تشخیص آشالازی
بیماری آشالازی ممکن است به درستی تشخیص داده نشود زیرا علائم بیماری آشالازی بسیار شبیه سایر اختلالات گوارشی می باشد. برای تشخیص بیماری آشالازی پزشک آزمایشات زیر را توصیه خواهد کرد:
- مانومتری مری: در این روش ریتم انقباض ماهیچه های مری به هنگام بلعیدن همچنین هماهنگی و نیروهای وارد شده بر ماهیچه های مری مورد توجه قرار می گیرد و اینکه اسفنکتر مری تا چه حد به درستی ریلکس شده و یا در طول بلعیدن باز می شود.
- استفاده از اشعه ایکس در بخش بالایی مسیر گوارشی: شما بعد از نوشیدن مایعی گچی تحت ارزیابی با اشعه ایکس قرار خواهید گرفت. پزشک متخصص به این ترتیب می تواند محیط مری، معده و بخش بالایی روده را مورد معاینه قرار دهد. ممکن است از شما خواسته شود تا قرص باریوم را مورد استفاده قرار دهید تا به این ترتیب انسدادهای موجود در مسیر مری بازبینی شود.
- آندوسکوپی: پزشک لوله ای منعطف و نازک مجهز به دوربین را وارد گلوی شما خواهد کرد تا درون مری و معده شما را مورد معاینه قرار دهد. آندوسکوپی می تواند برای نمونه برداری استفاده شود تا عوارض رفلاکس مانند مری بارت مورد بررسی قرار گیرد.
تشخیص های افتراقی در بیماری آشالازی عبارت است از:
- اختلالات حرکتی
- اسپاسم منتشر مری
- مری فندق شکن
- دریچه تحتانی مری پر فشار
- بیماری شاگاس
- اسکلرودرما و سایر بیماری های روماتولوژیک
- تنگی های ناشی از زخم های گوارشی
- حلقه ها و پرده ها
- کارسینوما
- تومورهای خوش خیم
- تنگی ناشی از داروها
- دیورتیکول مری
- فشار خارجی (فشار عروقی، زواید استخوانی مهره ها، توده های مدیاستن)
خطر سرطان مری در بیماران مبتلا به بیماری آشالازی طور قابل ملاحظه ای بیشتر است. بنابراین افزایش احتمال ابتلا به سرطان مری از خطرات آشالازی محسوب می شود. میزان بروز سوراخ شدگی مری پس از گشاد کردن به روش پنوماتیک 3 تا 5% می باشد.