جراحی، درمان بی اختیاری ادرار
اگر سایر درمان ها در درمان بی اختیاری ادرار موثر واقع نشده یا مناسب نباشد در آن صورت ممکن است گزینه جراحی برای درمان بی اختیاری ادرار مطرح شود. قبل از تصمیم گیری برای انجام جراحی به منظور درمان بی اختیاری ادرار باید منافع و عوارض احتمالی چنین گزینه هایی سنجیده شود. در برخی موارد خانم هایی که قصد باردار شدن داشته باشند نمی توانند از گزینه جراحی برای درمان بی اختیاری ادرار استفاده کنند زیرا فشار فیزیکی ناشی از بارداری و زایمان ممکن است بر نتایج درمانی تاثیر بگذارد. تکنیک های مختلفی برای انجام جراحی جهت درمان بی اختیاری ادرار در دست می باشد که در ادامه بدان خواهیم پرداخت.
درمان بی اختیاری ادرار: کولپوساسپنشن یا Colposuspension
در این روش درمان بی اختیاری ادرار برشی در بخش پایینی شکم ایجاد می شود سپس گردن مثانه به سمت بالا کشیده شده و در همین حالت بخیه زده می شود. این روش در درمان بی اختیاری ادرار مانع از نشتی غیر ارادی ادرار در زنانی می شود که به بی اختیاری استرسی دچار می باشند. این نوع جراحی به دو روش انجام می شود:
- باز: در این روش جراحی به منظور درمان بی اختیاری ادرار از طریق ایجاد برش های بزرگ انجام می شود.
- لاپاراسکوپیک: در این روش جراحی از طریق برش های کوچک و ابزارهای کوچک جراحی انجام می گردد.
هر دوی این روش ها در درمان بی اختیاری ادرار در طولانی مدت اثربخشی مناسبی را نشان می دهند. فقط باید توجه داشت انجام این جراحی به شیوه لاپاراسکوپیک به تجربه مناسب جراح نیازمند است. دشواری در تخلیه مثانه، عود عفونت های مسیر ادراری و احساس ناراحتی حین نزدیکی از عوارض و مشکلات این نوع جراحی می باشد.
درمان بی اختیاری ادرار: روش اسلینگ
در این روش درمان بی اختیاری ادرار برشی در بخش پایینی شکم و واژن ایجاد می شود و وسیله ای به نام اسلینگ در اطراف گردن مثانه قرار داده می شود، به این ترتیب مثانه محافظت بهتری می یابد و از نشت ادرار تصادفی اجتناب می شود. ساختار اسلینگ می تواند برگرفته از بافت بدن خود فرد باشد. همچنین ممکن است بافت از فرد دیگری گرفته شود. در بیشتر موارد از بافت بدن خود فرد استفاده می شود (لایه ای از بافتی که ماهیچه های شکمی را پوشش می دهد). اثربخشی و بی خطر بودن این روش در درمان بی اختیاری ادرار در طولانی مدت نتایج امیدوارکننده و شناخته شده ای را به دنبال داشته است. شایع ترین مشکلی که به دنبال این روش گزارش شده دشواری در تخلیه ادرار می باشد.
درمان بی اختیاری ادرار: عوامل حجم دهنده مجرای ادرار
عوامل حجم دهنده مجرای ادراری ترکیباتی هستند که به دیواره مجرای ادراری زنان مبتلا به بی اختیاری ادراری استرسی تزریق می شود. به این ترتیب اندازه دیواره مجرای ادرار افزایش می یابد و امکان بسته ماندن مجرای ادرار با اعمال فشار بیشتر برقرار می گردد. عوامل حجم دهنده متفاوتی در بازار وجود دارد و شواهدی مبنی بر مزیت یکی نسبت به دیگری وجود ندارد. این روش در درمان بی اختیاری ادرار از نوع استرسی نسبتا کم تهاجمی تر می باشد زیرا نیازی به ایجاد برش وجود ندارد و مواد مستقیما از طریق سیستوسکوپی که وارد مجرای ادرار می گردد تزریق می شود. اما باید عنوان داشت این روش در مقایسه با سایر روش های به کار رفته در درمان بی اختیاری ادرار اثربخشی کمتری در پی دارد. در طول زمان نیز از میزان موثر بودن عوامل تزریق شده کاسته می شود و ممکن است نیاز به تکرار تزریق وجود داشته باشد. مدت کوتاهی بعد از تزریق این ترکیبات ممکن است کمی احساس سوزش یا خونریزی حین ادرار کردن ایجاد شود.
