آنفلوآنزا بیماری به شدت مسری در کودکان و افراد بالغ می باشد که در هر سنی احتمال وقوع آن وجود دارد. شیوع آنفلوآنزا در ماه های زمستان بیشتر است. راه های انتقال آنفلوآنزا سرفه ، عطسه و تماس با سطوح آلوده می باشد. احتمال بروز آنفلوآنزا شدید در کودکان، افراد سالمند، خانم های باردار و افراد مبتلا به برخی بیماری ها مانند آسم یا سایر بیماری های مزمن ریوی، قلبی و کلیوی زیاد است. ذات الریه یا پنومونی از شایع ترین عوارض آنفلوآنزا می باشد که احتمال بروز آن در کودکان (کمتر از 5 سال و مخصوصا زیر 2 سال) ، افراد بالای 65 سال، افراد مبتلا به دیابت یا سایر بیماری های قلبی عروقی همچنین افرادی که در آسایشگاه سالمندان نگاه داری می شوند بالا است. افرادی با سیستم ایمنی ضعیف مانند کسانی که تحت انجام عمل پیوند قرار گرفته اند نیز در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند. آنفلوآنزا معمولا بر اساس علایم تشخیص داده می شود (تب، سرفه و درد ماهیچه ای). اغلب افراد مبتلا به آنفلوآنزا ظرف 1 تا 2 هفته بدون درمان بهبود می یابند. اما احتمال بروز عوارض بیماری نیز وجود دارد. در صورت ابتلا به آنفلوآنزا در موارد زیر با پزشک معالج خود تماس حاصل کنید:
- دشواری در تنفس کردن
- احساس درد یا فشار در قفسه سینه یا معده
- علائمی از دهیدراته شدن مانند سرگیجه هنگام ایستادن یا عدم ادرار
- استفراغ شدید به نحوی که فرد قادر به نوشیدن مایعات نباشد
درمان آنفلوآنزا برحسب تخفیف علائم صورت می گیرد. درمان آنفلوآنزا سبب می شود حال بیمار بهتر شود اما در رفع سریع تر بیماری موثر نخواهد بود. استراحت و مصرف مایعات برای اجتناب از دهیدراته شدن در طول درمان آنفلوآنزا بسیار اهمیت دارد. برای تخفیف تب، سر درد و درد ماهیچه ای می توان از داروهایی مانند استامینوفن و ایبوپروفن استفاده کرد. استفاده از آسپرین در کودکان زیر 18 سال توصیه نمی شود زیرا احتمال بروز سندرم ری مطرح می باشد.
داروهای ضدویروس می تواند برای پیشگیری یا درمان آنفلوآنزا استفاده شود. همه افراد مبتلا به بیماری برای درمان آنفلوآنزا به داروهای ضدویروس نیاز ندارند. تصمیم گیری برای درمان آنفلوآنزا با داروهای ضدویروس به فاکتورهای متعددی بستگی دارد. اگر بیماری شدید بوده و یا فاکتورهای خطر مربوط به بروز عوارض مطرح باشد در آن صورت درمان آنفلوآنزا با داروهای ضدویروس صورت می گیرد. در مواردی که بیماری تا حدی خفیف بوده و فاکتور خطری برای بروز عوارض وجود ندارد، اگر علائم در مدتی کمتر از 48 ساعت مشخص شده باشد ممکن است درمان با داروهای ضدویروس انجام شود، اما اگر علائم برای مدتی بیش از 48 ساعت وجود داشته باشد در آن صورت درمان آنفلوآنزا با داروهای ضدویروس انجام نخواهد شد. داروهایی که برای درمان آنفلوآنزا استفاده می شود عبارت است از: Oseltamivir، Zanamivir، Peramivir و Baloxavir . درمان آنفلوآنزا با داروهای ضدویروس در مورد آنفلوآنزا فصلی آن هم زمانی که کمتر از 48 ساعت از شروع علائم گذشته باشد موثر می باشد. انتخاب داروی ضدویروس برای درمان آنفلوآنزا بستگی به نوع ویروس بیماری دارد. احتمال ایجاد مقاومت ویروسی موردی است که در درمان آنفلوآنزا باید توسط متخصص در نظر گرفته شود.
آنتی بیوتیک ها در درمان آنفلوآنزا که بیماری ویروسی می باشد استفاده نمی شود. آنتی بیوتیک ها تنها زمانی در درمان آنفلوآنزا استفاده می شوند که علائمی از عفونت مانند عفونت گوش یا سینوزیت یا ذات الریه ثانویه وجود داشته باشد.
دکتر حمید قربانی متخصص بیماری های عفونی و تب دار عنوان می دارند بیماری آنفلوآنزا بسیار مسری است و یکی از بهترین راه های پیشگیری از آن، واکسیناسیون سالانه قبل از فصل شیوع است (شهریور هر سال). واکسیناسیون تاثیری در کاهش ابتلا به سرماخوردگی ندارد. آنفلوآنزا با سرماخوردگی متفاوت است. علائم آبریزش بینی، عطسه و سوزش حلق در کمتر از 50 درصد بیماران یافت می شود (شایع نیست) و تب در آنفلوآنزای شدید بالای 39 درجه است.
