تحقیقات جدید باعث تغییر در روند درمان آبسه های پوستی در کودکان شده است.
استفاده از آنتی بیوتیک در زمان تخلیه عفونت در آبسه پوستی می تواند در حد معنی داری به بهبود کمک کند.
دکتر مارک سیگل، استاد بالینی پزشکی از مرکز پزشکی نیویورک لانگون عنوان می کند به طور منطقی ما نیازی به آنتی بیوتیک نداریم اما شواهد جدید نشان می دهد اگر بیمار را روی مصرف آنتی بیوتیک پیشگیرانه قرار دهیم منافع بهتری در درمان به دست می آوریم.
آبسه تجمع عفونی دردناک و پر از مایعی می باشد که زیر پوست ایجاد می شود. در اغلب موارد آبسه به صورت سرپایی درمان می شود و پزشک تنها چرک را از درون آبسه تخلیه می کند.
در پیش زمینه این تحقیق عنوان شده است که اغلب این عفونت های پوستی در نتیجه استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می شود که می تواند باکتری MRSA مقاوم به دارو را نیز شامل شود. محققین بسیار شگفت زده شدند که افزودن آنتی بیوتیک به روند درمانی بتواند تا این حد نرخ بهبود آبسه را تقویت کند.
دکتر رابرت داوم (Robert Daum) متخصص اطفال از دانشگاه شیکاگو به همراه همکارانش نزدیک به 800 بیمار مبتلا به آبسه پوستی را در سال های 2009 و 2015 مورد بازبینی قرار دادند.
حدود دو سوم این افراد بالغ بوده و یک سوم را نیز اطفال تشکیل می دادند. همه آن ها به آبسه های قابل تخلیه مبتلا شده بودند و ضخامتآبسه ها از یک اینچ تا حدود دو اینچ متغیر بود.
نزدیک به نیمی از آبسه های پوستی تحت درمان شامل MRSA بودند، باکتری که نسبت به خیلی از آنتی بیوتیک های متداول مقاوم می باشد. محققین از دو آنتی بیوتیک استفاده کردند: کلیندامایسین و تریمتوپریم سولفامتوکسازول (trimethoprim-sulfamethoxazole). استفاده از این دو آنتی بیوتیک اثربخشی هایی را علیه عفونت MRSA نشان داد.
بعد از برش و تخلیه آبسه ها یک سوم بیماران کلیندامایسین نسخه ای دریافت کردند. یک سوم دیگر نیز دارو تریمتوپریم سولفامتوکسازول دریافت کردند و یک سوم باقی مانده نیز پلاسبو یا دارونما دریافت کردند.
بعد از 10 روز درمان، بیش از هشت نفر از هر ده نفر مبتلا به عفونت MRSA در دو گروهی که از آنتی بیوتیک استفاده می کردند، درمان شدند. این آمار در مقایسه با 63 درصد افراد درمان شده در گروهی بود که آنتی بیوتیک دریافت نکرده بودند.
علاوه بر این کلیندامایسین 89 درصد موارد عفونت استافیلوکوکوس اورئوس را برطرف کرده بود و تریمتوپریم سولفامتوکسازول نیز به نرخ درمانی 80 درصد رسیده بود. این آمار در گروهی که از آنتی بیوتیک استفاده نمی کردند 66 درصد بود. این تیم تحقیقاتی هم چنین دریافت در بین افرادی که با آنتی بیوتیک تحت درمان بودند نرخ درمان پایداری حاصل شده بود.
بنا به گفته محققین شایع ترین تاثیرات جانبی عبارت بود از اسهال و استفراغ خفیف.
دکتر سیگل عنوان کرد افزودن آنتی بیوتیک به رژیم درمانی آبسه پوستی می تواند برای افراد مبتلا به دیابت مفید باشد زیرا آن ها در فرایند بهبود زخم مشکل دارند و هم چنین افرادی که در سیستم ایمنی خود اختلال دارند نیز می توانند از این رویکرد بهره برند. اگر چه در این تحقیق از آنتی بیوتیک هایی استفاده شده است که پیش از این هرگز در چنین مواردی از آن ها استفاده نمی شد اما به نظر می رسد از آنتی بیوتیک هایی که تاثیرات جانبی کمتری دارند نیز می توان استفاده کرد.
دکتر کنت برمبرگ نیز موافق بود که این یافته ها سبب می شود تا پزشکانی که تنها بر تخلیه آبسه ها تمرکز دارند بر رویکرد درمانی خود تجدید نظر کنند. من فکر می کنم بر اساس این تحقیق پزشکان باید در اغلب بیماران خود از آنتی بیوتیک استفاده کنند. برومبرگ متخصص بالینی اطفال در دانشگاه پزشکی Icahn واقع در نیویورک می باشد. او هم چنین خاطر نشان کرد در این تحقیق به نظر می رسد کودکان به کلیندامایسین بهتر پاسخ داده اند.
دکتر برومبرگ خود در این تحقیق حضور نداشت و عنوان کرد در این تحقیق اختصاصا به بیماران مبتلا به دیابت و آن هایی که در سیستم ایمنی خود دچار اشکال هستند اشاره ای نشده است. استفاده از آنتی بیوتیک را باید در این موقعیت ها نیز در نظر داشت.
این تحقیق با سرمایه گذاری موسسه ملی سلامت آمریکا انجام شده است. نتایج این تحقیق در تاریخ 29 ژوئیه در ژورنال New England Journal of Medicine منتشر شده است.