درمان بیماری لایم

 بیماری لایم و درمان

آنتی بیوتیک ها عموما برای درمان بیماری لایم به کار می رود. به طور کلی اگر درمان بیماری لایم به موقع آغاز شود ریکاوری سریع تر و کامل تر خواهد بود.

درمان دارویی بیماری لایم

آنتی بیوتیک ها

• آنتی بیوتیک های خوراکی: این درمان استانداری برای مراحل اولیه بیماری لایم محسوب می شود. آنتی بیوتیک هایی که عموما به کار می رود عبارت است از داکسی سایکلین برای افراد بالغ و کودکان بالای هشت سال یا آموکسی سیلین یا سفوروکسیم برای افراد بالغ و کودکان، خانم های باردار و خانم های شیرده. دوره چهارده تا بیست و یک روزه مصرف آنتی بیوتیک عموما توصیه می شود اما برخی تحقیقات نشان داده است که دوره ده تا چهارده روزه نیز اثربخشی برابری دارد.
• آنتی بیوتیک های وریدی: اگر بیماری سیستم عصبی مرکزی را در برگیرد در آن صورت درمان با آنتی بیوتیک های وریدی به مدت 14 تا 28 روز توصیه می شود. این روند در حذف عفونت موثر می باشد اگر چه ممکن است ریکاوری بیشتر به طول انجامد. آنتی بیوتیک های وریدی می توانند عوارض جانبی جدی را در پی داشته باشند مانند کاهش تعداد سلول های سفید خون، اسهال متوسط تا شدید یا کولونیزاسیون یا عفونت با سایر میکروارگانیسم های مقاوم به آنتی بیوتیک (غیر مرتبط با بیماری لایم) هستند.

بعد از درمان، تعداد کمی از افراد هنوز علائمی دارند؛ علائمی مانند درد ماهیچه ای و ضعف. علت استمرار این علائم که به عنوان سندرم پس از درمان بیماری لایم شناخته می شود، مشخص نیست. در این حالت درمان بیشتر با آنتی بیوتیک ها کمکی نمی کند. برخی متخصصین باور دارند تعدادی از افراد که به بیماری لایم مبتلا می شوند مستعد ابتلا به پاسخ های خود ایمنی می باشند که در ایجاد علائم دخالت دارد. اما در این مورد به انجام تحقیقات بیشتری نیاز است.

Bismacine

سازمان غذا و دارو هشدارهایی را علیه مصرف Bismacine داده است، این ترکیب تزریقی توسط برخی متخصصین برای درمان بیماری لایم تجویز می شود. این ترکیب که به عنوان chromacine نیز شناخته می شود حاوی مقادیر بالایی از فلز بیسموت می باشد. اگر چه بیسموت به طور بی خطری در درمان مشکلات گوارشی به صورت خوراکی استفاده می شود اما به فرم تزریقی برای درمان بیماری لایم تایید نشده است. این دارو می تواند منجر به سمیت با بیسموت شود و نارسایی کلیوی و قلبی را به همراه داشته باشد.