بر اساس گفته محققین دوباره امیدهایی برای استفاده از هورمون ها در درمان گرگرفتگی و تعریق شبانه خانم های یائسه وجود دارد، اگر چه زمانی تصور بر این بود این منابع درمانی برای خانم های یائسه بسیار خطرناک می باشد.
هورمون درمانی برای درمان علائم یائسگی ریسک مرگ زودرس را در خانم ها افزایش نمی دهد و این یافته بر اساس بزرگترین کارآزمایی بالینی به دست آمده است که در زمینه هورمون درمانی انجام شده است. مرگ زودرس به مرگ ناشی از سرطان و یا بیماری های قلبی اشاره دارد.
خانم هایی که به طور میانگین برای هفت سال از استروژن استفاده می کردند یا به مدت پنج سال از ترکیب استروژن و پروژسترون استفاده می کردند بعد از 18 سال پیگیری در خطر مرگ قرار نداشتند و این یافته در مقایسه با خانم هایی به دست آمد که از پلاسبو غیر فعال استفاده می کردند.
به گفته دکتر جوآن مانسون، این کارآزمایی بالینی شواهدی را به نفع استفاده از هورمون ها در درمان گرگرفتگی، تعریق شبانه و سایر علائم یائسگی در پی دارد که می تواند کیفیت زندگی خانم های یائسه ای را که از هورمون ها استفاده نمی کنند تحت تاثیر قرار دهد. جوآن مانسون مسئول طب پیشگیری در بیمارستان زنان بوستون می باشد.
دکتر Len Lichtenfeld از انجمن سرطان آمریکا عنوان داشت آخرین نتایج کارآزمایی سلامت زنان WHI که در سال 2002 منتشر شد نشان داد هورومون درمانی ریسک ابتلا به سرطان سینه و سکته مغزی را در خانم ها افزایش می دهد. پس از آن پزشکان نسبت به نسخه کردن هورمون ها برای تخفیف علائم یائسگی بی میل شدند. اما یافته های به روز شده نشان می دهد خانم ها بعد از استفاده از هورمون ها چندان در خطر مرگ قرار ندارند، حتی اگر درمان ریسک ابتلا به مشکلاتی مانند سرطان سینه، سکته مغزی و بیماری های قلبی را افزایش دهد. خطر بروز عوارض جانبی وجود دارد اما این علائم منجر به مرگ زودرس نمی شود. در حال حاضر خانم ها باید تصمیم بگیرند که آیا حاضرند خطرات غیر کشنده هورمون درمانی را بپذیرند با این درک که طول عمر آن ها تغییری نخواهد کرد؟
بر اساس تعریف انجمن یائسگی آمریکای شمالی یائسگی به آخرین قاعدگی اشاره دارد که به طور متوسط در 51 سالگی اتفاق می افتد. این رویداد طبیعی زندگی سبب می شود مقدار استروژن و سایر هورمون ها در بدن افت کند که افت این هورمون ها عوارضی را برای برخی خانم ها در پی دارد.
به گفته مانسون استروژن به تنهایی می تواند برای خانم هایی نسخه شود که هیسترکتومی انجام داده اند. در مورد سایر موارد پروژسترون نیز نسخه می شود تا از افزایش ریسک ابتلا به سرطان رحم پیشگیری شود.
کارآزمایی سلامت زنان بیش از 27000 خانم با متوسط سنی 63 سال را مورد بررسی قرار داد که در سال های 1993 تا 1998 از هورمون ها یا پلاسبو استفاده می کردند.
بعد از 18 سال، به عبارتی بعد از 10 تا 12 سال پیگیری پس از هورمون درمانی محققین دریافتند درمان با استروژن یا درمان با استروژن و پروژسترون هیچ گونه تاثیر مثبت و منفی بر نرخ بروز مرگ نداشته است.
مانسون عنوان داشت عدم تاثیر هورمون ها بر نرخ بروز کلی مرگ با هر علتی بسیار مهم تر از یافته هایی می باشد که به ارتباط بین نرخ بروز مرگ ناشی از سرطان یا بیماری های قلبی پرداخته اند.
به گفته مانسون زمانی که شما دارویی را تست می کنید که الگوی پیچیده ای از مزایا و خطرات را در پی دارد، هنگامی که تاثیر خالص دارو بر عوارض تهدید کننده حیات را ارزیابی می کنید، نرخ بروز کلی مرگ در خط نهایی لیست قرار دارد. مرگ های ناشی از سرطان که به درمان استروژن/پروژسترون مربوطند به نظر می رسد از بین می رود زیرا هر چه درمان ریسک ابتلا به سرطان سینه را افزایش داد اما ریسک ابتلا به سرطان رحم کاهش یافت. ما دریافتیم هورمون درمانی واقعا تاثیری بر سایر انواع سرطان ها نداشت و بنابراین تاثیر کلی هورمون ها بر مرگ ناشی از سرطان به این ترتیب خنثی می شود.
Lichtenfeld به نکته دیگری اشاره کرد: منطقی است که در نظر داشتن درمان های بهتر می تواند نتایج مورد انتظار از این بیماری ها را بهبود دهد. ایشان هم چنین تاکید کرد هورمون درمانی در این خانم ها برای دوره ای موقت بوده است. این تحقیق به گونه ای نبوده که خانم ها هورمون درمانی را برای تمام طول زندگی ادامه دهند. شرکت کنندگان برای دوره ای به منظور مبارزه با علائم یائسگی از هورمون ها استفاده کردند.
مانسون افزود این تحقیق تنها از فرم قرص استروژن و پروژسترون استفاده کرد زیرا این فرم دارویی تنها فرم رایج در آن زمان بوده است. خانم ها در حال حاضر این امکان را دارند که از پچ های پوستی، ژل ها یا اسپری ها استفاده کنند هم چنین این امکان وجود دارد که آن ها دوزهای کمتری را در مقایسه با خانم هایی که در این کارآزمایی حضور داشتند دریافت کنند.
نتایج این کارآزمایی در تاریخ دوازدهم سپتامبر در ژورنال American Medical Association منتشر گردید.
