درمان سندرم استیون جانسون

سندرم استیون جانسون به بستری شدن در بیمارستان نیاز دارد و اغلب فرد در بخش مراقبت های ویژه بستری خواهد شد.

توقف مصرف داروهای غیر ضروری

اولین و مهم ترین قدم برای درمان سندرم استیون جانسون قطع مصرف دارویی است که سبب بروز این علائم گردیده است. از آن جایی که تشخیص دقیق دارویی که سبب بروز سندرم استیون جانسون شده دشوار می باشد از این رو پزشک توصیه می کند تا برای درمان موثرتر و کوتاه کردن طول درمان بیماری استیون جانسون، مصرف تمام داروهای غیر ضروری قطع شود.

مراقبت های حمایتی

مراقبت های حمایتی که شما در طول بستری شدن در بیمارستان دریافت می کنید عبارت است از:

• جایگزین کردن مایعات از دست رفته: از آن جایی که پوست آسیب دیده است مقدار قابل توجهی از مایعات از دست خواهد رفت. جایگزین کردن مایعات از دست رفته بخش مهمی از روند درمان را تشکیل می دهد. شما ممکن است مایعات و مواد غذایی را از طریق لوله ای که در بینی یا معده تان کار گذاشته می شود دریافت کنید.
• مراقبت از زخم: استفاده از کمپرس هاس مرطوب و خنک به آرام شدن تاول ها کمک می کند. پزشک می تواند به آرامی پوست مرده را برداشته و از ژل پترولیوم در نواحی آسیب دیده استفاده کند.
• مراقبت از چشم ها: ممکن است متخصص چشم نیز شما را معاینه کند.

داروها

داروهای به کار رفته در درمان سندرم استیون جانسون عبارت است از:

• داروهای ضد درد برای کاهش ناراحتی
• داروهایی برای کاهش التهاب چشم ها و غشاهای مخاطی (استروئیدهای موضعی)
• آنتی بیوتیک هایی برای کنترل عفونت البته در صورت لزوم
• بسته به شدت سندرم استیون جانسون ممکن است سایر داروهای سیستمیک نیز در نظر گرفته شود، داروهایی مانند استروئیدها، گلوبولین ایمنی و سایر درمان های مربوط به سیستم ایمنی. در مورد کارکرد این درمان ها هنوز بحث هایی وجود دارد اما بسته به مورد و سایر شرایط بیماری برخی از آن ها استفاده می شوند.

اگر علت زمینه ای سندرم استیون جانسون حذف شود و واکنش پوستی متوقف گردد، پوست جدید می تواند نواحی آسیب دیده را ظرف چند روز در برگیرد. در موارد شدید بروز سندرم استیون جانسون ریکاوری کامل چندین ماه به طول می انجامد.

 درمان خانگی سندرم استیون جانسون

اگر شما به سندرم استیون جانسون دچار باشید برخی اقدامات می تواند به شما کمک کند:

• دانستن علت واکنش: اگر علائم سندرم استیون جانسون در اثر مصرف یک دارو ایجاد شده باشد باید نام دارو و داروهای مشابه و نزدیک به آن را یاد بگیرید.
• باید مسئولین درمانی خود را آگاه سازید: باید در مورد سابقه ابتلا به سندرم استیون جانسون پزشک خود را در جریان بگذارید.
• باید برای خود دستبند یا گردنبند حاوی اطلاعات پزشکی ایجاد کنید و همیشه آن را به همراه داشته باشید.