درمان بی اختیاری ادار: اسفنکتر ادراری مصنوعی
اسفنکتر ادراری حلقه ای ماهیچه ای شکل می باشد که بسته باقی می ماند تا از جریان یافتن ادرار از مثانه به مجرای ادرار جلوگیری کند. در برخی موارد می توان گفت استفاده از اسفنکتر برای درمان بی اختیاری ادرار سبب بهبود شرایط می شود. این روش درمانی بیشتر برای مردانی استفاده می شود که به بی اختیاری ادراری استرسی دچار اند و در درمان بی اختیاری ادرار در زنان کمتر مورد کاربرد قرار دارد. در طولانی مدت به نظر نمی رسد عملکرد اسفنکتر متوقف شود اما در برخی موارد لازم است برای خارج کردن اسفنکتر جراحی انجام شود.
درمان بی اختیاری ادرار: تزریق توکسین بوتولینوم آ
توکسین بوتولینیوم آ می تواند در طرفین مثانه تزریق شود تا در درمان بی اختیاری ادرار و سندرم مثانه پرکار یا بیش فعال استفاده شود. این دارو می تواند مشکلات ادراری را به دلیل ریلکس کردن مثانه بهبود بخشد. تاثیرات این تزریق در درمان بی اختیاری ادرار تا چند ماه باقی می ماند و سپس در صورت نیاز تزریق می تواند دوباره تکرار شود. علائم بی اختیاری ادرار بعد از تزریق بهبود می یابد اما ممکن است تخلیه کامل مثانه با دشواری انجام شود. در صورت وقوع چنین مشکلی به وارد کردن لوله باریکی به نام کاتتر در مجرای ادرار نیاز خواهید داشت تا ادرار از مثانه تخلیه گردد. استفاده از توکسین بوتولینیوم آ در حال حاضر برای درمان بی اختیاری ادرار یا سندرم مثانه پر کار تایید نشده است بنابراین پیش از انجام این تزریق به منظور درمان بی اختیاری ادرار باید نسبت به خطرات و عوارض آن آگاه باشید. تاثیرات بلند مدت این روش درمانی به خوبی روشن نیست.
درمان بی اختیاری ادرار: تحریک عصب ساکرال
عصب ساکرال در انتهای کمر واقع شده است. این عصب سیگنال هایی را از مغز به ماهیچه هایی منتقل می کند که حین ادرار از آن استفاده می کنیم، مانند ماهیچه دترسور که در اطراف مثانه قرار دارد. اگر علت بی اختیاری ادرار انقباضات ماهیچه دترسور باشد در آن صورت تحریک عصب ساکرال ممکن است به عنوان گزینه ای در درمان بی اختیاری ادرار مطرح شود. در طول جراحی دستگاهی در نزدیکی یکی از اعصاب ساکرال قرار خواهد گرفت. جریان الکتریکی حاصل از این دستگاه به سمت عصب ساکرال فرستاده می شود. به این ترتیب مسیر سیگنال هایی که به سمت مغز و ماهیچه دترسور قرار دارد بهبود می یابد و بنابراین نیاز فوریتی به ادرار کردن کاهش می یابد.
تحریک عصب ساکرال می تواند دردناک و ناراحت کننده باشد اما برخی افراد بهبودی را در علائم خود نشان داده و در برخی دیگر نیز علائم به طور کامل رفع گردیده است.
