داخل رحم شبیه به یک بالون می باشد. در طول دوران قاعدگی لایه آندومتر فرو می ریزد. در دوران بارداری جنین در لایه آندومتر لانه گزینی را انجام می دهد. هر گونه آسیب یا عفونت در دیواره رحم ممکن است سبب ایجاد چسبندگی رحم در دیواره های داخلی رحم گردد. سندرم آشرمن اصطلاحی است که در مورد توصیف چسبندگی داخل رحم به کار می رود. چسبندگی رحم می تواند خفیف تا شدید باشد. در موارد شدید، چسبندگی رحم منجر به بروز انسداد یا تخریب داخل حفره رحم می شود تا جایی که ممکن است منجر به نازایی گردد. متداول ترین علت بروز چسبندگی رحم آسیبی است که به دنبال جراحی ممکن است در حفره شکمی روی دهد. اتساع و کورتاژ متداول ترین جراحی سرپایی است که در دهانه رحم انجام می شود. چسبندگی رحم ممکن است به دنبال انجام این روش درمانی ایجاد شود. اتساع و کورتاژ معمولا به دلایلی مانند خونریزی های غیر نرمال رحمی و یا سقط ممکن است انجام شود. عفونت در دیواره رحم، برداشت فیبروم با استفاده از جراحی و تخریب لایه آندومتر که برای درمان خونریزی های رحمی استفاده می شود نیز ممکن است منجر به ایجاد چسبندگی رحم شود. چسبندگی رحم علائم بالینی آشکاری ندارد اما ممکن است علائمی مانند پریودهای نامنظم وجود داشته باشد. عدم توانایی در باردار شدن یا تجربه سقط های مکرر از علائم چسبندگی رحم می باشد. اختلالاتی مانند لانه گزینی نامناسب جفت به دلیل چسبندگی رحم نیز می تواند در زمان زایمان مشکلاتی را به همراه داشته باشد. اگر چسبندگی رحم مانع از جریان خون نرمال قاعدگی شود در آن صورت ممکن است درد لگنی یا پریودهای دردناک روی دهد.
چسبندگی رحم با استفاده از هیستروسکوپی، هیستروسالپینگوگرافی یا سونوهیستروگرام همراه با سالین تشخیص داده می شود. هیستروسکوپی دقیق ترین روش برای ارزیابی چسبندگی رحم می باشد. در این روش لوله ای نازک و مجهز به نور از طریق دهانه رحم وارد شده و امکان معاینه آن را فراهم می آورد. هیستروسالپینگوگرافی نیز برای بررسی احتمال چسبندگی رحم روشی ارزشمند است. در این روش با استفاده از اشعه ایکس داخل رحم بررسی می شود. در طول سونوهیستروگرام مایع حاوی نمک که شبیه به مایع نرمال داخل بدن است از طریق دهانه رحم به رحم تزریق می شود و سپس داخل رحم مشاهده می گردد. این روش های تشخیصی نیازی به بی هوشی ندارد اما شما می توانید برای کاهش درد پیش از انجام این روش ها از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی استفاده کنید.
برای درمان چسبندگی رحم از هیستروسکوپی استفاده می شود. در این روش با استفاده از هیستروسکوپ می توان اقدام به خارج کردن بافت های ناشی از چسبندگی رحم کرد. پس از برداشت بافت هایی که منجر به چسبندگی رحم گردیده است داخل رحم کاتتر یا بالونی قرار داده می شود تا احتمال ایجاد دوباره اسکارهایی که منجر به چسبندگی رحم می شود کاهش یابد. بعد از جراحی معمولا استفاده از داروهای هورمونی دارای استروژن و در برخی موارد آنتی بیوتیک توصیه می شود. ممکن است برای درمان چسبندگی رحم ناچار باشید چندین بار جراحی انجام دهید. حتی بعد از درمان چسبندگی رحم نیز ممکن است پریودها به طور منظم روی ندهد. بارداری که بعد از درمان چسبندگی رحم اتفاق می افتد ممکن است با عوارضی مانند سقط، زایمان زودرس، خونریزی در سه ماهه سوم بارداری و یا اتصال نامناسب جفت همراه باشد. نوع و شدت چسبندگی رحم بر نرخ بارداری موفق تاثیر می گذارد. خانم هایی که آسیب شدیدی به آندومتر آن ها وارد شده باشد ممکن است بعد از دریافت درمان نیز بهبودی مناسب را پیدا نکنند و در نتیجه برای باردار شدن نیاز به انجام آی وی اف همراه با رحم اهدایی وجود خواهد داشت.
