دروانا:

گزارش شده در مجله انکولوژی لنست- 12 فوریه 2018

منتشر شده در 15 فوریه 2018

محققان دریافتند که در میان مردانی که در حال درمان سرطان کشنده ملانوما هستند، بیماران چاق 47 درصد بیشتر از بیماران با وزن متعادل عمر می کنند.

در هر حال، بر طبق این مطالعه در خانم ها وزن بدن تاثیری بر میزان بقا ندارد.

دکتر جنیفر مک کوئید استاد انکولوژی پزشکی ملانوم در مرکز سرطان دانشگاه اندرسون دانشگاه تگزاس می گو ید سوال این است که چه مکانیسم پایه ای موجب این مزیت در مردان چاق می شود و  آیا می توانیم از آن برای بهبود نتایج در بیماران مبتلا به بیماری ملانوم استفاده کنیم؟

دکتر مک کوئید در گزارشی از مرز سرطان می گوید یک نکته می تواند ارتباط میان چاقی، جنسیت و نتایج باشد که قبلا در هیچ سرطانی شناسایی نشده است.

در گذشته مشخص شده است که خانم های مبتلا به ملانوما پیشرفته بیشتر از آقایان مبتلا به بیماری ملانوم عمر می کنند. محققین می گویند که یافته بدست آمده در این مطالعه که چاقی می تواند در افزایش عمر مردان مبتلا به بیماری ملانوما اثر مثبت داشته باشد، آن ها را به سمت بررسی نقش هورمون های جنسی سوق می دهد.

مطالعه شامل 1900 بیمار مبتلا به ملانوم پیشرفته بود که با درمان هدفمند، ایمنی درمان یا شیمی درمانی درمان شده بودند. به طور کلی، بسته به نوع درمان مردان چاق 27-37 ماه بعد از درمان در مقایسه با 14-20 ماه در مردان با وزن متعادل، زنده مانند. خان های نیز صرف نظر از وزن آن ها، 33 ماه بعد از درمان زنده مانند.

با این که مطالعه به پیوستگی میان وزن و زنده ماندن بعد از درمان ملانوم در مردان دست یافت، یک رابطه علت و معلولی میان این دو را تایید نمی کند.

دکتر مک کوئید تاکید می کند که پیغام سلامت عمومی این نیست که چاقی خوب است. چاقی یک فاکتور خطر اثبات شده برای بسیاری از بیماری هاست. حتی در جمعیت مبتلا به ملانوم بدخیم، ما نباید به بیماران پیشنهاد دهیم که عمدا وزن خود را بالا ببرند. ما باید کشف کنیم که علت این تناقض چیست؟ و چگونه از این اطلاعات برای سوددهی به تمام بیماران استفاده کنیم.