ارائه شده در بیست و هفتمین کنگره آکادمیک درماتولوژی و ونرولوژی اروپا- 15 سپتامبر 2018
منتشر شده در مد اسکیپ- 19 سپتامبر 2018
دکتر اریک سیمپسون، از دانشگاه بهداشت و علوم اورگان در پورتلند اظهار می دارد که این دارو بدون تجویز استروئیدهای موضعی برای درمان اگزما در نوجوانان به کارمی رود و به خوبی توسط شرکت کنندگان در مطالعه تحمل شده است. در حال حاضر، برای نوجوانان گزینه های درمانی محدودی وجود دارد که با ایمنی و اثرگذاری مناسبی در طولانی مدت قابل استفاده باشند.
درماتیت آتوپیک یا همان اگزما در میان نوجوانان شیوع بالایی دارد. شیوع اگزما در آمریکا 8.6 درصد، در بسیاری های کشورهای اروپایی 5-10 درصد و در انگلستان 10-15 درصد گزارش شده است.
یافته های به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که کاهش چشمگیری در شدت اگزما در بزرگسالانی که از آنتی بادی مونوکلونال استفاده می کنند در مقایسه با آن هایی که دارونما دریافت می کنند، مشاهده شده است.
در این مطالعه محققین 251 بیمار را به طور تصادفی در یکی از سه گروه دسته بندی کرده اند. 82 نفر از بیماران بسته به وزن خود داروی تزریقی 200-300 میلی گرم داپیلومب را هر دو هفته یک بار دریافت کردند، 84 نفر از بیماران تزریق داپیلومب را هر 4 هفته یک بار انجام دادند و 85 نفر از آن ها دارونما دریافت کردند.
شرکت کنندگان سنین بین 12- 17 سال داشتند (میانگین سنی 14 سال) و میانگین دوره بیماری اگزما در آن ها 12 سال بود بنابراین این بیماران تقریبا در تمام طول عمر خود دچار اگزما بوده اند. بیش از 40 درصد از این افراد در گذشته درمان سیستمیک اغلب استروئید های سیستمیک را دریافت کرده اند.
درمان های موضعی یا سیستمیک برای درماتیت آتوپیک تنها به عنوان درمان های نجات دهنده به کار گرفته شده بودند.
در هفته شانزدهم، بیماران بیشتری در گروه داپیلومب در مقایسه با بیماران گروه دارونما به دو نقطه رسیدند: امتیاز ارزیابی جهانی بین 0-1 و بهبودی در حداقل 75 درصد نواحی درگیر و امتیاز شاخص شدت اگزما. در هر دو این نقاط نهایی، پاسخ های درمانی در دریافت کنندگان دارو دو هفته ای و چهار هفته ای بیش از گروه دارونما بود. همچنین تفاوت امتیاز شاخص شدت در میان گروه داپیلومب و گروه دارونما چشمگیر بود.
داروهای نجات دهنده در بیماران گروه داپیلومپ در مقایسه با گروه دارونما کمتر به کار رفتند؛ در گروه داپیلومب دو هفته ای در مقایسه با گروه چهار هفته ای نیز مصرف داروهای نجات دهنده کمتر بود. کاهش خارش به عنوان علامتی مهم در درماتیت آتوپیک، در حدود 45 درصد مشاهده شد.
هیچ یک از عوارض جانبی درمان اگزما در نوجوانان با داپیلومب شدید و یا جدی نبودند هیچ یک از بیماران در گروه داپیلومب درمان اگزما با این دارو را متوقف نساختند. بروز التهال ملتحمله گاها در آزمایشات انجام شده بر روی بزرگسالان دیده می شود و احتمال واکنش های محل تزریق در گروه داپیلومب بالاتر است اما میزان عود درماتیت آتوپیک و بروز عفونت های پوستی غیر هرپسی در گروه دارونما بالاتر است.
نتایج به دست آمده نشان دهنده داده های بسیار امیدوار کننده در نوجوانان و همچنین در بزرگسالان هستند. این تیم تحقیقاتی قصد دارد که در آینده بر روی این مسئله که کدوم بخش از بدن که درگیر اگزما است در پاسخ به این دارو سریع تر بهبود می یابد، کار کند.
