گزارش شده در گزارش هفتگی بیماری و مرگ و میر مرکز کنترل و پیشگیری بیماری
12 ژانویه 2018
آنتی بیوتیک ها تری متوپریم- سولفامتوکسازول (باکتریم) و نیتروفورانتوئین در صورت مصرف در سه ماه اول دوران بارداری در خانم های باردار کمترین خطر را در ایجاد نقایص مادرزادی در جنین دارند.
براساس گزارشی جدیدی از مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، بسیاری از خانم های باردار علی رغم وجود خطر هنوز برای درمان عفونت ادراری بارداری از این دو آنتی بیوتیک استفاده می کنند.
نقایص مادرزادی که در اثر مصرف این دو آنتی بیوتیک برای عفونت ادراری در بارداری ایجاد می شوند شامل نقص هایی در قلب، مغز و صورت است. احتمال نقایص مادرزادی تا 3 درصد برای تمام بارداران وجود دارد. خطر افزایش یافته ناشی از این آنتی بیوتیک ها در نقایص مادرزادی نسبتا خفیف اما مهم و قابل توجه است.
حدود 8 درصد از خانم های باردار دچار عفونت مجاری ادراری در بارداری می شوند. این که خانم های باردار احتمال خطر نقایص مادرزادی هر چند اندک را بدانند، اهمیت دارد. درمان عفونت مجاری ادراری در بارداری نیز بسیار مهم است؛ زیرا عفونت های ادرادی درمان نشده پیامدهای جدی برای مادر و کودک به دنبال دارد.
عفونت های ادراری درمان نشده موجب تولد کودکانی با وزن پایین، کودکان نارس و عفونت هایی کشنده که در سطح بدن گسترده می شوند، می گردد.
از میان زنان مبتلا به عفونت ادراری که بیمه هستند، 40 درصد آن ها آنتی بیوتیک های باکتریم و نیتروفورانتوئین را دریافت کرده اند. (الیزابت آیلس دانشمند سلامت در مرکز کنترل و پیشگیری بیماری)
دکتر جیل رابین رئیس مراقبتهای اورژانسی، زنان و زایمان در Northwell Health می گوید اگر درمان عفونت مجاری ادراری تنها به کمک این دو دارو صورت می گیرد، صرف نظر از خطر جزئی که وجود دارد باید استفاده شوند. این آنتی بیوتیک ها نیز مانند سایر داروها باید در کمترین دوز موثر خود تجویز شوند.
بر طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگری بیماری، کالج متخصصین زنان و زایمان در آمریکا در سال 2011 اعلام کرد که این داروها تنها زمانی باید در سه ماه اول دوران بارداری تجویز شوند که گزینه درمانی مناسب دیگری درمان عفونت مجاری ادراری در بارداری وجود ندارد.
دکتر رابین معتقد است که ما نمی دانیم که آیا این داروها از لحاظ میزان دوز مصرفی و نوع آنتی بیوتیک انتخابی و نوع باکتری که عامل عفونت است به درستی تجویز می شوند یا خیر.
توصیه های سال 2011 در مورد عدم استفاده از این آنتی بیوتیک ها برای درمان UTI در سه ماهه اول بارداری ممکن است مورد توجه تمام پزشکان قرار نگیرد.
" تعدادی از مطالعات قبلی نشان داده اند که دستورالعمل های تخصصی همیشه راه درمانی را در بررسی های بالینی نمی دانند. وجود حجم زیادی از مقاله های پزشکی یکی از دلایل این مسئله است؛ این بدین معنی است که اطلاعات زیادی وجود دارد که پزشکان می توانند مطالعه کنند. علاوه بر این، یک پزشک ممکن است با یک دستورالعمل موافق نباشد.
در حالی که ممکن است یک پزشک از تجویز این داروها زمانی که مطلع می شود که بیمار باردار است خودداری کند اما قبل از تجویز نسخه فرد از لحاظ باردار بودن یا نبودن تست نمی کند؛ بدین ترتیب راه را برای استفاده خود سرانه دارو در دوران بارداری باز می گذارد. بیمار باید در مورد اینکه در صورت بارداری داروی تجویز شده ایمن است یا خیر از پزشک سوال کند". دکتر مایکل گروسو، مامور ارشد بیمارستان هانتینگتون در هانتینگتون
برای این تحقیق آیلس و همکارانش داده هایی را از 483000 خانم که در سال 2014 باردار بودند، مورد بررسی قرار دارند. این داده ها از بانک اطلاعات تجاری MarketScan به دست آوردند.
رابین سوال می کند که آیا داده ها نشان دهنده تجویز هایی بود که برای همه زنان باردار صورت گرفته یا اینکه این داروها فقط برای کسانی که در پایگاه داده مشخص شده اند، تجویز می شوند.
من فکر می کنم هنوز برای نتیجه گیری همه جانبه بر اساس این مطالعه، زود است.
