دروانا:

گزارش شده در مجله شیمی درمانی ضد میکروبی- 16 ژانویه 2018

منتشر شده در مد اسکیپ- 2 فوریه 2018

دکتر سلین پولسینی از دانشگاه دی لورائین فرانسه می گوید متخصصین عفونی باید به عنوان الگو عمل کنند. اگر آن ها نتوانند دوره های درمانی کوتاه را انتخاب کنند، ما نمی توانیم انتظار داشته باشیم که متخصصین بالینی مصرف آنتی بیوتیک ها را کاهش دهند. متخصصین عفونی باید کوتاه ترین دوره های درمانی را در دستور العمل های منطقه ای و ملی خود در نظر داشته باشند.

استفاده از کوتاه ترین دوره ممکن در درمان آنتی بیوتیکی بخشی مهم در برنامه نظارتی آنتی بیوتیکی است. اما هیچ مطالعه ای شیوه های فعلی متخصصان عفونی که اعضای تیم نظارت آنتی بیوتیکی هستند را در مورد طول درمان آنتی بیوتیکی مورد بررسی قرار نداده است.

در این مطالعه 866 متخصص عفونی از 58 کشور از لحاظ تمایل شان برای کوتاه کردن طول درمان آنتی بیوتیکی در چندین موقعیت بالینی مورد بررسی قرار گرفتند. گروه شامل متخصصینی در بیماری های عفونی، داروسازی بالینی و میکروبیولوژی بالینی و سایر رشته ها بودند.

حدود ¾ از متخصصین از اعضای تیم نظارتی آنتی بیوتیکی بودند. بیشتر تعداد پاسخ دهندگان از کشورهای فرانسه، انگلستان، آلمان و اسپانیا بودند.

درصد تمایل پاسخ دهندگان به انتخاب طول دوره درمان آنتی بیوتیک کوتاه تر بازه ای میان 33.3% (برای عفونت خونی استافیلوکوکوس اورئوس) تا 62.7% (برای راش پوستی یا اریسی پلاس) بود. تنها 36 درصد آن ها دوره درمان آنتی بیوتیک کوتاه تری را در بیش از نیمی از موقعیت ها و 4 درصد آن ها طول درمان کوتاه تری را در بیش از ¾ موقعیت ها توصیه کردند.

فاکتور های موثر در انتخاب دوره درمانی کوتاه تر در بیش از نیمی از موقعیت ها، وجود یک فرد یا داروساز بالینی در مقایسه با یک متخصص بیماری های عفونی و داشتن طول درمان های آنتی بیوتیکی ثابت در دستور العمل های منطقه ای و ملی بود.

کشورهای مختلف در نسبت درمان های توصیه شده کوتاه تر و تمایل متخصصین به تجویز دوره درمان آنتی بیوتیک کوتاه تر متفاوت هستند.

دکتر پولسینی می گوید دستور العمل هایی که بیان کننده طول درمان های ثابت هستند باید مورد بررسی قرار گیرند، به دستور العمل های ملی و بین المللی به عنوان راهنمای تجویز آنتی بیوتیک که توصیه کننده دوره های درمانی کوتاه نیاز است.

"بهبود نسخه کردن آنتی بیوتیک ها به یک رویکرد چند رشته ای نیاز دارد و مطالعات نشان داده اند که یک روش به تنهایی (برای مثال آموزش) نمی تواند موثر باشد. ما هنوز کارهای زیادی داریم که باید انجام دهیم. این که دستورالعملهای تجویز آنتی بیوتیک را به اجرا در آوریم بسیار اهمیت دارد. اما ما اغلب منابع قابل اجرای کمی در سطح محلی و ملی برای تجویز آنتی بیوتیک در اختیار داریم. ما به تحقیق بیشتری برای رسیدن به راه بهینه و موثر در تهیه دستور العمل ملی که بر اساس وضعیت های منطقه ای تنظیم شده است و تعیین اینکه چه منابعی می توانند هم برای سازمان ها و هم مشارکت کنندگان کمک کننده باشند، نیاز داریم.

دکتر الکساندر سینگر از دانشگاه مونیتوبا کانادا که اخیرا عوامل مرتبط با تجویز ضد میکروبی نامناسب در مراقبت های اولیه را بررسی کرده است می گوید ما راه طولانی در جهت نظارت آنتی بیوتیک داریم و برنامه های زیادی در سطوح مختلف به مظور رسیدن به ای هدف مورد نیاز هستند.

گفتن عبارت ساده ای به مردم که کار درست را انجام دهند، به طور معمول مزایای محدودی دارند. برخی پیشنهادهای بسیار خوب در زمینه مدیریت آنتی بیوتیک وجود دارد: در آمریکا، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری فعالیت های فوق العاده ای را انجام داده است . مثال های بسیاری از ابتکارات ساده وجود دارد که در عمل تغییرات چشمگیری را موجب می شوند. آنها صرفا نیاز به خرید از ارائه دهندگان و برای پذیرفتن تغییر در نحوه انجام کارهای معمول دارند.

جابه جایی از پزشکی مبتنی بر علم به پزشکی مبتنی بر شواهد، یک کار طولانی و دشوار است.