با استفاده از یک تست خونی جدید پزشکان می توانند خانم هایی را شناسایی کنند که احتمال ابتلا به عارضه خطرناکی به نام پره اکلامپسی در آن ها بعید است، حتی با وجودی که علائم مشکوک به پره اکلامپسی وجود داشته باشد.
این یافته ها در 7 ژانویه در ژورنال New England Journal of Medicine منتشر شد.
محققین گفتند اگر نتایج با استفاده از تحقیقات بیشتر تایید شود، با استفاده از این تست می توان احتمال بروز اکلامپسیا را در موارد مشکوک رد کرد.
بر اساس گفته Ellen Seely از بیمارستان زنان در بریگهام، این یافته بسیار اهیمت دارد زیرا خانم هایی که احتمال پره اکلامپسی در مورد آن ها وجود دارد معمولا در بیمارستان بستری می شوند و تحت مراقبت های دقیقی قرار می گیرند.
Seely هم چنین عنوان کرد وجود یک تست مطمئن می تواند از میزان بستری شدن خانم ها در بیمارستان بکاهد و این تاثیر قابل توجهی خواهد داشت.
بر اساس آمار منتشر شده از سوی موسسه March of Dimes 2 تا 8 درصد خانم ها در خطر ابتلا به پره اکلامپسی قرار دارند.
این شرایط (پره اکلامپسی) بعد از هفته بیستم بارداری اتفاق می افتد و مشخصه آن فشار خون بالاست هم چنین سایر ارگان ها اعم از کلیه ها و کبد نیز به خوبی کار نمی کنند. از جمله علائم بالینی این حالت عبارت است از دفع پروتئین در ادرار هم چنین سردرد شدید و اختلالاتی در دید.
بر اساس گفته دکتر Stefan Verlohren از دانشگاه پزشکی Charite در برلین آلمان تشخیص به موقع پره اکلامپسی ضروری است زیرا خطرات جدی را برای مادر و فرزند به همراه دارد.
پره اکلامپسی می تواند به زایمان زودرس منجر شود هم چنین این احتمال وجود دارد که نوزاد متولد شده وزن بسیار کمی داشته باشد. هم چنین احتمال تشنج، کما و جداشدن زودرس جفت از رحم نیز وجود دارد که ممکن است منجر به خونریزی مرگ باری شود.
Verlohren گفت مشکل این است که به سختی می توان افرادی که در خطر پره اکلامپسی قرار دارند را شناسایی کرد. برای مثال، خانمی که در اواخر بارداری به افزایش فشار خون مبتلا می شود در مراحل اولیه پره اکلامپسی قرار دارند هم چنین افرای که دچار فشار خون بالایی هستند (فشار خون سیستولیک بالای 140 میلی متر جیوه و فشار خون دیاستولیک زیر 90 میلی متر جیوه).
بنابراین تیم تحقیقاتی او تست خونی را بررسی کردند تا مشخص شود آیا به این وسیله می توان خانم های مشکوک به پره اکلامپسی را تشخیص دهند.
در این تست مقدار دو پروتئین در خون اندازه گیری می شود. یکی از این پروتئین ها sFlt-1 نام دارد، این پروتئین مانع از تشکیل عروق خونی جدید می شود، پروتئین دیگر PlGF نام دارد، این پروتئین منجر به تشکیل عروق خونی جدید می شود. مطالعات نشان داده است خانم های مبتلا به پره اکلامپسی میزان sFlt-1 بالا و میزان PlGF پایینی دارند، در نتیجه جریان خون جفت به خطر می افتد.
تیم Verlohren نمونه خونی بیش از 1000 خانم استفاده کردند که در هفته 24 ام و 37 ام بارداری بودند، همه این خانم ها به پره اکلامپسی مشکوک بودند.
بر اساس توضیحات Verlohren هر خانم حداقل یکی از علائم مربوط به پره اکلامپسی را داشت اما تشخیص قطعی در مورد بروز پره اکلامپسی در مورد آن ها مشکل بود.
در اولین گروه، 500 خانم حضور داشتند، محققین دریافتند حداقل مقدار کلیدی 38 را می توان در نظر داشت. سپس ارزیابی در مورد 550 بیمار دیگر تکرار شد.
مشخص شد خانم هایی که نتیجه 38 یا پایین تر داشتند خطربروز پره اکلاپسی در هفته آینده برای آن ها کم است (بیش از 99 درصد).
Seely گفت با استفاده از این تست می توان گفت احتمال بروز پره اکلامپسی در هفته آینده برای خانم باردار چقدر بعید است.
او افزود با استفاده از این تست می توان پیش بینی کرد چه خانم هایی در خطر بروز پره اکلامپسی قرار دارند. تنها 37 درصد این بیماران نتیجه بیش از 38 را نشان دادند و در چهار هفته آینده به پره اکلامپسی دچار شدند.
Seely هم چنین ادامه داد مشخص نیست این تست در مقیاس واقعی چقدر دقیق خواهد بود. در این تحقیق به این پرسش پاسخ داده نشد که چطور باید در عمل از این تست استفاده کرد.
Seely گفت این تست احتمال بروز پره اکلامپسی را تنها برای هفته آینده کنار می گذارد. هنوز مشخص نیست آیا این تست ها به طور مستمر انجام می شود و آیا خانم دوباره هفته آینده تست را تکرار خواهد کرد یا خیر.
Verlohren گفت تحقیقات در انگلیس هم چنان ادامه دارد و بررسی می شود آیا این تست با قدرت پیش بینی یک هفته ای اش می تواند از خطر بستری شدن غیر ضروری برای مانیتور شدن به منظور پره اکلامپسی بکاهد یا خیر.
Roche Diagnostics تولید کننده این تست روی تحقیقی جدید سرمایه گذاری کرده است و Verlohren و چند تن از محققین نیز راوابط مالی با این کمپانی دارند.
Seely گفت اگر این تست بتواند به خانم ها کمک کند تا از بستری شدن در بیمارستان جلوگیری شود، مزیت های قابل توجهی خواهد داشت.
او تاکید کرد بستری شدن، خانم ها را از خانواده های شان و مخصوصا کودکان دیگری که در خانه وجود دارند، جدا می کند. این استرس بسیار اهمیت دارد و اگر بتوان از آن جلوگیری کرد تاثیر مهمی بر کیفیت خانواده خواهد گذاشت.