تشخیص پریتونیت
به منظور تشخیص پریتونیت پزشک متخصص ابتدا سابقه پزشکی بیمار را بررسی کرده و سپس معاینه فیزیکی انجام خواهد داد. زمانی که پریتونیت در نتیجه دیالیز پریتونئال انجام شود در آن صورت علائمی مانند وجود مایع تیره دیالیز می تواند برای تشخیص پریتونیت کافی باشد.
در مواردی که بیماری در نتیجه عفونت ناشی از شرایط پزشکی و بیماری روی داده است (پریتونیت ثانویه) یا زمانی که عفونت در نتیجه تجمع مایعات در حفره شکمی روی داده است (پریتونیت خود به خودی) پزشک برای تشخیص پریتونیت انجام تست های تشخیصی زیر را در نظر خواهد داشت:
- آزمایش خون: نمونه خون می تواند به منظور شمارش تعداد سلول های سفید خون انجام شود. افزایش تعداد سلول های سفید خون نشان دهنده وجود عفونت می باشد. کشت خون همچنین نشان می دهد آیا باکتری در نمونه خون وجود دارد یا خیر.
- تست های تصویربرداری: پزشک با استفاده از اشعه ایکس احتمال وجود سوراخ ها را در مسیر گوارشی بررسی می کند. در برخی موارد ممکن است از سونوگرافی استفاده شود. همچنین احتمال استفاده از سی تی اسکن به جای اشعه ایکس نیز وجود دارد.
- آنالیز مایع پریتونئال: با استفاده از سوزنی بخشی از مایع پریتونئوم نمونه برداری می شود، مخصوصا اگر فرد تحت دیالیز پریتونئال قرار داشته و یا در نتیجه بیماری کبدی مایعاتی در بدن وجود داشته باشد. در صورت ابتلا به پریتونیت، با بررسی مایع افزایش تعداد سلول های سفید خون نشان داده می شود که معمولا حاکی از وجود التهاب و عفونت می باشد. کشت مایع نیز می تواند حضور باکتری را نشان دهد.
لازم به ذکر است تست های مذکور در صورت انجام دیالیز پریتونئال ضروری خواهد بود، همچنین در مواردی که پزشک بعد از معاینه فیزیکی و یا بررسی مایع دیالیز در تشخیص پریتونیت تردید داشته باشد در آن صورت نیز انجام این تست ها ضرورت می یابد.
موارد تشخیص افتراقی بیماری عبارت است از:
- گاستروانتریت
- بیماری التهابی روده
- کتواسیدوز دیابتی
- بیماری ایسکمی مزانتر
- پورفیری
- حمله کم خونی داسی شکل
- پانکراتیت
- مسمومیت با سرب
- آپاندیسیت
- پری هپاتیت (التهاب اطراف کبد)