تلقیح درون رحمی که به اختصار IUI نامیده می شود، نوعی درمان ناباروری می باشد که در آن اسپرم در داخل رحم قرارمی گیرد تا فرایند لقاح تسهیل گردد. هدف از انجام تلقیح درون رحمی افزایش تعداد اسپرم هایی است که به لوله های فالوپ می رسد و به این ترتیب احتمال بارداری افزایش می یابد. روش تلقیح درون رحمی روشی کم تهاجمی می باشد که در مقایسه با آی وی اف هزینه کمتری دارد.
تلقیح درون رحمی: کاربرد
عمده ترین دلیل انجام تلقیح درون رحمی کاهش تحرک اسپرم و تعداد آن ها می باشد. در شرایط زیر انجام این روش توصیه می گردد:
- باروری بدون دلیل شناخته شده
- وجود مشکلاتی در دهانه رحم مانند مشکلاتی در مخاط دهانه رحم
- وجود بافت اسکار در دهانه رحم که بر توانایی اسپرم در رسیدن به رحم اختلال ایجاد می کند
- اختلال در انزال
در شرایط زیر تلقیح درون رحمی توصیه نمی شود:
- خانم هایی که به بیماری های مرتبط با لوله های فالوپ مبتلا هستند
- خانم هایی که سابقه ابتلا به عفونت لگنی دارند
- خانم های مبتلا به آندومتریوز متوسط تا شدید
تلقیح درون رحمی: شرح روش
قبل از انجام تلقیح درون رحمی از داروهای محرک تخمک گذاری استفاده می شود و زمان بلوغ تخمک ها پیش بینی می گردد. این روش در زمانی حدود تخمک گذاری انجام می شود، معمولا 24 تا 36 ساعت بعد از افزایش مقدار هورمون LH که نشان می دهد تخمک گذاری به زودی اتفاق خواهد افتاد. نمونه مایع منی نیز باید آماده شود. سپس با استفاده از کاتتر اسپرم مستقیما وارد رحم می شود. با استفاده از این فرایند تعداد سلول های اسپرمی که در رحم قرار می گیرد افزایش می یابد و احتمال بارداری نیز تقویت می شود. انجام این روش تنها چند دقیقه زمان می برد و ممکن است انجام فرایند تلقیح درون رحمی کمی ناخوشایند باشد. اقدام بعد از تلقیح درون رحمی بررسی علائم بارداری می باشد.
احتمال بروز بارداری چند قلو به دنبال انجام این روش وجود دارد مخصوصا اگر از داروهای باروری نیز استفاده شود. احتمال بروز عفونت به دنبال انجام تلقیح درون رحمی اندک می باشد.
تلقیح درون رحمی: نرخ موفقیت
نرخ موفقیت تلقیح درون رحمی به فاکتورهای متعددی بستگی دارد. اگر زوجین این روش را به طور ماهانه انجام دهند نرخ موفقیت ممکن است به 20% در هر چرخه برسد که این بستگی به عواملی مانند سن مادر و دلیل ناباروری دارد، همچنین آیا از داروهای باروری استفاده شده است یا خیر. روش تلقیح درون رحمی کم تهاجمی تر و ارزانتر می باشد اما نرخ موفقیت با استفاده از تلقیح درون رحمی در مقایسه با آی وی اف کمتر می باشد.
