شایع ترین نشانه سقط خود به خودی جنین خونریزی واژینال و درد شکمی در اوایل بارداری می باشد. در خیلی از موارد خونریزی در بارداری نرمال می باشد و بدون ایجاد مشکلی خاص برطرف می گردد. متخصصین زنان انواع سقط را این گونه توصیف می کنند:
- اگر خونریزی واژینال در اوایل بارداری روی دهد اما علائم دیگر سقط خود به خودی جنین وجود نداشته باشد گفته می شود سقط خود به خودی جنین از نوع threatened miscarriage می باشد. در این حالت دهانه رحم بسته شده و رحم در سایز مناسب با مرحله بارداری می باشد. اگر بارداری به اندازه کافی پیش رفته باشد، ضربان قلب جنین مشخص می شود. در خیلی از موارد خونریزی فروکش کرده و بارداری می تواند ادامه بیابد. اگر خونریزی سنگین باشد سقط خود به خودی جنین روی می دهد.
- در برخی شرایط سقط خود به خودی جنین اجتناب ناپذیر است. در این شرایط دهانه رحم باز شده و خونریزی سنگین می باشد و کرامپ های شکمی نیز وجود دارد.
- در برخی شرایط سقط ناقص روی می دهد. سقط ناقص به این معنی می باشد که قسمت عمده ای از بافت بارداری توسط فرد دفع شده اما هنوز بخش هایی در رحم باقی مانده است. معمولا جنین دفع شده اما بخش هایی از جفت باقی می ماند. دهانه رحم باز باقی مانده و خونریزی ممکن است سنگین باشد.
- خانم هایی که همه بافت بارداری را طی سقط خود به خودی جنین خارج کنند دچار سقط کامل می شود. این نوع سقط متداول ترین نوعی می باشد که قبل از هفته 12 روی می دهد. بعد از سقط کامل دوره ای از خونریزی و کرامپ وجود دارد که بدون درمان برطرف می شود. طی معاینه متخصص زنان در خواهد یافت که دهانه رحم بسته شده و علائمی از کیسه بارداری در رحم باقی نمانده است. در برخی موارد برای تایید تشخیص سقط خود به خودی جنین نیاز به انجام سونوگرافی می باشد.
- برخی خانم ها به دلیل عفونت در رحم دچار سقط می شوند. این نوع سقط خود به خودی جنین سقط سپتیک نامیده می شود که علائم آن عبارت است از تب، لرز، درد شبه آنفلوآنزا، درد شکمی، خونریزی واژن و ترشحات واژن که ممکن است غلیظ بوده و با بوی بد همراه باشد.
علت سقط خود به خودی جنین:
فاکتورهای متعددی منجر به سقط خود به خودی جنین می شود تعیین علت اصلی سقط خود به خودی جنین ممکن است دشوار باشد. یک یا چند مشکل دخیل در بارداری سهم مهمی در ایجاد سقط خود به خودی جنین در اوایل بارداری دارد. برای مثال یک سوم موارد سقط خود به خودی جنین قبل از هفته 8 بارداری اتفاق می افتد زیرا کیسه بارداری تشکیل شده اما رویان داخل آن قرار ندارد. این بدان معنی است که تخمک لقاح یافته و سلول ها آغاز به تقسیم شدن کرده اند اما رویان تشکیل نشده است. در سایر موارد رویان ایجاد شده اما غیر نرمال می باشد. ناهنجاری های کروموزومی شایع ترین علت می باشد. در تحقیقی نشان داده شد از بین بیش از 8000 سقط خود به خودی جنین 41 درصد از موارد به دلیل ناهنجاری های کروموزومی روی می دهد.
در برخی موارد مشکلات مادر اعم از دیابت کنترل نشده یا مشکلات ساختاری در مسیر ادراری مانند فیبروم رحمی می تواند منجر به سقط خود به خودی جنین شود. تحقیقات نشان داده است مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی در اوایل بارداری ممکن است احتمال بروز سقط خود به خودی جنین را افزایش دهد، اما داده هایی که در این زمینه وجود دارد متناقض است و شواهد محدود می باشد. منطقی است که اگر قصد بارداری دارید از مصرف این دسته از داروها اجتناب کنید. داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن از جمله داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی محسوب می شود.
فاکتورهای خطر سقط خود به خودی جنین:
برخی عوامل احتمال بروز سقط خود به خودی جنین را افزایش می دهد:
- افزایش سن
- سابقه قبلی در تجربه سقط خود به خودی جنین
- سیگار کشیدن: مصرف بیش از 10 سیگار در روز احتمال بروز سقط خود به خودی جنین را افزایش می دهد
- مصرف الکل
- تب: خانم های بارداری که دچار تب 37.8 درجه سانتی گراد می شوند بیشتر در خطر تجربه سقط خود به خودی جنین قرار دارند.
- تروما: آسیب و ضربه به رحم می تواند احتمال بروز سقط خود به خودی جنین را همراه داشته باشد. آسیب می تواند در اثر انجام برخی تست های تشخیصی مانند نمونه برداری از پرزهای جفتی جنین و یا آمنیوسنتز روی دهد.
- سایر عوامل: خانم هایی که در معرض برخی عوامل قرار دارند ممکن است در خطر سقط خود به خودی جنین یا بروز نقص در جنین قرار داشته باشند. ابتلا به برخی عفونت ها، استفاده از برخی داروها، رادیوتراپی، استرس های فیزیکی و ترکیبات شیمیایی موجود در محیط برخی از این عوامل محسوب می شود.
