دروانا:

خیلی از افراد پوست برنزه را می پسندند اما می دانند که در معرض تابش خورشید قرار گرفتن ریسک سرطان پوست را افزایش می دهد. در حال حاضر دانشمندان عنوان کرده اند که راهی را برای برنزه شدن پیدا کردند بدون آن که نیازی به آسیب تابش فرابنفش وجود داشته باشد.

در تست های آزمایشگاهی محققین از تکنیکی استفاده کرده اند که به افزایش رنگدانه سازی در نمونه های پوست انسان کمک می کند. در حالی که این تحقیق در مراحل اولیه می باشد اما محققین با این حال به این روش امیدوارند.

برنزه کردن پوست بدون آفتاب 

دکتر دیوید فیشر از بیمارستان عمومی ماساچوست عنوان کرد فعال سازی مسیر پیگمنتاسیون با دسته جدیدی از مولکول های کوچک ظاهر برنزه را ایجاد می کند بدون این که نیازی به آسیب DNA ناشی از تابش خورشید باشد. دکتر فیشر مسئول درماتولوژی در بیمارستان بوستون می باشد.

دکتر فیشر افزود ما باید تحقیقات مطمئنی انجام دهیم و باید از عملکرد این ترکیبات درک بهتری بیابیم. اما این احتمال وجود دارد که این ترکیبات بتواند راه جدیدی برای محافظت از آسیب پوستی ناشی از نور خورشید و ایجاد سرطان پوست باشد.

تیم تحقیقاتی دکتر فیشر آنزیم هایی را نشانه گذاری کردند که به عنوان salt-inducible kinases) SIK) شناخته می شود و بر رنگ پوست تاثیر می گذارد. بعد از هشت روز استفاده از مهارکننده های SIK تیرگی خاصی روی نمونه های پوستی ایجاد شد.

این درمان منجر به تولید رنگدانه ای در سطح پوست می شود که eumelanin نام دارد و در نزدیک سطح پوست قرار دارد و ظاهر شبیه به برنزه شدن در آفتاب را ایجاد می کند. این یافته ها نشان داد مولکول های فعال شده مسیر پیگمنتاسیون مشابهی را ایجاد می کنند.

این تحقیق در 13 ژوئن در ژورنال Cell Reports منتشر شده است.

دکتر فیشر که خود استاد درماتولوژی در دانشگاه پزشکی هاروارد می باشد هم چنین در مرکز تحقیقات بیولوژی جلدی MGH فعالیت دارد عنوان کرد ما در مورد امکان القای تولید رنگدانه تیره در پوست انسان بدون استفاده از تابش فرابنفش به پوست بسیار شگفت زده ایم.

این تحقیق دنباله تحقیقی است که در سال 2006 انجام شد و در آن پایه مولکولی پاسخ برنزه شدن شناسایی گردید. در آن تحقیق محققین از ترکیبی به نام فورسکولین برای القای برنزه کردن روی گونه ای از موش استفاده کردند که به طور نرمال ملانین محافظتی ایجاد نمی کند.

فورسکولین و ترکیبات مشابه در تست های انجام شده بر پوست انسان جواب ندادند و منجر به تغییر روش تیم تحقیقاتی دکتر فیشر و به دست آوردن نتایج موفقیت آمیز گردید.