ضایعه پوستی ناحیه ای از پوست است که با پوست اطراف خود متفاوت است. این می تواند یک برآمدگی، زخم یا ناحیه پوستی غیر طبیعی باشد. ضایعه پوستی حتی ممکن است نشان دهنده سرطان پوست باشد. بیشتر روش های برداشت ضایعات پوستی به راحتی در مطب پزشک یا در مرکز جراحی سرپایی انجام می شوند. انتخاب روش مناسب بسته به موقعیت، اندازه و نوع ضایعه انجام می گیرد. ضایعه برداشته شده معمولا برای بررسی در زیر میکروسکوپ به آزمایشگاه ارسال می گردد. قبل از برداشت ضایعه فرد داروی بی حسی دریافت می کند. انواع تکنیک های برداشت ضایعات پوستی:
تراشیدن
این روش برای برداشت ضایعات پوستی که برآمده هستند و یا در لایه سطحی پوستی قرار دارند، به کار می رود. بعد از اعمال بی حسی، پزشک از یک تیغ کوچک برای برداشت لایه های سطحی پوست استفاده می کند. ناحیه برداشته شده شامل تمام یا بخشی از ضایعه است. در بیشتر موارد نیازی به بخیه نیست؛ در پایان این روش دارویی به محل مورد نظر مالیده می شود تا خونریزی را متوقف سازد. در مواردی از وسیله ای مخصوص برای سوزاندن و بستن عروق خونی استفاده می گردد.
برش ساده با قیچی
این تکنیک برداشت ضایعات پوستی، برای ضایعات پوستی برآمده یا آن هایی که در لایه سطحی پوست قرار دارند به کار گرفته می شود. پزشک ضایعه پوستی را با انبر جراحی کوچک می گیرد و آن را به آرامی به بالا هل می دهد. قیچی های خمیده و کوچک برای بریدن اطراف و زیر ضایعه مورد استفاده قرار می گیرند. کورت (وسیله ای برای تمیز کردن و تراشیدن پوست) برای بریدن بخش های باقی مانده ضایعه استفاده می شود. در موارد نادر بخیه انجام می گیرد؛ در پایان این روش دارویی به محل مورد نظر مالیده می شود تا خونریزی را متوقف سازد. در مواردی از وسیله ای مخصوص برای سوزاندن و بستن عروق خونی استفاده می گردد.
برش پوست- ضخامت کامل
این تکنیک شامل برداشت ضایعات پوستی در سطح عمیق تری از پوست که تا لایه چربی زیر پوست پیش می رود، می شود. مقدار کمی از بافت نرمال اطراف ضایعه نیز برداشته می شود تا پزشک از پاکسازی کامل سلول های سرطانی احتمالی (در صورتیکه شک بالینی به بدخیمی وجود داشته باشد) اطمینان یابد. این روش اغلب در مواردی که نگرانی پیرامون سرطان پوست وجود دارد، انجام می گیرد. در بیشتر موارد یک ناحیه بیضی شکل برداشته می شود تا بخیه کردن آن راحت تر باشد. در مواقعی برای برداشت کامل ضایعه، پزشک تا عمق لایه چربی پوست پیش می رود. یک حاشیه حدود 3 تا 4 میلی متری یا بیشتر در اطراف تومور برداشته می شود تا از پاکسازی کامل آن اطمینان حاصل گردد. ناحیه مورد نظر به کمک بخیه بسته می شود؛ اگر این ناحیه وسیع باشد، پیوند پوست یا فلپ پوست نرمال برای جایگزینی پوست برداشته شده انجام می گیرد.
کورتاژ و الکترودسیکاسیون
این روش شامل خراشیدن یا بیرون آوردن ضایعه پوستی است. قبل یا بعد از این کار، از جریان الکتریکی با فرکانس بالا استفاده می شود که الکترودسیکاسیون نام می گیرد. این روش برای برداشت ضایعات پوستی سطحی که نیازی به برش تمام ضخامت پوست ندارند، به کار می رود.
برش لیزری
لیزر پرتو نوری است که می تواند بر روی یک ناحیه کوچک متمرکز شود و انواع خاصی از سلول ها را تحت درمان قرار دهد. لیزر سلول های ناحیه تحت درمان را تا زمانی که متلاشی شوند، حرارت می دهد. انواع مختلفی از لیزرها در دسترس هستند که هر یک کاربردهای خاصی دارند. برش لیزری می تواند ضایعات پوستی خوش خیم یا بدخیم، زگیل ها، مول ها، لکه های خورشیدی، مو، عروق خونی سطح پوست و تاتوها را بردارد.
کرایوتراپی
کرایوتراپی روشی برای فریز کردن بافت به منظور تخریب آن است. این رایج ترین روش مورد استفاده برای تخریب یا برداشت زگیل ها، کراتوز اکتینیک، کراتوز سبورئیک است. کرایوتراپی به کمک یک سواب پارچه ای که در نیتروژن مایع غرق شده یا پروبی که نیتروژن مایع در داخل آن جریان می یابد، انجام می شود. این روش معمولا در کمتر از چند دقیقه انجام می گیرد. فریز کردن سلول ها ممکن است موجب اندکی ناراحتی در بیمار شود؛ پزشک برای کاهش این ناراحتی از ماده بی حس کننده استفاده می کند. بعد از این روش، در ناحیه تحت درمان تاول ایجاد می شود و ضایعه تخریب شده جدا می گردد.
