بر اساس گزارش محققین دانشگاه ایندیانا به نظر می رسد هورمون طبیعی عشق به مادران این انگیزه را می دهد تا به هنگام ناراحتی، نوزاد خود را تسکین داده و آرام نمایند.
تیم تحقیقاتی اشاره کرد فعال سازی این هورمون توسط مغز ارتباطی با پاسخ های احساسی خوب مانند پرورش فرزند، رابطه جنسی و صمیمیت فیزیکی دارد. در این تحقیق جدید، محققین می خواهند بررسی کنند که چطور این هورمون در مورد مادران جدید کمک میکند تا به سمت مراقبت از نوزاد خود کشیده شوند و از دغدغه های دیگری مانند رابطه جنسی دور شوند.
سرپرست این تحقیقات Julia Heiman طی اخباری گفت ما می دانیم تبادلاتی از نظر پاسخ جنسی و هم چنین توجه به نوزاد جدیدی که به مراقبت و محبت نیاز دارد، وجود دارد. این فرد محقق ارشد دانشگاه Kinsey Institute است.
در این تحقیق مادرانی وجود داشتند که ظرف شش ماه گذشته زایمان کرده بودند و فرزندان آنها نیز در این آزمون حضور داشتند. این تیم تحقیقاتی به شرکت کنندگان از راه بینی اکسی توسین داد ضمن این که به برخی افراد نیز پلاسبو داده شد و سپس از آنان خواسته شد تا به تعدادی تصویر نگاه کنند، از جمله این تصویرها کودکانی بودند که در حال گریه بودند، برخی از کودکان می خندیدند و برخی از تصاویر شامل فعالیت جنسی بود. آن ها به این تصاویر طبیعی مانند صحنه های واقعی نگاه می کردند.
همان طور که خانم ها تصاویر را بازبینی می کردند، فعالیت مغز با استفاده از تکنولوژی عکس برداری مانیتور می شد.
فعالیت در خانم هایی که اکسی توسین دریافت کرده بودند، چه آن ها که بچه داشتند و چه نداشتند، با دیدن تصویر نوزادی که در حال گریه بود، به حد معنی داری افزایش یافت و این با سیستم پاداش مغزی در ارتباط بود.
و اما در مورد توجه به رابطه جنسی چه پیش آمد؟ این تحقیق نشان داد که در بین مادران جدید تمایل برای رابطه جنسی تقلیل یافته است البته این اثر تا حدی متغیر بود.
دکتر Heiman عنوان کرد از دیدگاه تکاملی، این دوره از پرورش، زمان تمرکز به نوزاد جدیدی است که زندگی و آینده او وابسته به توجه والدین است.
محققین این گونه نظریه پردازی کردند: از آنجایی که اکسی توسین با رفتارهای مادرانه مانند شیردهی ارتباط دارد، فعال سازی سیستم پاداش مغز در پاسخ به گریه کردن کودک ممکن است انگیزه ای برای مراقبت از نوزادان باشد.
اما چرا مادران نسبت به لبخند کودک پاسخی نشان ندادند؟ محققین عنوان کردند بیشتر افراد بالغ شبیه هم هستند و در مقابل لبخند کودک پاسخ مثبتی از خود نشان می دهند، اما فعال سازی این بخش مغز در این تحقیق مشخص نشد.
دکتر Heiman که خود استاد علوم مغز و روان در دانشگاه است افزود در مورد مرحله اول زندگی و این که چه چیز در انطباق آن نقش کلیدی دارد، هنوز چیزهای زیادی مانده است که باید کشف شود.
این تحقیق اخیرا در ژورنال هورمون ها و رفتار منتشر شده است.