تحقیقات جدید نشان می دهد که بازه زمانی بین بارداری های یک خانم می تواند با ریسک ابتلا به اوتیسم ارتباط داشته باشد.
Lisa Croen مسئول برنامه تحقیقی اوتیسم در بخش تحقیقات Kaiser Permanente واقع در اوکالند کالیفرنیا گفت کودکانی که به فاصله کمتر از دو سال و یا بیشتر از شش سال با خواهر یا برادر بزرگ خود به دنیا می آیند، دو تا سه برابر در خطر ابتلا به اوتیسم قرار دارند.
او گفت تحقیقات قبلی نشان داد که بازه کوتاه مدت و همچنین بازه های طولانی مدت غیر معمول بین بارداری با افزایش ریسک ارتباط دارد. ما نیز همین گونه فکر می کنیم و همه شواهد موجود اشاره به یک جهت دارند.
اما باید تذکر داد که این ارتباط فقط مشاهده شده است و هنوز علت آن اثبات نشده.
یکی از متخصصین نوزاد تصریح کرد که در این تحقیق فقط ارتباط بین بازه های بارداری و ریسک احتمالی اوتیسم مشاهده شده است و هنوز در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است.
دکتر Croen عنوان کرد، این یافته ها به توصیه فعلی سازمان بهداشت جهانی کمک می کند که می گوید بعد از بچه دار شدن و قبل از تلاش برای بارداری بعدی حداقل دو سال صبر کنید.
این تحقیق در 14 سپتامبر به صورت آن لاین منتشر شد و در نسخه اکتبر ژورنال Pediatrics به چاپ رسید.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریکا اعلام کرد از هر 68 کودک متولد شده، 1 کودک به اختلال اوتیسم مبتلاست. بر اساس گزارش های CDC پسران بیشتر از دختران در خطر ابتلا به اوتیسم قرار دارند. فاکتورهای ژنتیکی و محیطی ممکن است در این میان نقش داشته باشد.
در این تحقیق داده های حدود 45000 کودک که در سال های 2000 تا 2009 در بیمارستان های کالیفرنیا به دنیا آمده بودند و فرزند دوم بودند، بازبینی شد.
محققین به دنبال کدهایی بودند که تشخیص هر کدام از شرایط مربوط به اختلال اوتیسم را در برداشت و این کدها می توانست در محدوده خفیف تا شدید قرار بگیرد. این تیم تحقیقاتی بازه های بین بارداری را مورد بررسی قرار داد و آن را این گونه تعریف کرد، زمانی که از زایمان اول تا رشد جنینی فرزند دوم به طول انجامد.
بیشتر خواهر یا برادرهای بزرگتر در بین این 45000 فرزند دوم، به اوتیسم مبتلا نبودند، به جز 878 نفر. محققین نخست گروهی را آنالیز کردند که فاقد خواهر یا بردار بزرگتر مبتلا به اوتیسم بود.
در مورد این کودکان، بازه های بارداری کمتر از 24 ماه، 72 ماه و یا بییشتر، ریسک اوتیسم 1.5 تا 3 برابر بود و این در مقایسه با بازه های بارداری 36 تا 47 ماهه برآورد شد. بر اساس یافته های این تحقیق بازه کمتر از 6 ماه به نظر می رسد بیشترین ریسک را به دنبال دارد.
محققین برای دومین بار فرزندانی را آنالیز کردند که خواهر یا بردار بزرگتر مبتلا به اوتیسم داشته اند، مجددا همان الگو به دست آمد ( این که بازه های کوتاه و یا بلند مدت ریسک اوتیسم را افزایش می دهد).
بر اساس گفته دکتر Croen محققین نمی دانند این ارتباط را چگونه توضیح دهند. یکی از توضیحات احتمالی این است که بارداری با فواصل زمانی کوتاه مدت سبب تخلیه ذخیره اسید فولیک مادر می شود و اسید فولیک ماده مغذی ضروری در بحث سلامت مغز فرزند محسوب می شود.
دکتر David Mendez متخصص نوزادان در بیمارستان اطفال میامی گفت تحقیقات زیادی وجود دارد که به بررسی بازه های زمانی و تاثیرات بازه های بلند مدت در مقایسه با کوتاه مدت پرداخته است. برخی تحقیقات نشان داده است که بازه های بارداری کوتاه مدت با برخی اختلالات روانی از جمله شیزوفرنی ارتباط دارد.
David Mendez گفت اما با این وجود قبل از این که بتوان با قطعیت چیزی گفت، به تحقیقات بیشتری نیاز است.
او عنوان کرد بازه بارداری یکی از فاکتورهایی است که می تواند بر سلامت کودک و تربیت او تاثیر بگذارد. همچنین ادامه داد اجتناب از بازه های کوتاه مدت بین بارداری می تواند برای والدین نیز مفید باشد.