تشخیص سیاه زخم

برای تشخیص بیماری پزشک ابتدا سایر شرایط احتمالی مانند آنفلوآنزا یا ذات الریه را بررسی خواهد کرد. برای کنار گذاشتن احتمال آنفلوآنزا ممکن است تستی انجام شود. اگر نتایج تست ها منفی باشد در آن صورت باید برای تشخیص نهایی سیاه زخم تست های دیگری نیز انجام شود:

• تست پوستی: نمونه ای از ترشحات ضایعات پوستی مشکوک جمع آوری می شود تا علائم عفونت سیاه زخم بررسی گردد.
• آزمایش خون: به منظور بررسی باکتری سیاه زخم از خون نمونه برداری می شود.
• انجام سی تی اسکن و یا عکسبرداری با استفاده از اشعه ایکس از قفسه سینه: عکسبرداری از قفسه سینه به بررسی احتمال سیاه زخم استنشاقی کمک خواهد کرد.
• آزمایش مدفوع: برای تشخیص سیاه زخم گوارشی پزشک از مدفوع نمونه برداری خواهد کرد.
• نمونه برداری از مایع نخاعی: در این تست پزشک ابتدا سوزنی را وارد نخاع کرده و سپس مقداری از مایع نخاعی را نمونه برداری می کند. نمونه برداری از مایع نخاعی تنها راه تشخیص مننژیت ناشی از سیاه زخم می باشد.

موارد تشخیص افتراقی سیاه زخم عبارت است از:

• سایه زخم جلدی: طاعون، تولارمی، تیفوس آکنه ای، تیفوس بوته زار، تب منقوط مدیترانه ای، آبله ریکتزیایی، زخم های استافیلوکوکی
• سیاه زخم گوارشی: گاستروآنتریت باکتریایی
• سیاه زخم استنشاقی: طیف وسیعی از عفونت های تنفسی فوقانی