دروانا:

درمان بیماری پسوریازیس چیست؟

درمان بیماری پسوریازیس امکان پذیر نیست اما راه هایی در دسترس هستند که می توانند علائم آزار دهنده و ظاهر بیماری را بهبود ببخشند. درمان بیماری پسوریازیس به شدت بیماری، هزینه و راحتی درمان و پاسخ فرد به آن بستگی دارد. در بیشتر موارد درمان بیماری پسوریازیس به کمک ترکیبی از راه ها انجام می گیرد.

درمان بیماری پسوریازیس: داروهای خوراکی

متوترکسات. این دارو با مهار پاسخ ایمنی که آغازگر بیماری است در درمان بیماری پسوریازیس به کار می رود. متوترکسات اغلب برای درمان بیماری پسوریازیس متوسط تا شدید و یا آرتریت پسوریازیس استفاده می شود. این دارو معمولا یک بار در هفته به صورت قرص یا در فرم تزریقی مصرف می شود.

متوترکسات می تواند برای مدت طولانی در درمان بیماری پسوریازیس مصرف شود؛ در حالی که بررسی وضعیت کبد حین درمان اهمیت دارد؛ زیرا این دارو در برخی افراد عملکرد کبد را تحت تاثیر قرار می دهد. بیماران باید از مصرف الکل به همراه متوترکسات بپرهیزند، زیرا الکل نیز به کبد آسیب می رساند. بهبود در علائم پسوریازیس بعد از سه ماه درمان با این دارو رخ می دهد. بسیاری از پزشکان مصرف روزانه فولیک اسید 1 یا 5 میلی گرم (هفتگی) را به منظور کاهش خطر برخی عوارض داروی متوترکسات مانند ناراحتی معده و تلخی دهان توصیه می کنند.

عوارض جانبی شدید ناشی از متوترکسات شامل آسیب به ریه ها، کبد و مغز استخوان و حتی مرگ هستند بنابراین نظارت دقیق ضروری است.

رتینوئیدها. رتینوئیدها مشتقات ویتامین آ هستند. نمونه ای از فرم خوراکی این دارو به نام آسیترتین برای درمان بیماری پسوریازیس شدید توصیه می شود. درمان بیماری پسوریازیس با این دارو بعد از یک ماه قابل مشاهده است؛ در حالی که اثر کامل رتینوئیدها در کنترل علائم پسوریازیس ممکن است به سه تا شش ماه زمان نیاز داشته باشد.

عوارض جانبی این داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری پسوریازیس شامل خشکی و ترک لب ها و پوست، خونریزی بینی، مشکل بینایی در تاریکی، ریزش مو، درد مفصلی و افسردگی هستند. آسیترتین ممکن است موجب افزایش سطح تری گلیسیرید و آنزیم های کبدی در خون شود؛ آزمایش خون معمولا برای بررسی این تغییرات توصیه می شود. آسیترتین موجب نقایص مادرزادی شدید می گردد و به آرامی از بدن خارج می شود بنابراین خانم ها حین مصرف این دارو برای درمان بیماری پسوریازیس و سه سال بعد از قطع آن نباید باردار شوند. بنابراین، این دارو برای درمان بیماری پسوریازیس در خانم هایی که قصد بارداری دارند توصیه نمی شود.

آپرمیلاست. آپرمیلاست یک داروی خوراکی جدید است که با کاهش التهاب در درمان بیماری پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس به کار می رود. این دارو معمولا دو بار در روز مصرف می شود. افراد مبتلا به مشکلات کلیوی شدید معمولا یک بار در روز از این دارو برای درمان بیماری پسوریازیس استفاده می کنند.

درمان بیماری پسوریازیس با این دارو در چند هفته اول آغاز درمان قابل مشاهده است. شایع ترین عوارض این دارو اسهال، تهوع، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی و سردرد می باشند. علاوه بر این، بیمارانی که آپرمیلاست مصرف می کنند اگر متوجه تشدید افسردگی، افکار خودکشی و سایر تغییرات خلق و خویی شدند باید سریعا با پزشک تماس بگیرند.

سایر داروها. برخی داروها که سیستم ایمنی را مهار می کنند می توانند در درمان بیماری پسوریازیس شدید برای مدت کوتاهی مصرف شوند. این داروها شامل سیکلوسپورین، هیدروکسی اوره و آزاتیوپورین هستند.

درمان بیماری پسوریازیس: داروهای تزریقی

چندین داروی تزریقی به نام بیولوژیک ها سیستم ایمنی بیش فعال را مورد هدف قرار می دهند و در درمان بیماری پسوریازیس کمک کننده هستند. این داروها شامل اتانرسپت، اینفلیکسیمب، ادلیمومب، اوستکینومب، سکوکینومب، ایکسکیزومب، برودالومب، گوسلکومب، تیلدراکیزومب و سرتولیزومب می باشند.

بیولوژیک ها اثرگذاری بالایی در درمان بیماری پسوریازیس دارند و در چند هفته اول آغاز درمان، علائم پسوریازیس را بهبود می بخشند. به دلیل قیمت بالا و عوارض جانبی، بیولوژیک ها معمولا برای درمان بیماری پسوریازیس متوسط تا شدید در افرادی به کار می روند که به سایر راه های درمان بیماری پسوریازیس پاسخ نمی دهند.

همانند متوترکسات و سیکلوسپورین، داروهای بیولوژیک نیز برای درمان بیماری پسوریازیس سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهند و نباید در بیماران مبتلا به عفونت های خطرناک استفاده شوند. قبل از آغاز درمان بیماری پسوریازیس با این داروها باید غربالگری سل انجام گیرد؛ چرا که خطر بروز عفونت سل فعال افزایش می یابد. اگر شواهدی مبنی بر ابتلا به عفونت سل در گذشته وجود داشته باشد، انجام درمان به منظور پیشگیری از فعال شدن مجدد عفونت توصیه می شود.

درمان بیماری پسوریازیس: رژیم غذایی

نقش رژیم غذایی در درمان بیماری پسوریازیس مشخص نیست. متخصصین توصیه می کنند که افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس که دچار چاقی یا اضافه وزن هستند باید میزان کالری مصرفی خود را کاهش داده و وزن خود را پایین بیاورند. همچنین داشتن رژیم غذایی بدون گلوتن به افراد مبتلا به پسوریازیس که بیماری سلیاک یا حساست به گلوتن در آن ها تشخیص داده شده است، توصیه می شود. رویکردی خاصی در رژیم غذایی که بتواند در درمان بیماری پسوریازیس کمک کننده باشد اثبات نشده است با این حال، داشتن رژیم غذایی مغذی و متعادل (مقدار زیاد میوه ها، سبزیجات، غلات و مقدار کم غذاهای پرچرب و شکردار) اثرات مثبتی دیگری بر روی سلامتی دارد.