پسوریازیس ریسک ابتلا به بیماری های کبدی را افزایش می دهد:
بر اساس یافته های جدید افراد مبتلا به بیماری های التهابی مزمن مانند پسوریازیس و روماتوئید آرتریت ممکن است با افزایش خطر ابتلا به آسیب های جدی کبدی رو به رو باشند.
این بیماری های التهابی اغلب با متوترکسات تحت کنترل قرار می گیرند. متوترکسات دارویی است که ریسک ابتلا به بیماری های کبدی را افزایش می دهد. در مورد تحقیقی که اخیرا انجام شده است محققین بیش از یک میلیون نفر را مورد بررسی قررا دادند. این افراد به طور میانگین به مدت شش سال به دلیل ابتلا به بیماری های التهابی مانند پسوریاریس و یا روماتوئید آرتریت تحت درمان با متوترکسات قرار داشتند.
در مقایسه با افرادی که به بیماری های مزمن التهابی مبتلا نبودند افراد مبتلا به پسوریازیس 37 درصد بیشتر در خطر و ریسک ابتلا به بیماری های کبدی قرار داشتند.
زمانی که بیمار مبتلا به پسوریازیس از متوترکسات استفاده می کند ریسک ابتلا به آسیب کبدی در او تقریبا دو برابر می شود.
در موارد آرتریت پسوریاتیک افزایش ریسک ابتلا به بیماری کبدی بدون درمان دارویی 38 درصد بود و زمانی که فرد تحت دارو درمانی با متوترکسات قرار داشت این ریسک 67 درصد بود.
در مورد روماتوئید آرتریت زمانی که افراد از داروی متوترکسات برای درمان استفاده می کردند چنین افزیش ریسکی مشاهده نشد. اما زمانی که این افراد داروی مورد نظر را دریافت نمی کردند شانس ایجاد آسیب کبدی در آن ها 49 درصد بود.
به گفته دکتر ژوئل گلفاند از دانشگاه پزشکی پنسیلوانیا این نخستین حقیقی است که از این باور قدیمی حمایت کرده است "بیماران مبتلا به پسوریازیس در مقایسه با بیمارانی که به پسوریازیس مبتلا نیستند اما به دلایل دیگری مانند روماتوئید آرتریت با متوترکسات تحت درمان قرار دارند، بیشتر مستعد ابتلا به مشکلات کبدی قرار دارند."
ایشان هم چنین اظهار داشتند داروهایی مانند متوترکسات که سمیت کبدی را در پی دارد باید در بیماران مبتلا به پسوریازیس با احتیاط تجویز شود، مخصوصا اگر فرد سایر فاکتورهای خطر مانند چاقی یا استفاده مکرر از الکل را داشته باشد.
این تحقیق نشان می دهد التهاب سیستمیک موجود در این بیماری ها نقش مهمی را در ایجاد بیماری کبدی ایفا می کند و این نکته مخصوصا در بیماران مبتلا به پسوریازیس بسیار اهمیت دارد. این یافته ها در تاریخ دوم نوامبر به صورت آن لاین در ژورنال Investigative Dermatology منتشر شده است.
در این تحقیق داده های بیش از 1،3 میلیون فرد غیر مبتلا به بیماری های التهابی هم چنین 198000 بیمار مبتلا به پسوریازیس و 12000 بیمار مبتلا به آرتریت پسوریاتیک و 54000 بیمار مبتلا به پسوریازس آرتریت مورد بررسی قرار گرفت.
در بین بیماران مبتلا به اختلالات التهابی که درمان سیستمیک دریافت می کردند متوترکسات یکی از داروهایی بسیار متداولی بود که برای این افراد نسخه میشود.
به طور کلی 6 درصد بیماران مبتلا به پسوریازیس درمان سیستمیک دریافت می کردند و این آمار در بین بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک 53 درصد و در بین بیماران مبتلا به روماتوئید آرتریت 61 درصد بود.
فاکتور خطر مستقل در ابتلا به بیماری های کبدی استفاده از الکل و بیماری دیابت می باشد. این تحقیق نشان داد بیمارانی که به پسوریازیس و یا بیماری های مفاصل دچارند و مخصوصا بیمارانی که به پسوریازیس شدید مبتلا هستند با افزایش خطر و ریسک ابتلا به بیماری های کبدی رو به رو هستند.
یکی از محدودیت های این تحقیق آن است که محققین نرخ مرگ ناشی از بیماری های کبدی را بررسی نکردند و در این تحقیق بررسی نشده است که آیا با تغییر داروها در طول درمان پسوریازیس، ریسک ابتلا به بیماری های کبدی کاهش می یابد یا خیر.
دکتر لارنس ایچنفیلد، محقق دانشگاه کاليفرنيا در سن ديگو که در این تحقیق مشارکت نداشت اظهار داشت:
"بیماران باید آگاه باشند که پسوریازیس تاثیراتی فراتر از پوست دارد و کنترل آن یکی از مهم ترین اقداماتی است که این افراد باید آن را مورد توجه قرار دهند. تست های عملکرد کبدی باید در بیماران مبتلا به پسوریازس انجام شوند زیرا نتایج حاصل از آن می تواند بر انتخاب درمان تاثیر بگذارد."
دکتر Alexander Egeberg پژوهشگر دانشگاه کپنهاگ که در این تحقیق حضور داشت عنوان کرد گزینه درمانی دیگر برای درد مفاصل استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی می باشد که این داروها نیز ریسک ابتلا به بیماری های کبدی را به دنبال دارند. در نتیجه پزشکان باید به دقت خطرات و مزایای این دسته از داروها همچنین متوترکسات را به هنگام درمان بیماری های التهابی مورد توجه قرار دهند.
