آرتروسکوپی شانه
آرتروسکوپی شانه یک روش جراحی است که از یک دوربین کوچک به نام آرتروسکوپ برای معاینه یا ترمیم بافت های داخل یا اطراف مفصل شانه استفاده می کند. آرتروسکوپ از طریق یک برش کوچک بر روی پوست وارد می شود. روتاتور کاف گروهی از ماهیچه ها و تاندون های آن ها است که یک کاف را بر روی مفصل شانه ایجاد می کنند. این ماهیچه ها و تاندون ها بازو را در مفصل شانه نگه می دارند و به حرکت شانه در جهت های مختلف کمک می کنند. تاندون های روتاتور کاف در اثر استفاده زیاد یا آسیب، دچار پارگی می شوند. برای جراحی آرتروسکوپی شانه، فرد به طور کامل بیهوش می شود و در طول جراحی دردی احساس نمی کند؛ در مواردی بی حسی موضعی انجام می گیرد و فرد در ناحیه بازو و شانه خود احساس درد نمی کند. اگر این نوع بی حسی انجام شود، بیمار داروی خواب آور دریافت می کند.
مراحل آرتروسکوپی شانه
در جراحی آرتروسکوپی شانه:
- آرتروسکوپ از طریق یک برش کوچک وارد شانه می شود که به یک نمایشگر در اتاق عمل متصل است.
- تمام بافت های مفصل شانه و ناحیه بالای مفصل بررسی می شود. این بافت ها شامل غضروف، استخوان ها، تاندون ها و رباط ها هستند.
- هر بافت آسیب دیده ای ترمیم می شود. برای این کار جراح یک تا سه برش کوچک ایجاد کرده و سایر ابزار جراحی را از طریق آنها وارد می کند. جراح پارگی در ماهیچه، تاندون یا غضروف رفع می کند و آسیب های بافتی را برمی دارد.
- در پایان جراحی، برش ها به کمک بخیه بسته می شوند و پانسمان می گردند. اگر آسیب دیدگی زیاد باشد، جراح ممکن است جراحی آرتروسکوپی شانه را به صورت باز انجام دهد. در جراحی باز، یک برش بزرگ در ناحیه مورد نظر ایجاد می شود و جراحی به طور مستقیم می تواند به استخوان ها و بافت ها دسترسی داشته باشد.
روش های جراحی آرتروسکوپی شانه
جراح از یک یا چند روش زیر برای انجام جراحی آرتروسکوپی شانه استفاده می کند:
جراحی آرتروسکوپی شانه: ترمیم روتاتور کاف
حاشیه های تاندون ها به سمت یکدیگر کشیده می شوند و تاندون به کمک بخیه به استخوان متصل می گردد؛ برای این کار از پرچ های کوچکی به نام لنگرهای بخیه (انکور سوچور) استفاده می شود. لنگرهای بخیه (انکور سوچور) از فلز یا پلاستیک ساخته شده اند و نیازی به برداشتن آن ها بعد از جراحی نیست.
جراحی آرتروسکوپی شانه: جراحی سندرم ایمپینجمنت
در این روش برای جراحی آرتروسکوپی شانه، بافت آسیب دیده یا ملتهب از ناحیه ای در بالای مفصل شانه برداشته می شود. رباطی به نام رباط کوراکوآکرومیال ممکن است بریده شود. جراح سطح زیرین استخوان که آکرومیون نام دارد را می تراشد. در بیشتر موارد، رشد استخوان در زیر آکرومیون موجب سندرم ایمپینجمنت می گردد.
جراحی آرتروسکوپی شانه: جراحی ناپایداری شانه
اگر فرد دچار پارگی لابروم شانه شده باشد، جراح آن را ترمیم می کند. لابروم غضروفی است که حاشیه مفصل شانه را می پوشاند. رباط های متصل به این ناحیه نیز ترمیم می شوند. ضایعه بنکارت پارگی لابروم در بخش پایینی مفصل شانه است. ضایعه ای دیگر ممکن است لابروم و رباط هر دو را در بخش بالایی مفصل شانه درگیر کند.
قبل از آرتروسکوپی شانه
بیمار باید پزشک را در جریان داروها، مکمل ها یا مکمل های گیاهی که مصرف می کند قرار دهد. دو هفته قبل از جراحی، بیمار باید مصرف داروهای رقیق کننده خون را به طور موقت قطع کند؛ این داروها شامل آسپیرین، ایبوپروفن، ناپروکسن و سایر داروها هستند. او باید در مورد داروهایی که می تواند تا روز جراحی آرتروسکوپی شانه مصرف کند، با پزشک مشورت نماید. اگر فرد به دیابت، بیماری قلبی یا سایر مشکلات دچار باشد، جراح با پزشک مربوطه صحبت می کند. بیمار باید قبل از آرتروسکوپی شانه سیگار را ترک کند؛ سیگار کشیدن روند بهبودی زخم و استخوان را کند می کند. اگر بیمار قبل از جراحی به سرماخوردگی، آنفلوانزا، تب، هرپس یا بیماری دیگری مبتلا باشد، باید به پزشک اطلاع دهد.
بعد از آرتروسکوپی شانه
پزشک توصیه هایی را برای مراقبت از خود به بیمار ارائه می دهد. ریکاوری آرتروسکوپی شانه به یک تا شش ماه زمان نیاز دارد. بیمار باید برای یک هفته از پوشش مخصوصی بر روی شانه خود استفاده کند. اگر نواحی زیادی در جراحی ترمیم شده باشند، این پوشش باید برای مدت طولانی تری استفاده شود. پزشک داروهایی را برای کنترل درد بعد از آرتروسکوپی شانه تجویز می کند. زمان برگشت به محل کار یا انجام ورزش به نوع جراحی بستگی دارد. فیزیوتراپی به بازیابی حرکت و قدرت شانه کمک می کند.
