درمان آرتریت پسوریازیس

درمانی برای آرتریت پسوریازیس وجود ندارد بنابراین تمرکز درمانی عمدتا بر کنترل التهاب در مفاصل آسیب دیده می باشد تا از درد و ناتوان شدن جلوگیری شود.

داروها

داروهای آرتریت پسوریازیس عبارت است از:

• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی: این داروها می تواند درد و التهاب را کاهش دهد و به درمان کمر درد آرتریت پسوریازیس کمک کند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی از جمله ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم از جمله این داروها هستند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی قوی تر با استفاده از نسخه قابل تهیه می باشند. عوارض جانبی این داروها عبارت است از تحریک معده، مشکلات قلبی و آسیب کبدی و کلیوی.
• داروهای آنتی روماتوئید: این داروها می تواند پیشرفت آرتریت پسوریازیس را آهسته کند و مفاصل و سایر بافت ها را از آسیب دائمی نجات دهد. از جمله این داروها می توان به متوترکسات و سولفاسالازین اشاره کرد. عوارض جانبی این داروها متغیر است اما عبارت است از آسیب کبدی، سرکوب مغز استخوان و عفونت های ریوی شدید.
• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی: این داروها بر روی سیستم ایمنی عمل می کنند. از جمله این داروها می توان به آزاتیوپرین و سیکلوسپورین اشاره کرد. این داروها احتمال ابتلا به عفونت ها را افزایش می دهند.
• مهارکننده های تی ان اف آلفا: فاکتور نکروز تومور آلفا نوعی ماده التهابی است که در بدن تولید می شود. مهارکننده های این ترکیب می توانند به کاهش درد، سفتی صبحگاهی و تورم کمک کنند. مثال های این داروها عبارتند از etanercept، infliximab و certolizumab. عوارض جانبی این داروها عبارت است از تهوع، اسهال، ریزش مو و افزایش ریسک ابتلا به عفونت های جدی.
• داروهای جدیدتر: برخی داروهای جدید برای پلاک های پسوریازیس ساخته شده اند که می توانند علائم و نشانه های بیماری آرتریت پسوریازیس را کاهش دهند. مثالهای این داروها عبارت است از apremilast، ustekinumab و secukinumab.
• تزریق استروئید: این نوع از داروها به کاهش التهاب کمک می کند و برخی مواقع مستقیما به مفصل آسیب دیده تزریق می شود.
• جراحی: مفاصلی که در اثر بیماری آرتریت پسوریازیس آسیب دیده است می تواند با استفاده از پرتزهای مصنوعی جایگزین شود که از فلز و پلاستیک ساخته شده اند.