تشخیص فلج مغزی
اگر پزشک خانواده و یا متخصص اطفال به وجود فلج مغزی در کودک مشکوک شود علائم کودک را ارزیابی خواهد کرد و سوابق پزشکی او را مورد بررسی قرار خواهد داد. پزشک شما را به فوق تخصص اعصاب اطفال ارجاع خواهد داد.
برای تشخیص فلج مغزی پزشک دستور انجام برخی تست ها را خواهد داد تا سایر علل احتمالی کنار گذاشته شود.
اسکن های مغزی
تکنیک های تصویربرداری مغزی می تواند برخی آسیب ها و ناهنجاری های مغزی را نشان دهد و به تشخیص فلح مغزی کمک کند. این تست ها عبارتند از:
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا ام آر آی: این تکنیک با استفاده از امواج صوتی و میدان مغناطیسی تصویری سه بعدی از مغز کودک ایجاد می کند. ام آر آی می تواند هر گونه ضایعات و ناهنجاری ها در مغز کودک را نشان دهد. این تست بی درد است اما پر سرو صداست و ممکن است انجام آن یک ساعت زمان برد. کودک قبل از انجام ام آر آی داروی خواب آور خفیفی دریافت می کند. ام ار آی معمولا از روش های مرجح تصویربرداری در تشخیص فلج مغزی محسوب می شود.
- سونوگرافی از جمجمه: این تکنیک در طول دوران طفولیت انجام می شود. سونوگرافی جمجمه از امواج صوتی با فرکانس بالا استفاده می کند تا تصاویری از مغز ایجاد شود. سونوگرافی تصویری جزئی ایجاد نمی کند اما به دلیل سریع بودن و کم هزینه بودن گزینه ای مناسب است و می تواند از ارزیابی های اولیه مغز در فلج مغزی محسوب شود.
الکتروانسفالوگرام
اگر کودک شما به تشنج دچار باشد پزشک ممکن است دستور انجام الکتروانسفالوگرام را بدهد تا وجود صرع مشخص شود؛ زیرا این عارضه اغلب در افراد مبتلا به فلج مغزی ایجاد می شود. در طول انجام این تست مجموعی از الکترودها روی جمجمه کودک قرار می گیرد. سپس فعالیت الکتریکی مغز کودک ثبت می شود. اگر کودک به صرع دچار باشد تغییراتی در الگوی امواج مغزی نرمال ایجاد می شود.
تست های آزمایشگاهی
تست های آزمایشگاهی در تشخیص فلج مغزی شامل غربالگری هایی است که برای بررسی مشکلات ژنتیکی و متابولیکی انجام می شود.
تست های بیشتر
اگر تشخیص فلج مغزی در مورد کودک شما داده شود احتمالا برای ارزیابی سایر شرایطی که با فلج مغزی ارتباط دارد به سایر متخصصین ارجاع داده خواهید شد. برخی تست ها برای شناسایی مشکلات زیر انجام می شود:
- اختلال در بینایی
- اختلال در شنوایی
- تاخیر یا اختلال در صحبت کردن
- معلولیت ذهنی
- سایر تاخیرها در رشد
- اختلالات حرکتی