تحقیقات بالینی جدید نشان می دهد داروی سرطان سینه که برخی اوقات به منظور درمان ناباروری استفاده می شود و می تواند ریسک داشتن باروری های چند قلو را کاهش دهد اما ممکن است شانس ناباروری را چندان کاهش ندهد.
در این تحقیق نشان داده نشد که لتروزول (Femara) موثر تر از داروهای استانداردی عمل می کند که برای درمان خانم های مبتلا به بارداری ناشناخته به کار می رود.
در تحقیقی که سال گذشته گزارش شد، لتروزول در واقع نرخ تولد را در بین خانم هایی افزایش می دهد که به دلیل ابتلا به سندرم پلی کیستیک تخمدان دچار ناباروری هستند، نتایج این داده ها با گروهی مقایسه شد که با دارویی به نام clomiphene (Clomid) تحت درمان بودند. در مقابل، این تحقیق جدید بر روی خانم های 40 ساله و جوان تر متمرکز بود که به دلیل نامشخصی دچار ناباروری بودند.
دکتر Michael Diamond متخصص و مسئول دپارتمان زنان و زایمان در دانشگاه Georgia Regents واقع در Augusta عنوان کرد در مورد این افراد نمی توانیم بگوییم که لتروزول داروی استاندارد خوبی است که شانس بچه دار شدن شما را افزایش می دهد.
این تحقیق در 24 سپتامبر در ژرونال پزشکی New England منتشر شد.
وقتی یکی از زوجین قادر به باروری نیست و تست ها علتی را برای این مشکل نمی بینند، پزشکان اغلب سعی می کنند تا تخمدان را تحریک کنند و در این شرایط داروهای هورمونی به کار می رود تا اوولوسیون و تخمک گذاری را تحریک کنند.
دکتر شیوا طالبیان، متخصص ناباروری و استادیار بالینی در دانشگاه پزشکی Mount Sinai در نیویورک عنوان کرد این مورد مخصوصا در خانم های جوان زیر سی و پنج سال می تواند مفید باشد. میزان موفقیت روش تحریک تخمدان با افزایش سن کاهش می یابد، او ادامه داد بنابراین خانم های مسن تر در این شرایط به سراغ لقاح آزمایشگاهی می روند.
دکتر طالبیان توضیح داد که به طور معمول و سنتی کلومیفن دارویی است که برای انجام تحریک تخمدان انتخاب مناسب است.
اگر این انتخاب با شکست رو به رو شود، مرحله بعدی استفاده از داروی تزریقی قوی تر است.
دکتر طالبیان افزود اما در سال های اخیر، استفاده از دارویی مانند گنادوتروپین به دلیل افزایش ریسک چند قلو بودن کنار گذاشته شده است. همزمان بیشتر پزشکان به لتروزول روی آورده اند، این دارو برای درمان سرطان سینه به کار می رود از طرفی می تواند تخمک گذاری را در خانم های جوان تر تحریک کند.
دکتر Brooke Hodes-Wertz، متخصص endocrinologist در مرکز باروری NYU Langone گفت در برخی مراکز لتروزول خط اول درمان برای باروری ناشناخته است. دکتر دیاموند گفت اما کارآزمایی های بالینی در دست نیست که نشان دهد لتروزول واقعا بهتر از کلومیفن در این زمینه عمل می کند.
در این تحقیق جدید تیم تحقیقاتی دکتر دیاموند حدود 900 خانم را انتخاب کردند که این افراد با استفاده از کلومیفن، گنادوتروپین یا لتروزول به مدت چهار دوره درمانی تحت تحریک تخمدان قرار گرفته بودند. در پایان 32 درصد خانم ها با استفاده از گنادوتروپین بارور شدند، در مقابل 23 درصد خانم ها با استفاده کلومیفن بارور شدند و 19 درصد نیز با لتروزول بارور شدند. اما دکتر طالبیان اشاره کرد تفاوت به دست آمده بین گروه لتروزول و کلومیفن به لحاظ آماری چندان قابل توجه نبود و این بدان معناست که این نتیجه می تواند شانسی باشد.
گنادوتروپین دارویی است که نرخ باروری بالاتری دارد اما شانس باروری دو قلو و سه قلو را افزایش می دهد. محققین نشان دادند در این تحقیق، 8 درصد خانم ها در گروه گنادوتروپین دوقلو بادار شدند و 2 درصد نیز سه قلو.
یک درصد خانم هایی که از کلومیفن استفاده کردند بارداری دو قلو و 3 درصد افرادی که از لتروزول استفاده کردند نیز دو قلو باردار شدند. اما هیچ کدام از افراد این دو گروه بارداری سه قلو را تجربه نکردند.
هم دکتر طالبیان و هم دکتر Hodes-Wertz تاکید کردند ما به دنبال راهی هستیم که از گنادوتروپین دوری کنیم زیرا ریسک چند قلو شدن را افزایش می دهد، Hodes-Wertz گفت این تحقیق از چنین موضوعی حمایت می کند.
اما او متقاعد نشد که نتایج به دست آمده نشان می دهد که کلومیفن بهتر از لتروزول در بحث درمان باروری ناشناخته عمل می کند. دکتر طالبیان موافق بود که یافته های به دست آمده قابل مقایسه است.
و دکتر Hodes-Wertz گفت به نظر می رسد این دو دارو به روش مهم دیگری قابل مقایسه هستند: این دو دارو به لحاظ ریسک عوارض و مشکلات ایجاد شده برای جنین و نوزادان تفاوتی با هم ندارند. و این اطمینان بخش است زیرا تحقیقات قبلی که بر مدل های حیوانی انجام شده بود نشان می داد که ممکن است از این نظر خطر لتروزول بیشتر باشد.
بر اساس گفته دکتر طالبیان برخی خانم ها لتروزول را ترجیح می دهند زیرا این دارو ریسک کمتری به لحاظ بروز برخی اثرات جانبی از جمله گرگرفتگی و نوسات خلقی به دنبال دارد.
دکتر دیاموند موافق بود که زوجین برای انتخاب بهترین دارو برای درمان با پزشک خود صحبت نمایند.
دکتر Hodes-Wertz عنوان کرد، در برخی موارد بحث انتخاب پزشک یا بیمار مطرح نیست و نکته تصمیم گیرنده این است که بیمه درمانی هزینه کدام دارو را پرداخت خواهد کرد.
این تحقیق با سرمایه گذاری سازمان ملی بهداشت انجام شد. بر اساس گفته محققین، هیچ کدام از کمپانی های تولید کننده دارو در این تحقیق نقشی نداشتند.