علت پریتونیت
عفونت پریتونئوم یا لایه صفاقی به دلایل مختلفی روی می دهد. در اغلب موارد علت این بیماری پارگی داخل دیواره شکم می باشد. در موارد نادر پریتونیت بدون پارگی شکم روی می دهد. این نوع پریتونیت با عنوان پریتونیت خود به خودی یا پریتونیت اولیه شناخته می شود.
علل متداول پارگی که منجر به این بیماری می شود عبارت است از:
- روش های پزشکی مانند دیالیز صفاقی یا پریتونئال: دیالیز پریتونئال با استفاده از کاتتر انجام می شود و هدف آن برداشت ترکیبات زائد از بدن می باشد، آن هم زمانیکه کلیه ها عملکرد مناسبی ندارند. در طول انجام دیالیز پریتونئال احتمال عفونت به دلایل مختلفی از جمله بهداشت نا مناسب یا آلودگی تجهیزات روی می دهد. پریتونیت همچنین ممکن است در نتیجه جراحی گوارشی ، استفاده از لوله غذا رسان و یا تخلیه مایع از شکم روی دهد. به ندرت پریتونیت به عنوان عارضه آندوسکوپی یا کولونوسکوپی روی می دهد.
- پارگی آپاندیس، زخم معده یا پارگی کولون: هر یک از شرایط نامبرده می تواند امکانی را برای ورود باکتری ها به پریتونئوم فراهم سازد.
- پانکراتیت: التهاب پانکراس با احتمال بروز عفونت همراه می باشد و در صورت انتشار عفونت به خارج از پانکراس احتمال ایجاد پریتونیت نیز وجود خواهد داشت.
- دیورتیکولیت: عفونت کیسه ای کوچک در مسیر گوارشی (دیورتیکولیت) می تواند احتمال پریتونیت را به دنبال داشته باشد اگر یکی از کیسه ها پاره شده و سبب ورود ضایعات روده ای به حفره شکمی شود.
- تروما: آسیب یا تروما امکانی را برای ورود باکتری ها و ترکیبات شیمیایی از سایر بخش های بدن به پریتونئوم فراهم می آورند به این ترتیب احتمال ایجاد پریتونیت در اثر تروما افزایش می یابد.
پریتونیت که بدون پارگی شکمی روی می دهد (پریتونیت خود به خودی یا پریتونیت اولیه) معمولا در نتیجه بیماری های کبدی مانند سیروز ایجاد می شود. سیروز پیشرفته سبب ساخت مقادیر زیادی از مایعات در حفره شکمی می شود. تجمع مایعات شرایط را برای ایجاد عفونت های باکتریایی مستعد می سازد.