فاکتورهای خطر در استئومیلیت

استخوان ها به طور معمول نسبت به عفونت مقاوم اند. برای بروز بیماری استئومیلیت باید موقعیتی وجود داشته باشد که استخوان ها را آسیب پذیر سازد.

• شکستگی شدید استخوان یا زخم های عمیق راهی برای ورود عفونت به استخوان یا بافت های اطراف و بروز استئومیلیت فراهم می کند.
• جراحی برای ترمیم استخوان های شکسته و یا جایگزین ساختن مفاصل فرسوده می تواند مسیری را برای ورود میکروب به استخوان فراهم کند.
• ابزارهای ایمپلنت ارتوپدیک فاکتور خطری برای ابتلا به عفونت استخوان یا استئومیلیت محسوب می شوند.
• گاز گرفتگی عمیق حیوانات نیز می تواند مسیری را برای ورود عفونت به استخوان و بروز بیماری استئومیلیت فراهم کند.

اختلالاتی در گردش خون

زمانی که عروق خونی آسیب دیده و یا مسدود می شوند، بدن در توزیع سلول های مبارز خونی با مشکل رو به رو می شود در نتیجه عفونت فرصت رشد می یابد. بیماری هایی که گردش خون را مختل می کند عبارت است از:

• دیابتی که به طور ضعیف کنترل می شود.
• بیماری شریان محیطی که اغلب با سیگار کشیدن ارتباط دارد.
• بیماری سلول داسی شکل

مشکلاتی که به لاین های وریدی یا کاتتر نیاز دارد

شرایطی وجود دارد که در آن بیمار نیاز به لوله یا اتصالاتی دارد که دنیای بیرون را به داخل بدن متصل می کند. اما این لوله ها می تواند راهی برای ورود میکروب به بدن باشد و ریسک ایجاد عفونت را به طور کلی افزایش دهد و به ایجاد بیماری استئومیلیت بیانجامد.

مثال هایی از این شرایط عبارت است از:

• لوله های دیالیز
• سوندهای ادراری
• لوله های درون وریدی که برای طولانی مدت کار گذاشته می شوند.

شرایطی که سیستم ایمنی را مختل می کند

اگر سیستم ایمنی شما تحت تاثیر بیماری یا دارویی قرار گیرد در آن صورت ریسک ابتلا به استئومیلیت بیشتر خواهد شد. فاکتورهایی که می تواند سیستم ایمنی را سرکوب کند و شرایط را برای ابتلا به استئومیلیت فراهم کند عبارت است از:

• شیمی درمانی
• دیابتی که به طور ضعیف کنترل می شود.
• نیاز به مصرف کورتیکواستروئیدها یا داروهایی به نام مهار کننده فاکتور نکروز توموری

داروهای مخدر

افرادی که از داروهای مخدر استفاده می کنند بیشتر در خطر ابتلا به استئومیلیت قرار دارند؛ زیرا این افراد معمولا از سوزن های غیر استریل استفاده می کنند و پوست خود را قبل از تزریق استریل نمی کنند.