درمان زگیل تناسلی چیست؟
راه های متعددی برای درمان زگیل تناسلی وجود دارد. برخی از آن ها از یک دارو و برخی از یک روش برای درمان زگیل تناسلی استفاده می کنند. حتی با درمان زگیل تناسلی امکان بازگشت آن ظرف چند هفته یا ماه وجود دارد زیرا درمان زگیل تناسلی لزوما تمام ویروس های عامل زگیل تناسلی را از بین نمی برد. بعضی از سلول ها در پوست نرمال ناحیه تناسلی و واژن ممکن است همچنان به ویروس پاپیلومای انسانی آلوده باشند. در حال حاضر درمانی وجود ندارد که به صورت دائمی ویروس پاپیلومای انسانی را در تمام سلول های آلوده از بین ببرد اما برخی افراد ممکن است در طول دو سال به کمک سیستم ایمنی خود به طور کامل ویروس و زگیل تناسلی را پاکسازی کنند.
بهترین درمان زگیل تناسلی بر اساس تعداد زگیل ها، محل آن ها و ترجیح شما و پزشک تان انتخاب می شود. درمان زگیل تناسلی در همه موارد خصوصا مواقعی که زگیل آزار دهنده نیست ضرورتی ندارد.
درمان زگیل تناسلی: درمان های دارویی
داروها برای درمان زگیل تناسلی شامل کرم ها یا محلول هایی هستند که شما یا پزشک آن ها را بر روی زگیل می مالید. این داروها برای درمان زگیل تناسلی باید یک یا تعداد دفعات بیشتری در هفته برای چند هفته مصرف شوند تا زمانی که زگیل تناسلی برطرف شود.
پودوفیلین. این دارو با تخریب بافت زگیل در درمان زگیل تناسلی به کار می رود. پزشک محلول را به کمک یک پارچه به طور مستقیم بر روی زگیل می مالد و شما باید آن ناحیه را یک تا چهار ساعت بعد بشویید. این نوع درمان زگیل تناسلی به صورت هفتگی برای چهار تا شش هفته یا تا زمانی که ضایعات برطرف شوند تکرار می شود. عوارض جانبی این درمان زگیل تناسلی از تحریک پوستی خفیف تا درد و زخم های پوستی می باشد. پودوفیلین برای درمان زگیل تناسلی در خانم های باردار توصیه نمی شود.
پودوفیلوکس. پودوفیلوکس مشابه پودوفیلین است اما شما می توانید این دارو را در منزل استفاده کنید. با استفاده از یک سواب پنبه می توانید ژل یا محلول را دو بار در روز بر روی زگیل بمالید و این کار را سه روز در هفته تکرار کنید. سپس برای چهار روز بعد از درمانی استفاده نکنید. شما می توانید این چرخه در درمان زگیل تناسلی را نهایتا چهار بار تا زمانی که زگیل برطرف شود ادامه دهید. پودوفیلوکس برای درمان زگیل تناسلی در خانم های باردار کاربرد ندارد. عوارض این دارو مشابه پودوفیلین است.
بی کلرواستیک اسید و تری کلرواستیک اسید. هر دو این داروها اسید هایی هستند که با تخریب بافت زگیل در درمان زگیل تناسلی به کار می روند. تری کلرواستیک اسید استفاده زیادی در درمان زگیل تناسلی دارد و باید توسط پزشک مالیده شود. این دارو یک بار در هفته به مدت چهار تا شش هفته یا تا زمانی که زگیل از بین برود استفاده می شود. عوارض جانبی این داروها احساس درد و سوزش است. تری کلرواستیک اسید برای درمان زگیل تناسلی در بارداری مصرف می شود.
ایمی کیمود. این دارو یک کرم است که با فعال کردن سیستم ایمنی در درمان زگیل تناسلی نقش دارد. شما می توانید کرم را به طور مستقیم بر روی زگیل بمالید و بعد از شش تا دو ساعت آن ناحیه را بشویید. این کرم سه روز در هفته برای 16 هفته در درمان زگیل تناسلی مورد استفاده قرار می گیرد. تحریک خفیف و قرمزی طبیعی است و و نشان می دهد دارو در درمان زگیل تناسلی موثر بوده است. ایمی کیمود برای درمان زگیل تناسلی در بارداری توصیه نمی شود.
اینترفرون. اینترفرون دارویی که موجب بروز پاسخ ایمنی شده و بدین ترتیب منجر به درمان زگیل تناسلی می گردد. این دارو به صورت تزریقی و ژل موضعی وجود دارد اما مطالعات نشان داده اند که دریافت فرم تزریقی این دارو اثرگذاری بیشتری در درمان زگیل تناسلی دارد.
عوارض جانبی زگیل تناسلی شامل علائم شبه آنفلوانزا، خستگی، بی اشتهایی و درد می باشد. اینترفرون به عنوان خط اول درمان زگیل تناسلی تجویز نمی شود. این دارو در ترکیب با روش های جراحی یا دارویی در درمان زگیل تناسلی به کار می رود خصوصا در مورد زگیل هایی که با راه های دیگر درمان نشده اند. این دارو برای درمان زگیل تناسلی در بارداری مناسب نیست.
سینکاتچینز. این دارو یک فرآورده گیاهی است که خود بیمار می تواند از آن برای درمان زگیل تناسلی استفاده کند. مکانیسم دقیق این دارو مشخص نیست اما اثر آنتی اکسیدانی داشته و فعالیت سیستم ایمنی را افزایش می دهد. این پماد برای درمان زگیل تناسلی خارجی سه بار در روز برای 16 هفته مصرف می شود. این دارو برای درمان زگیل تناسلی در واژن یا مقعد، افرادی با سیستم ایمنی مهار شده یا مبتلا به هرپس فعال قابل استفاده نیست. شما باید قبل از تماس جنسی یا قرار دادن تامپون در واژن پوست را بشویید.
در مطالعات انجام شده برای این روش درمان زگیل تناسلی، 5 درصد از بیماران مصرف دارو را به علت عوارض جانبی آن متوقف کرده اند و تقریبا 90 درصد آن ها واکنش های محل استفاده دارو را گزارش داده اند؛ بعضی از این واکنش ها (خارش، قرمزی، درد، التهاب، زخم، تورم، سوزش، تاول های کوچک) شدید بودند.
