کهیر مزمن چیست؟
کهیر ها (اورتیکاریا) برجستگی های قرمز و خارش دار هستند که در اثر یک واکنش پوستی ایجاد می شوند. کهیر ها در اندازه و ظاهر با هم متفاوت می باشند و همچنان که واکنش پوستی دوره خود را طی می کند، مکررا ایجاد و محو می گردند. کهیر شایع است و معمولا در واکنش به عوامل حساسیت زای داخلی یا خارجی ایجاد می شود. یک شکل کمیاب کهیر، آنژیوادم نام دارد که می تواند تهدید کننده حیات باشد. بنابراین دوری جستن از موادی که باعث تحریک شدید کهیر می شوند، اهمیت ویژه ای دارد.
زمانی کهیر به عنوان کهیر مزمن شناخته می شوند که برجستگی ها و تاول ها بیش از شش هفته وجود داشته باشند و مرتبا در طول ماه یا سال تکرار شوند. در اغلب موارد علت کهیر های مزمن مشخص نیست. کهیر های مزمن می توانند بسیار آزار دهنده باشند و در خواب و فعالیت های روزانه اختلال ایجاد کنند. برای بسیاری از افراد، استفاده از آنتی هیستامین ها و داروهای ضد خارش با تجویز پزشک متخصص پوست در درمان کهیر مزمن موثر است.
علت کهیر مزمن
برجستگی های ناشی از کهیر مزمن در اثر آزاد شدن هیستامین و ترکیبات شیمیایی دیگر توسط سلول هایی خاص به جریان خون ایجاد می شوند. پزشکان متخصص پوست اغلب علتی برای ایجاد کهیر مزمن و این که چرا برخی از کهیر های حاد به مشکلاتی طولانی مدت تبدیل می شوند نیافته اند.
واکنش های پوستی ممکن است در اثر عوامل زیر ایجاد شوند:
- داروهای ضد درد
- حشرات و انگل ها
- عفونت
- خراش
- سرما یا گرما
- استرس
- نور خورشید
- ورزش
- مصرف الکل یا غذایی خاص
- فشار بر روی پوست برای مثال کمربند تنگ
کهیر های مزمن بسیار خارش دار و آزار دهنده هستند. در بیشتر موارد این مشکلات پوستی موجب احساس خجالت و ناراحتی در افراد مبتلا می گردند. بسیاری از مردم از این که شرایط پوستی آن ها مسری بوده و یا نشانه ای از یک شرایط پوستی خطرناک باشد، نگران هستند.
شما ممکن است بخواهید در مورد برخی ویژگی ها و شرایطی که کهیر مزمن شامل آن ها نمی شود، بیشتر بدانید. در زیر به ذکر برخی از این موارد می پردازیم:
- کهیر ها مسری نیستند: کهیر از یک فرد به فرد دیگر حتی در صورت وجود تماس مستقیم پوستی منتقل نمی شود.
- کهیر گزش حشرات نیست: کهیر مزمن ممکن است شباهت زیادی به نیش برخی از حشرات مانند ساس یا کک داشته باشد با این حال در اثر گزش این حشرات ایجاد نمی شود.
- کهیر علامتی از یک شرایط جدی پوستی نیست: کهیر مزمن موجب ورم لب ها، زبان و اطراف چشم ها می شود. این ممکن است سبب آرام صحبت کردن شما شود. دیگران با دیدن این حالت ممکن است به وجود مشکل جدی تری در شما بیاندیشند.
- کهیر شایع است: یک نفر از هر 200 نفر در دوره ای از زندگی خود به کهیر مزمن مبتلا می شود. این یک شرایط پوستی معمول است.
- کهیر در اغلب موارد دائمی نیست: کهیر های مزمن یک وضعیت پوستی موقت هستند. در بیشتر موارد، کهیر مزمن در طول 2 تا 5 سال به خودی خود از بین می روند.
درمان کهیر مزمن
پزشک متخصص پوست ممکن است برخی داروهای غیر نسخه ای را برای تخفیف علائم کهیر مزمن به شما توصیه کند. اگر این نوع از درمان موثر واقع نشد، با پزشک خود در خصوص دریافت داروی نسخه ای صحبت کنید.
آنتی هیستامین ها
مصرف روزانه از آنتی هیستامین هایی که عارضه خواب آلودگی ندارند می تواند علائمی را که در اثر آزاد شدن هیستامین در بدن ایجاد می شوند، مهار کند. داروهای زیر می توانند نمونه ای از این آنتی هیستامین ها باشند:
- لوراتادین
- فکسوفنادین
- ستریزین
- دیس لوراتادین
در صورتی که این دسته از آنتی هیستامین در کنترل علائم کهیر مزمن موثر نباشند، پزشک متخصص پوست ممکن است دوز بالاتری از آن ها و یا آنتی هیستامین های خواب آور (هیدروکسیزین پاموآت) را برای شما تجویز کند؛ این داروها بهتر است در زمان خواب مصرف شوند.
در صورت بارداری، شیردهی، وجود شرایط بالینی دیگر و مصرف داروهای دیگر، قبل از استفاده از این دسته دارویی با پزشک خود مشورت کنید.
