تحقیقات جدید نشان داده است، خانم های بارداری که به سرطان مبتلا می شوند، نیازی نیست درمان خود را به تاخیر بیاندازند و یا این که به بارداری خود پایان دهند.

در این تحقیق 129 کودک اروپایی حضور داشتند که تشخیص سرطان در مورد مادران آنها در دوران بارداری داده شده بود، گروه شاهد نیز از 129 کودک تشکیل شده بود که از مادران سالم(مادرانی که به سرطان مبتلا نبودند) متولد شده بودند. سلامت فیزیکی و روانی کودکان در 18 ماهگی و در سه سالگی مورد ارزیابی قرار گرفت.

در میان مادرانی که در دوران بارداری به سرطان مبتلا بودند، 69 درصد آنها قبل از زایمان تحت شیمی درمانی قرار داشتند، حدود 3 درصد افراد تحت رادیو تراپی قرار داشتند و 5.4 درصد نیز هم شیمی درمانی و هم رادیو تراپی دریافت کردند. تعداد کمی از افراد در معرض trastuzumab (هرسپتین) یا اینترفرون (کمتر از یک درصد افراد) قرار داشتند و حدود 10 درصد نیز جراحی انجام داده بودند.

بر اساس آن چه که در کنگره سرطان اروپا در روز دوشنبه عنوان شد، حدود 11 درصد مادران مبتلا به سرطان در طول بارداری درمانی دریافت نکردند، این کنگره در وین اتریش دایر شد. یافته های این تحقیق همزمان در ژورنال پزشکی نیوانگلند منتشر شد.

بر اساس گفته فردریک آمنت، متخصص انکولوژیست زنان در بیمارستان دانشگاه Leuven واقع در Belgium و بیمارستان Antoni van Leeuwenhoek در Netherlands، در مقایسه با کودکان گروه شاهد، ما دریافتیم که تفاوت معنی داری در رشد روانی کودکان این دو گروه وجود ندارد(کودکانی که مادران شان تحت شیمی درمانی، رادیو تراپی و جراحی قرار داشتند و کودکان گروه شاهد).

او در اخبار سازمان سرطان اروپا اعلام کرد هیچ یک از چرخه های شیمی درمانی که از یک تا ده رده بندی شده بود، پیامدی برای اطفال به دنبال نداشت.

محققین همچنین دریافتند که زایمان زودرس بیشتر در مادرانی شایع بود که به سرطان مبتلا بودند و این ربطی به دریافت درمان در طول بارداری نداشت.

آمنت گفت در بیشتر موارد، زودتر به دنیا آمدن بر اساس تصمیم آگاهانه القا شد تا بعد از زایمان درمان سرطان بتواند ادامه داشته باشد. در برخی موارد نیز زایمان زودرس به طور خود به خودی بوده است و شاید هم در این میان درمان سرطان نقشی داشته است. اما ما نمی دانیم که علت دقیق این زایمان های زودرس چه بوده است. شاید بتوان این گونه برداشت کرد که شیمی درمانی سبب القای انقباضاتی شده است و یا این که التهابات واژینال و یا پارگی زودرس غشا اتفاق افتاده است. 

شایع ترین سرطان هایی که در این خانم ها تشخیص داده شده بود عبارت بود از سرطان سینه و  سرطان خون(اعم از لوسمی و لنفوما).

آمنت گفت نتایج نشان داده که ترس از درمان سرطان دلیلی برای پایان دادن به بارداری نیست و مادر نباید درمان را به تاخیر بیاندازد و شیمی درمانی میتواند ادامه داشته باشد. این تحقیق نشان داد کودکان بیشتر از نارس بودن رنج می برند تا شیمی درمانی، بنابراین اجتناب از نارس بودن اهمیت بیشتری دارد تا اجتناب از شیمی درمانی.

پروفسور Peter Naredi نیز عنوان کرد این نتایج که تازه ترین نتایج در این زمینه است باید اطمینانی برای خانم های باردار باشد که به سرطان مبتلا هستند همچنین خانم هایی که نه تنها نگران خودشان هستند، بلکه نگران فرزند متولد شده خود نیز هستند.

او که خود در این آزمون شرکت نداشت عنوان کرد لازم است این کودکان تحت پیگیری بیشتری قرار بگیرند، مهم ترین نتیجه در این مرحله این است که پزشکان فورا باید درمان سرطان را آغاز کنند، اما باید سعی کنند به گونه ای پیش روند که پروسه بارداری دوره کامل خود را طی کند.