دروانا:

سلولیت چیست؟

عفونت سلولیت یک عفونت پوستی باکتریایی شایع و جدی است. پوستی که تحت تاثیر این عفونت قرار گرفته است متورم و قرمز شده و اغلب گرم و دردناک خواهد بود.

سلولیت معمولا پوست ساق پاها را درگیر می کند اما این بیماری می تواند در صورت، بازوها و سایر نواحی بدن نیز اتفاق بیافتد. عفونت سلولیت زمانی اتفاق می افتد که یک ترک یا بریدگی در پوست راه را برای ورود باکتری ها باز می کند.

در صورتی که بیماری سلولیت درمان نشود، عفونت ناشی از آن به گره های لنفاوی و جریان خون راه پیدا کرده و مهلک خواهد بود. این عفونت معمولا از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود.

آیا سلولیت واگیردار است؟

عفونت سلولیت عموما از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود. این بیماری یک بیماری عفونی در لایه های عمیق پوست است که در اغلب موارد در اثر باکتری هایی که به طور نرمال در سطح پوست زندگی می کنند (فلور باکتریایی پوست) ایجاد می شود. شما ممکن است در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری سلولیت قرار داشته باشید اگر:

• اگر یک جراحت مانند بریدگی، شکستگی، سوختگی یا خراشیدگی داشته باشید.
• دچار یک وضعیت پوستی مانند اگزما، بیماری پای ورزشکار یا زونا باشید.
• در ورزش هایی که افراد تماس زیادی با یکدیگر دارند مانند کشتی شرکت کنید.
• به دیابت مبتلا باشید یا سیستم ایمنی شما تضعیف شده باشد.
• ورم مزمن در بازوها و ساق پاهای خود داشته باشید (ادم غدد لنفاوی).
• از داروهای که به صورت درون رگی تزریق می شوند استفاده کنید.

علائم سلولیت

نشانه ها و علائم سلولیت شامل موارد زیر می شود:

• قرمزی، تورم و حساسیت پوست
• گرمی ناحیه ای از پوست که درگیر عفونت است.
• تب و لزر
• تورم غدد یا گره های لنفاوی

همان طور که پیش تر اشاره شد، در صورتی که درمان سلولیت انجام نگیرد، می تواند به یک بیماری کشنده تبدیل شود. آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که عموما در درمان این بیماری تجویز می شوند. در موارد شدید بیماری سلولیت، بیمار ممکن است به بستری شدن در بیمارستان و دریافت آنتی بیوتیک بصورت وریدی نیاز داشته باشد.

چگونه می توان از بازگشت اپیزود های سلولیت پیشگیری کرد؟

برای جلوگیری از تکرار حملات این عفونت–یک عفونت باکتریایی در عمیق ترین لایه پوست- پوست را تمیز و مرطوب نگاه دارید. با پوشیدن لباس و کفش مناسب، دستکش (در صورت لزوم) و کوتاه نگه داشتن ناخن های انگشتان دست و پا (با احتیاط)، از بروز بریدگی و خراشیدگی در سطح پوست جلوگیری کنید.

فاکتورهایی که ممکن است خطر بیماری سلولیت را افزایش دهند:

• آسیب ها و جراحت ها مانند نیش حشرات و حیوانات
• برش های جراحی یا زخم های ناشی از فشار
• آسیب هایی که ممکن است در رودخانه، دریاچه یا اقیانوس اتفاق بیافتند.
• حمام کردن با آب داغ

عفونت سلولیت موجب قرمزی، گرمی، تورم و دردناک شدن پوست می گردد. پوست شما ممکن است یک ظاهر پوست پرتقالی به خود بگیرد. در صورت مشاهده اولین علامت از عفونت پوستی، فورا مراقبت های پزشکی لازم را دنبال کنید. استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها برای پیشگیری از بروز عفونت های مکرر در برخی افراد که مرتبا به بیماری سلولیت دچار می شوند، مفید خواهد بود.