بیماری پسوریازیس قابل درمان نیست اما بسیاری از راه ها برای درمان پسوریازیس وجود دارند که می توانند علائم آزار دهنده و ظاهر بیماری را بهبود بخشند. درمان پسوریازیس به شدت، هزینه و راحتی درمان و پاسخ فرد به آن بستگی دارد. ترکیبی از روش ها برای درمان پسوریازیس توصیه می شود. اگر درمان اولیه بیماری پسوریازیس در بهبودی علائم موثر نباشد، بیماری منتشر شده یا شدید باشد و یا تشخیص پسوریازیس نامشخص باشد بیمار به متخصص پوست ارجاع داده می شود. بیماران مبتلا به آرتریت پسوریازیس باید به متخصص روماتولوژی نیز مراجعه نمایند.
درمان پسوریازیس: داروهای موضعی
بسیاری از داروها در دسترس هستند که برای درمان پسوریازیس بر روی پوست مالیده می شوند. از آن جایی که پسوریازیس قابل درمان نیست، استفاده پیوسته از این داروها برای کنترل علائم ضروری است. برای رسیدن به نتایج بهتر، بیماران باید درمان پسوریازیس را طبق دستور پزشک پیگیری کنند.
نرم کننده ها. نرم و مرطوب نگاه داشتن پوست با کاهش خارش و حساسیت در درمان پسوریازیس کمک کننده است. مرطوب کننده هایی چون ژل پترولم یا کرم های غلیظ بدین منظور توصیه می شوند؛ این داروها در درمان پسوریازیس باید بلافاصله بعد از حمام کردن استفاده شوند.
کورتیکواستروئیدهای موضعی. کورتیکواستروئیدها (با استروئیدهای تولید شده در بدن متفاوت هستند) بر روی پوست مالیده می شوند تا با کاهش التهاب به درمان پسوریازیس کمک کنند. در ابتدای درمان پسوریازیس این کار دو بار در روز انجام می گیرد. همچنان که بیماری در فرد بهبود می یابد، پزشک تعداد دفعات درمان پسوریازیس با این داروها را کاهش می دهد.
کرم ها و پمادهای کورتیزونی با تاثیرات مختلف در دسترس هستند؛ ضعیف ترین آن ها بدون نسخه تهیه می شود و معمولا تنها بر روی پوست نواحی حساس مانند صورت و چین خوردگی های بدن موثر است. فرمولاسیون های قوی تر به نسخه نیاز دارند. سایر اشکال دارویی مانند محلول ها، ژل ها، شامپو، لوسیون، فوم و اسپری نیز برای درمان پسوریازیس در دسترس هستند.
عوارض این داروها برای درمان پسوریازیس شامل نازک شدن پوست و استریا می باشد. این اثرات عموما زمانی بروز می کنند که کورتیکواستروئیدهای موضعی برای مدت طولانی در درمان پسوریازیس به کار می روند. استفاده مناسب از این داروها به منظور کاهش بروز خطر عوارض جانبی اهمیت دارد.
کلسی پوترین یا کلسی تریول. کلسی تریول و کلسی پوترین از مشتقات ویتامین دی هستند و با کاهش سرعت رشد سلول های پوستی در اپی درم در درمان پسوریازیس به کار می روند. این داروها ممکن است به جای یا به همراه کورتیکواستروئیدهای موضعی در درمان پسوریازیس مورد استفاده قرار گیرند. این داروها معمولا دو بار در روز مصرف می شوند. عوارض جانبی آن ها بسیار محدود بوده و شامل تحریک پوستی می باشد. این داروها موجب نازک شدن پوست نمی شوند. در صورتی که کلسی پوترین در ترکیب با یک کورتیکواستروئید برای درمان پسوریازیس به کار رود، یک بار در روز مصرف می شود. در حالی که این ترکیب در درمان پسوریازیس موثر است اما برای بیمار پرهزینه خواهد بود.
تار. تار ماده ای است که از زغال سنگ به دست می آید و سال ها است که برای درمان پسوریازیس به کار می رود. مکانیسم اثر تار به طور دقیق مشخص نیست، این ماده می تواند التهاب ناشی از پسوریازیس را مهار نماید. محصولات تار به صورت شامپو، کرم، روغن و لوسیون برای درمان پسوریازیس در دسترس هستند و معمولا یک یا دو بار در روز بر روی پوست یا پوست سر مالیده می شوند. محصولات تار برای درمان پسوریازیس عوارض جانبی جدی به دنبال ندارند اما ممکن است پوست، مو و لباس را رنگی کنند. این محصولات اغلب به همراه کورتیکواستروئیدها یا پرتو درمانی با فرابنفش در درمان پسوریازیس به کار می روند.
تازاروتن. تازاروتن کرم یا ژلی است که از ویتامین آ ساخته شده و در درمان پسوریازیس به کار می رود. این دارو ها معمولا یک بار در روز عصرها مالیده می شود. اگر تحریک پوستی رخ دهد، دارو بعد از 20 دقیقه باید شسته شود. اثرات درمان پسوریازیس با این دارو بعد از گذشت دو ماه قابل مشاهده است.
مهارکننده های کلسی نورین. مهارکننده های کلسی نورین موضعی مانند کرم های تاکرولیموس و پیمکرولیموس در درمان پسوریازیس خصوصا بر روی صورت و چین خوردگی های پوستی مانند زیر بغل و زیر سینه ها به کار می روند.
درمان پسوریازیس: نور درمانی
قرارگیری در معرض نور فرابنفش راه دیگری برای درمان پسوریازیس است. در ماه های تابستان افراد مبتلا به پسوریازیس متوجه بهبودی علائم خود می گردند. درمان پسوریازیس با فرابنفش توصیه می شود اما باید در مورد مزایا و معایب نور درمانی با فرابنفش قبل از آغاز درمان مشورت کرد.
قبل از دریافت پرتو فرابنفش برای درمان پسوریازیس، از شما خواسته می شود نواحی درگیر بیماری را به آرامی شسته و بمالید و سپس از روغن معدنی در این نواحی استفاده کنید؛ روغن امکان نفوذ راحت تر پرتو به داخل پوست را فراهم می کند. در حالی که پرتو درمانی در درمان پسوریازیس موثر است، اما روشی پرهزینه است. برخی پزشکان قرارگیری در معرض نور خورشید را برای درمان پسوریازیس توصیه می کنند. در برخی مواقع، داروی خوراکی ممکن است برای حساس کردن پوست به نور درمانی تجویز شود؛ در این صورت باید مراقبت بیشتری به منظور پیشگیری از آفتاب سوختگی شدید باید انجام گیرد.
