در بیشتر موارد سرطان ملانوما به دلیل نشانه ها یا علائم موجود در بیمار مورد توجه پزشک قرار می گیرد. اگر شما یک ناحیه غیر طبیعی در پوست خود دارید که ممکن است سرطان پوست باشد، متخصص پوست آن را معاینه کرده و تست هایی را در جهت تشخیص این که ضایعه پوستی، ملانوما یا سایر انواع سرطان پوست است و یا در اثر سایر مشکلات پوستی ایجاد شده است انجام می دهد. اگر تشخیص ملانوما انجام شود، سایر تست ها باید برای بررسی این که سرطان به نواحی دیگر انتشار یافته است یا خیر انجام می گیرند.
تشخیص ملانوما: سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی
عموما اولین مرحله در تشخیص ملانوما سوالات پزشک متخصص پوست پیرامون علائم بیمار است؛ برای مثال زمان بروز علائم برای اولین بار، تغییر در اندازه یا ظاهر آن و دردناک، خارش دار یا خونریزی دهنده بودن آن ها. همچنین در تشخیص ملانوما وجود برخی فاکتورهای خطر سرطان پوست مانند سابقه حمام آفتاب و آفتاب سوختگی شدید و یا ابتلا به سرطان پوست در شما یا در اعضای خانواده شما، بررسی خواهد شد. در معاینه فیزیکی برای تشخیص ملانوما، پزشک اندازه، شکل، رنگ و بافت ناحیه غیر طبیعی را مورد ارزیابی قرار می دهد همچنین خونریزی، ترشحات و پوسته پوسته شدن نیز مورد توجه هستند. قسمت های دیگر بدن باید از لحاظ وجود خال و سایر لکه های مرتبط با سرطان پوست ملانوما بررسی شوند.
در تشخیص ملانوما، پزشک گره های لنفاوی زیر پوست گردن، زیر بغل یا کشاله ران را معاینه می کند. زمانی که سرطان ملانوما منتشر شده باشد، در ابتدا به گره های لنفاوی اطراف پراکنده می گردد و آن ها بزرگ تر می شوند. بزرگ شدن گره های لنفاوی ممکن است نشان دهنده این باشد که ملانوما به این نواحی راه یافته است. علاوه بر معاینه فیزیکی، متخصصین پوست از تکنیکی به نام درماتوسکوپی برای تشخیص ملانوما استفاده می کنند. در این تکنیک پزشک از یک درماتوسکوپ (یک لنز برای بزرگنمایی) و منبع نوری در نزدیکی پوست استفاده می کند. در برخی مواقع لایه نازکی از الکل یا روغن نیز به همراه درماتوسکوپ مورد استفاده قرار می گیرد. در روند تشخیص ملانوما، پزشک از ضایعات موجود عکس می گیرد. هنگامی که این تست برای تشخیص ملانوما توسط متخصص پوست انجام می گیرد، می تواند دقت تشخیص سریع سرطان پوست را افزایش دهد. این روش تشخیص ملانوما همچنین به شما اطمینان می دهد که لکه موجود بر روی پوست احتمالا خوش خیم است و نیازی به نمونه برداری وجود ندارد.
تشخیص ملانوما: انواع بیوپسی ها
اگر پزشک به این که یک ضایعه در اثر ملانوما ایجاد شده است، شک کند، نمونه ای از بافت این ناحیه گرفته شده و در آزمایشگاه زیر میکروسکوپ مورد آنالیز قرار می گیرد. این روش برای تشخیص ملانوما بیوپسی پوستی نام دارد.
راه های بسیاری برای بیوپسی پوستی و در نتیجه تشخیص ملانوما وجود دارد. پزشک روش را بر اساس اندازه ناحیه درگیر، محل آن در بدن و سایر فاکتورها انتخاب می کند. یک بیوپسی پوستی برای تشخیص ملانوما ممکن است تنها اسکار کوچکی را بر جای بگذارد. روش های مختلف ممکن است انواع گوناگونی از اسکارها را ایجاد کنند بنابراین قبل از بیوپسی برای تشخیص ملانوما در این باره با پزشک مشورت کنید. صرف نظر از روش مورد استفاده در بیوپسی، مقدار اندکی از بافت ناحیه درگیر برداشته شده و تشخیص ملانوما با دقت بالا انجام می گیرد. بیوپسی های پوستی با بی حسی موضعی انجام می گیرند که در آن ماده بی حس کننده با سوزن نازکی به محل مورد نظر تزریق می شود. بدین ترتیب شما در طول انجام بیوپسی برای تشخیص ملانوما احساس درد نخواهید کرد.
تشخیص ملانوما: نمونه برداری مماسی
در این نوع از بیوپسی پوستی برای تشخیص ملانوما، پزشک لایه بالایی پوست را به کمک یک تیغ جراحی کوچک می تراشد. خونریزی محل نمونه برداری با مالیدن پماد (ماده شیمیایی که خونریزی را متوقف می کند) یا جریان الکتریکی ضعیف برای کوتر کردن زخم متوقف می شود. بیوپسی مماسی علاوه بر تشخیص ملانوما، برای تشخیص انواع بیماری های پوستی و نمونه برداری از خال ها زمانی که خطر ملانوما بسیار کم است کاربرد دارد. این بیوپسی معمولا زمانی که احتمال سرطان ملانوما بسیار بالا است برای تشخیص ملانوما به کار نمی رود مگر این که تیغ تا لایه عمیق تری از پوست فرو رود.
تشخیص ملانوما: پانچ بیوپسی
در پانچ بیوپسی برای تشخیص ملانوما، پزشک از ابزاری که شبیه به یک کاتر گرد کوچک است برای برداشتن نمونه پوستی از لایه های عمیق تر استفاده می کند. پزشک ابزار پانچ بیوپسی را بر روی پوست می چرخاند تا زمانی که تمام لایه های پوست بریده شوند. نمونه برداشته شده و لبه های محل نمونه برداری به کمک بخیه به هم متصل می شوند.
تشخیص ملانوما: نمونه برداری اینسیژنال و اکسیژنال
برای معاینه توموری که به درون لایه های عمیق تر پوست رشد کرده است، پزشک از نمونه برداری اینسیژنال یا اکسیژنال استفاده می کند. در این نوع نمونه برداری ها برای تشخیص ملانوما، چاقوی جراحی برای بریدن کامل لایه های پوستی به کار می رود. یک قطعه باریک از پوست برای معاینه برداشته شده و لبه های بریدگی به کمک بخیه به هم متصل می شوند. در بیوپسی اینسیژنال برای تشخیص ملانوما تنها بخشی از تومور برداشته می شود. در بیوپسی اکسیژنال تمام تومور برداشته می شود و معمولا روش انتخابی برای تشخیص ملانوما مشکوک است. اما امکان انجام این روش همیشه میسر نیست به همین دلیل سایر انجام بیوپسی های پوستی در دسترس هستند.
تشخیص ملانوما: بیوپسی های نوری
برخی از انواع جدیدتر بیوپسی ها مانند استفاده از میکروسکوپ بازتابی کانونی می توانند بدون نیاز به برداشتن نمونه پوستی در تشخیص ملانوما به کار روند.
