لک صورت به علت افزایش رنگدانه سازی توسط سلولهای رنگدانه ساز پوست (ملانوسیت) ایجاد می شود.
سلول های رنگدانه ساز پوست که ملانوسیت نام دارند توسط اشعه ماوراء بنفش نور خورشید تحریک شده و رنگدانه سیاه رنگ موجود در پوست را که ملانین نام دارد تولید می کنند. البته ایجاد این حالت علاوه بر نور خورشید نیاز به وجود عوامل مساعد کننده ای نیز دارد که عبارتند از: استعداد ژنتیکی، حاملگی، مصرف قرص های ضد حاملگی، اختلالات غدد مترشحه داخلی، برخی از دارو های ضد صرع و استرس های روحی (افرادی که دچار ناراحتی های روحی و افسردگی و اضطراب هستند در معرض نور آفتاب بیشتر دچار لک می شوند)
درمان لک صورت طولانی مدت (3 تا 6 ماه) بوده و بایستی در صورت امکان از مصرف قرص های ضد بارداری خودداری شود. دوری از نور خورشید و استفاده مکرر و منظم از یک کرم ضد آفتاب با قدرت حفاظتی 15 یا بیشتر بسیار مهم و جزء لاینفک درمان لک صورت می باشد.
رایج ترین داروی بی رنگ کننده پوست هیدروکینون است که معمولا با غلظت های مختلف به تنهایی یا همراه با مواد دیگر (مانند ترتینویین و اسیدهای آلفاهیدروکسی) توسط پزشکان متخصص پوست تجویز می شوند.
شایعترین عارضه این دارو حساسیت تماسی است لذا قبل از استفاده از آن باید به صورت آزمایشی مقداری از دارو را روزی دو بار به قسمتی از پوست لاله گوش یا بازو مالید و اگر بعد از دو روز نشانه های حساسیت (قرمزی یا سوزش و خارش) بروز نکرد آنگاه می توان دارو را به پوست صورت مالید.
در طول مدت درمان و بعد از درمان روزانه باید چند بار از کرم های ضد آفتاب مناسب استفاده کنید.
این عقیده که ایجاد لک صورت به علت ناراحتی های کبدی یا نارحتی های معده یا کلیه ها است منشاء علمی ندارد.
در طول درمان لک صورت لازم است به طور منظم با پزشک در ارتباط باشید و تنها از کرم هایی که پزشک متخصص پوست برای شما تجویز کرده است، استفاده کنید.
نکته بسیار مهمی که هیچگاه نباید فراموش کنید ادامه استفاده مکرر از کرم های ضد آفتاب است چون در غیر این صورت لک صورت شما مجددا ظاهر خواهد شد.
