامد. پس از آن راش های ماکولار بدون خارش صورتی رنگی عمدتا روی گردن و تنه ایجاد می شود. بسته به وجود تب بالا بیماران اغلب برای یک عفونت باکتریایی نهان مورد معاینه قرار می گیرند.

عفونت روزئولا می تواند سبب لکوپنی شود و به ندرت ترومبوسیتوپنی و هپاتیت را در پی دارد. بیماران عموما بدون عواقب حادی ریکاوری می شوند. اما تقریبا 22 درصد بیماران مبتلا به روزئولا ممکن است به تشنج مرتبط با تب دچار شوند. تشخیص افتراقی عبارت است از سرخک، روبلا و سایر بثورات پوستی ویروسی.

تشخیص روزئولا بر اساس شواهد بالینی می باشد. تشخیص آزمایشگاهی نوع شش و هفت ویروس هرپس انسانی دشوار است زیرا تست های آنتی بادی محدودی در دست است. به هر حال پیشرفت Quantitative Real-Time PCR همین طور استفاده از تست های آنتی بادی مبتنی بر پروتئین های نوترکیب می تواند در تشخیص عفونت هرپس نوع شش و هفت در آینده موثر باشد.