فیبروم رحمی توده های غیر سرطانی هستند که در داخل رحم وجود دارند و اغلب در سنین باروری ظاهر می شوند. فیبروم رحمی را لیومیوما یا میوما می نامند. فیبروم رحمی احتمال ایجاد سرطان رحم را به دنبال ندارد و هرگز به سرطان تبدیل نمی شود. ممکن است یک یا چند فیبروم وجود داشته باشد. در موارد شدید چندین فیبروم می توانند به اندازه ای رشد کنند که تا قفسه سینه برسند.
اغلب خانم ها در طول زندگی خود به فیبروم رحمی دچار می شوند اما در بیشتر موارد فیبروم رحمی منجر به بروز علائم بالینی نمی شود. پزشک با استفاده از معاینه لگن و یا سونوگرافی تشخیص فیبروم رحمی را خواهد داد. در مقاله پیش روز قصد داریم به گزینه هایی برای درمان فیبروم رحمی بپردازیم.
گزینه های متعددی برای درمان فیبروم رحمی وجود دارد، اما بهترین رویکرد در درمان فیبروم رحمی مشخص نیست. اغلب خانم های مبتلا به فیبروم رحمی علائم بالینی را تجربه نمی کنند، یا شدت علائمی که تجربه می کنند ملایم می باشد. در چنین مواردی بهترین گزینه برای درمان فیبروم رحمی کنترل علائم بدون درمان می باشد. فیبروم رحمی توده های سرطانی نیستند و به ندرت در بارداری اختلال ایجاد می نمایند (فیبروم رحم در بارداری). رشد فیبروم رحمی آهسته است و پس از دوران یائسگی نیز از حجم فیبروم رحمی کاسته می شود.
داروهای به کار رفته در درمان فیبروم رحمی (درمان دارویی فیبروم رحمی)
داروهایی که در درمان فیبروم رحمی استفاده می شوند هورون هایی را هدف می گیرند که چرخه قاعدگی
را تنظیم می نمایند، به این ترتیب علائمی مانند خونریزی سنگین و فشار لگنی کاهش می یابد. داروهای به کار رفته در درمان فیبروم رحمی فیبروم را از بین نمی برد اما سبب کوچک تر شدن فیبروم می گردد. داروهای به کار رفته در درمان فیبروم رحمی عبارت است از:
- آگونیست های آزادکننده هورمون گنادوتروپین: داروهای این دسته در درمان فیبروم رحمی مورد مصرف دارند. مکانیسم این داروها به گونه ای است که سبب انسداد تولید استروژن و پروژسترون می شود و به طور موقت حالت بعد دوران یائسگی را ایجاد می کند. در نتیجه با توقف چرخه های قاعدگی فیبروم کوچک شده و آنمی اغلب بهبود می یابد. پزشک قبل از انجام جراحی به منظور درمان فیبروم رحمی ممکن است از این هورمون ها برای کوچک کردن سایز فیبروم رحمی استفاده کند. خیلی از خانم ها ممکن است به هنگام استفاده از آگونیست های آزادکننده هورمون گنادوتروپین دچار علائمی مانند گرگرفتگی شوند. این داروها نباید بیش از سه تا شش ماه استفاده شوند. استفاده طولانی مدت این داروها احتمال بروز عوارضی مانند آسیب به استخوان ها را در پی دارد. همچنین بعد از قطع مصرف این داروها علائم فیبروم رحمی عود خواهد کرد.
- استفاده از دستگاه درون رحمی آزاد کننده پروژسترون: دستگاه های آی یو دی به عنوان گزینه ای برای درمان فیبروم رحمی خونریزی سنگین ناشی از فیبروم را بهبود می بخشند. استفاده از این دستگاه ها تنها علائم ناشی از فیبروم رحمی را بهبود می بخشد و به کاهش اندازه فیبروم کمکی نمی کند. استفاده از این دستگاه همچنین مانع از وقوع بارداری می شود.
- Tranexamic acid: این داروی غیر هورمونی خونریزی سنگین ناشی از قاعدگی را بهبود می بخشد. این دارو به عنوان گزینه ای برای درمان فیبروم رحمی تنها هنگام خونریزی های سنگین استفاده می شود.
- سایر درمان ها: پزشک برای درمان فیبروم رحمی ممکن است داروهایی مانند کنتراسپتیوهای خوراکی و یا پروژستین را تجویز کند تا به این ترتیب خونریزی های قاعدگی را کنترل کند، اما این درمان ها به کاهش اندازه فیبروم کمکی نمی کند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی نیز از جمله داروهای غیر هورمونی هستند که در درمان فیبروم رحمی نقش دارند. این داروها به کاهش درد ناشی از فیبروم رحمی کمک می کنند اما خونریزی ناشی از فیبروم رحمی را کاهش نمی دهند. در صورتیکه به خونریزی های سنگین قاعدگی دچار باشید مصرف ویتامین ها یا آهن نیز به عنوان مکمل درمان فیبروم رحمی در نظر گرفته خواهد شد.
دکتر فریده مظفری کرمانی متخصص زنان زایمان و نازایی اظهار می دارند درمان اصلی و نهایی فیبروم، جراحی خارج کردن فیبروم رحمی می باشد.
