واژینیت یا التهاب واژن سبب خارش، درد و ترشح می گردد. علائم واژینیت عبارت است از: ترشحات غیر نرمال واژن، تحریک یا خارش واژن، درد حین ادرار کردن و نزدیکی جنسی همچنین خونریزی سبک یا لکه بینی. بوی بد واژن مخصوصا بعد نزدیکی جنسی می تواند علامتی از واژینوز باکتریایی یا تریکوموناس باشد.
انواع واژینیت بر اساس عامل ایجاد کننده آن عبارت است از:
- واژینیت ناشی از مخمر
- واژینیت باکتریایی که در اثر عدم تعادل در باکتری های داخل واژن روی می دهد
- واژینیت تریکومونایی
- واژینیت ناشی از کلامیدیا
- واژینینت ناشی از سوزاک
- واژینیت ناشی از هرپس تناسلی و هرپس سیمپلکس
لازم به ذکر است استفاده از ترکیبات شیمیایی محرک مانند صابون، ترکیبات اسپرم کش و یا برخی نوار بهداشتی ها همچنین شستن داخل واژن نیز می تواند در ایجاد این بیماری دخالت داشته باشد. خشکی واژن همچنین می تواند در اثر کاهش مقدار استروژن بعد از دوران یائسگی ایجاد شود. این عارضه با نام آتروفی واژن شناخته می شود و اغلب به دلیل نازک شدن دیواره واژن روی می دهد و ممکن است واژینیت را همراه داشته باشد.
درمان واژینیت
درمان واژینیت عمدتا بر اساس عامل ایجاد انواع واژینیت تعیین می شود. برای مثال اگر مخمر در ایجاد بیماری نقش داشته باشد در آن صورت درمان با استفاده از داروهای ضد قارچ صورت می گیرد. درمان واژینیت ناشی از کلامیدیا و سوزاک نیز با استفاده از آنتی بیوتیک می باشد. در مواردی که تریکوموناس در ایجاد بیماری نقش داشته باشد از آنتی بیوتیکی به نام مترونیدازول دو بار در روز به مدت 5 تا 7 روز استفاده می شود. مترونیدازول ممکن است عوارضی مانند بوی فلز در دهان را همراه داشته باشد. بهتر است مترونیدازول بعد از صرف غذا میل شود. تا 3 روز بعد از تمام کردن دوره درمان با مترونیدازول از نوشیدن الکل اجتناب کنید زیرا نوشیدن الکل سبب بروز عوارضی مانند افزایش ضربان قلب، گرگرفتگی پوست، تهوع و استفراغ می گردد.
اگر آتروفی واژن در ایجاد واژینیت نقش داشته باشد در آن صورت ممکن است هورمون درمانی با استفاده از استروژن و پروژسترون مورد توجه قرار گیرد. در این شرایط کرم، پساری و قرص های واژینال حاوی استروژن معمولا در خط اول درمان قرار دارد. این فرم های دارویی سبب می شود تا تنها استروژن در داخل واژن قرار بگیرد به این ترتیب احتمال بروز عوارض جانبی در مقایسه با هورمون درمانی سیستمیک کاهش می یابد.
برای تسریع درمان واژینیت توجه به نکات زیر موثر می باشد:
- ناحیه اطراف واژن را تمیز نگاه دارید و با صابون غیر معطر شستشو دهید. از شسشتن داخل واژن اجتناب کنید زیرا واژن به تنهایی می تواند محیط داخلی خود را پاکیزه نگاه دارد. از مصرف دوش واژینال نیز اجتناب کنید زیرا سبب تشدید علائم واژینیت می شود. از مصرف اسپری، پودر و دئودرانت معطر نیز در نواحی واژن اجتناب کنید.
- لباس زیر نخی آزاد بپوشید. به جای استفاده از نوار بهداشتی داخلی از نوار بهداشتی خارجی استفاده کنید.
- به منظور پیشگیری از بیماری مقاربتی دخیل در ایجاد واژینیت به شریک جنسی خود از کاندوم استفاده کنید.
- اگر واژینیت به دلیل نزدیکی دردناک در شما روی داده است می توانید از لوبریکانت قبل از نزدیکی جنسی استفاده کنید.
