تشخیص هیرشپرونگ
پزشک اطفال با انجام معاینه و پرسیدن برخی پرسش ها در مورد حرکات روده نوزاد تشخیص هیرشپرونگ را انجام می دهد. هم چنین برای کنار گذاشتن سایر علل احتمالی ممکن است دستور انجام برخی تست های زیر را بدهد:
- عکسبرداری از ناحیه شکم با استفاده از اشعه ایکس و ماده حاجب: باریم یا سایر ترکیبات حاحب از طریق لوله ای که در رکتوم کار گذاشته می شود وارد روده می شود. ماده حاحب دیواره روده را می پوشاند و تصویر واضح از کولون و رکتوم ایجاد می شود. اشعه ایکس عمدتا کنتراست واضحی را بین بخش باریک روده بدون اعصاب با بخش نرمال نشان می دهد اما اغلب بخش متورم روده پشت آن قرار می گیرد.
- اندازه گیری کنترل ماهیچه های اطراف رکتوم: تست مانومتری عمدتا روی کودکان بزرگسال و افراد بالغ انجام می شود. پزشک بالونی را داخل رکتوم باد می کند. ماهیچه های اطراف باید در نتیجه این کار ریلکس شوند. در غیر این صورت ممکن است بیماری هیرشپرونگ منجر به اختلال در عملکرد ماهیچه ها شده باشد.
- نمونه برداری از بافت روده: این تست مطمئن ترین راه برای تشخیص بیماری هیرشپرونگ محسوب می شود. با استفاده از دستگاه ساکشن نمونه ای از بافت روده برداشته می شود سپس زیر میکروسکوپ بررسی می شود تا تعیین شود آیا سلول های عصبی از دست رفته است یا خیر.