فیبروئیدها توده های عضلانی هستند که در دیواره رحم رشد می کنند. این توده ها در بیشتر موارد خوش خیم هستند و سرطانی نمی شوند. با این حال، احتمال بروز تومور فیبروئید رحمی با افزایش سن خانم ها بالا می رود. تومور فیبروئید رحمی لیومیوسارکوما نام می گیرد. لیومیوسارکوما ها شایع ترین تومورهای سیستم تولید مثلی خانم ها هستند. آن ها اغلب منشا تک سلولی دارند و میزان رشد آن ها تحت تاثیر استروژن، هورمون رشد و پروژسترون قرار دارد. با این که مطالعات فرآیند دقیق پیدایش تومور فیبروئید رحمی را مشخص نکرده اند، این تومورها در طول دوران باروری به وجود می آیند و در دوران بارداری بزرگ می شوند و بعد از یائسگی تا حدی فروکش می کنند. استفاده از آگونیست های استروژن موجب افزایش شیوع تومور فیبروئید رحمی می گردد و هورمون رشد نیز اثری مشابه استرادیول را در تحت تاثیر قرار دادن این تومورها دارد. بر عکس، پروژسترون رشد این توده ها را متوقف می سازد.
برخی مطالعات نشان می دهند که احتمال بروز تومور فیبروئید رحمی در خانم های سیاه پوست بیشتر است. برخی شواهد نیز مبنی بر این است که خانم های سیاه پوست بیشتر از خانم های سفید پوست دچار تومورهای بزرگ تر و دارای علائم می شوند. شواهد اخیر نشان می دهند که زنان مبتلا به فشار خون بالا در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به تومور فیبروئید رحمی در اثر آسیب به ماهیچه صاف یا آزاد شدن سیتوکین قرار دارند. فاکتورهایی که خطر تومور فیبروئید رحمی را تحت تاثیر قرار می دهند:
کاهش خطر | افزایش خطر |
داشتن بیش از پنج بارداری | سن 40 سالگی و بیشتر |
وضعیت بعد از یائسگی | نژاد سیاه پوست |
استفاده طولانی مدت از ضد بارداری های خوراکی | سابقه خانوادگی تومور فیبروئید رحمی |
سیگار کشیدن | چاقی |
استفاده از مدروکسی پروژسترون استات تزریقی |
|
علائم تومور فیبروئید
تومور فیبروئید در بیشتر موارد بدون علامت است و یا تشخیص علائم اختصاصی دشوار است. با این حال، تومور فیبروئید اغلب با خونریزی غیر طبیعی رحم (منوراژی)، درد لگن، علائم انسدادی، ناباروری و از دست دادن بارداری همراه است. ناهنجاری های قاعدگی شامل منوراژی از علائم شایع تومور فیبروئید هستند. تومور های زیر مخاطی اغلب عامل منوراژی محسوب می شوند. این تومورها ممکن است در فاکتورهای رشد محلی بی نظمی ایجاد کرده و موجب ناهنجاری های عروقی شوند که منوراژی را به دنبال دارند و ارتباطی با محل آن ها در رحم ندارد.
درد و احساس فشار در لگن شیوع کمتری در تومور فیبروئید رحمی دارد. گزارشات فردی حاکی از آن است که تومورهای بسیار بزرگ موجب درد لگن، نارسایی تنفسی، علائم ادراری و یبوست می شوند. در دوران بارداری، ترکیب تومور فیبروئید بزرگ و بزرگی رحم می تواند موجب بروز علائم انسداد مجاری ادراری، درد غیر طبیعی (در اثر تخریب تومور فیبروئید) گردد و در صورت قرارگیری تومور در پشت جفت احتمال جدا شدن آن وجود دارد. نقش تومور فیبروئید در باروری مورد بحث است. شواهد اخیر نشان می دهند که تومور فیبروئید زیر مخاطی و اینترامورال که حفره رحمی را ناهموار می سازند می توانند در تلاش های انجام شده برای آی وی اف اختلال ایجاد کنند. اثر تومور فیبروئید زیر مخاطی و اینترامورال که فضای رحمی را ناهموار نساخته اند مشخص نیست. تومورهای های زیر مخاطی و اینترامورال که حفره رحمی را ناهموار کرده اند و همچنین تومورهای بزرگ تر از 5 سانتی متر، تومورهای فیبروئید چندگانه اغلب در بیمارانی با ناباروری بدون دلیل مشخص، درمان می شوند. نقش احتمالی تومور فیبروئید در سقط زودرس نیز مورد بحث است.
