تشخیص بیماری درماتومیوزیت
اگر پزشک به وجود درماتومیوزیت مشکوک شود در آن صورت برخی آزمایش ها انجام خواهند شد:
- آزمایش خون: آزمایش خون به پزشک امکان می دهد تا بداند آیا میزان آنزیم های ماهیچه ای مانند کراتین کیناز و آلدولاز افزایش یافته است یا خیر. افزایش میزان این دو آنزیم می تواند نشان از آسیب ماهیچه ای باشد. آزمایش خون می تواند اتو آنتی بادی های مرتبط با علائم متفاوت درماتومیوزیت را مشخص کند که می تواند در تعیین بهترین دارو و روند درمان کمک کننده باشد.
- عکس برداری از قفسه سینه: این تست ساده می تواند علائم انواع آسیب های ریوی که بعضا همراه با درماتومیوزیت اتفاق می افتد را بررسی کند.
- الکترومیوگرافی: با استفاده از این روش پزشک می تواند تشخیص دهد که چه ماهیچه ای در اثر بیماری درماتومیوزیت آسیب دیده است. در این روش الکترود سوزنی نازکی از طریق پوست وارد ماهیچه می شود و بررسی ها انجام می گیرد. فعالیت الکتریکی در حین ریلکس بودن و سفت بودن ماهیچه اندازه گیری می شود.
- ام آر آی: در این روش با استفاده از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی تصاویری از ماهیچه ها به دست می آید. بر خلاف بیوپسی ماهیچه، ام آر آی می تواند التهاب را در بخش وسیعی از ماهیچه ارزیابی کند.
- بیوپسی پوست یا ماهیچه: نمونه پوستی می تواند به تایید تشخیص درماتومیوزیت کمک کند و بیوپسی ماهیچه می تواند التهاب در ماهیچه ها یا سایر مشکلات مانند آسیب و عفونت را نشان دهد. اگر بیوپسی پوست تشخیص درماتومیوزیت را تایید کند ممکن است نیازی به انجام بیوپسی ماهیچه نباشد.