بر اساس یافته های تحقیقی جدید، مکمل های روغن ماهی و حتی بعضی از ماهی ها ممکن است اثر بخشی برخی از درمان های خاص سرطان مانند شیمی درمانی را به تاخیر بندازد (یا مانع از اثر بخشی لازم شود).
محققین هلندی دریافتند که herring, mackerel و سه مورد دیگر از روغن های ماهی میزان اسید چرب خون به نام (n-3) 16:4 را در بیماران مبتلا به سرطان افزایش می دهد. محققین گفتند آزمایش هایی که بر روی موش انجام شده نشان می دهد که این اسید چرب می تواند سلول های سرطانی را نسبت به شیمی درمانی مقاوم کند. اما این قطعی نیست که آن چه در موش های سرطانی اتفاق می افتد مشابه با آن چیزی باشد که در بیماران سرطانی اتفاق بیفتد.
متخصصین متذکر شدند چه روغن ماهی به بیماران سرطانی کمک کند و چه به آن ها آسیب بزند، نتایج متفاوتی را ایجاد کرده است.
Dwight Kloth مسئول مرکز سرطان Fox Chase در فیلادلفیا (که خود در این تحقیق حضور نداشت) عنوان کرد خیلی از مکمل های غذایی لزوما سودبخش نیستند. موارد زیادی در مقالات وجود دارد که نشان می دهد مکمل های تغذیه ای و داروهای گیاهی تداخلات زیان آوری با شیمی درمانی دارند.
بر اساس پیش زمینه ای که در این تحقیق وجود دارد خیلی از بیماران بعد از تشخیص سرطان، شروع به خوردن مکمل هایی می کنند اما نگرانی که وجود دارد این است که این مکمل ها ممکن است با درمان های ضد سرطان انجام شده در تداخل باشد.
Christine Metz مدیر آزمایشگاه بیوشیمی دارویی در موسسه فاینستاین خاص تحقیقات پزشکی در Manhasset واقع در نیویورک توضیح داد، تحقیق ما نشان می دهد که وقتی شما غشای سلول سرطانی را با تغییر چربی ها تحت تاثیر قرار می دهید، می توانید آن را سفت تر یا به عکس شل تر نمائید. این چربی ها می تواند وارد شدن داروی شیمی درمانی را به سلول های سرطانی سخت تر کند یا این که سبب می شود سلول سرطانی بتواند داروی شیمی درمانی را به خارج پس بزند.
محققین این تحقیق و سایر متخصصین گفتند این تحقیق جدید که در تاریخ 2 آپریل در ژورنال انکولوژی JAMA منتشر شده است اثبات نکرد که روغن ماهی اثرات شیمی درمانی را در انسان کاهش می دهد.
هیچ کارآزمایی بالینی برای بررسی این فرضیه انجام نشده است. دکتر Len Lichtenfeld مسئول انجمن سرطان آمریکا گفت زیرا ارزیابی اثر بخشی شیمی درمانی در افرادی که روغن ماهی دریافت کرده اند و این که این امر می تواند درمان سرطان را غیر فعال کند امری است غیر اخلاقی.
در این تحقیق که به رهبری Emile Voest در موسسه سرطان هلند واقع در آمستردام انجام شد، مصرف روغن ماهی در 118 بیمار مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی بودند بررسی شد. محققین میزان اسید چرب را در 50 داوطلب سالم بررسی کردند، این افراد یا مکمل روغن ماهی دریافت می کردند یا خود ماهی را مصرف می نمودند.
در میان بیماران سرطانی، 35 نفر عنوان کردند که به طور منظم مکمل های روغن ماهی مصرف می نمودند و 13 نفر نیز مکمل های حاوی اسید چرب امگا 3 مصرف می کردند.
میزان اسید چرب (n-3) 16:4 در افراد داوطلب بعد از مصرف 10 میلی لیتر از روغن ماهی افزایش یافت. بعد از 8 ساعت میزان آن در خون به حد نرمالی بازگشت. اما وقتی افراد داوطلب 50 میلی لیتر روغن ماهی مصرف می کردند زمان بازگشت به مقدار نرمال طولانی تر بود.
بعلاوه مصرف 3.5 اونس herring و mackerel میزان خونی (n-3 ) 16:4 را افزایش می دهد. اما ماهی تون میزان خونی این اسید چرب را تغییر نداد و سالمون نیز تنها تغییر کوتاه مدتی را ایجاد کرد.
محققین نوشتند با این شرایط، این یافته ها بر فعالیت بیولوژیکی اسیدهای چرب مختلف و رسپتورهای آنها و افزایش نگرانی درباره مصرف همزمان روغن ماهی به هنگام شیمی درمانی اشاره و تاکید دارد.
اما تیم تحقیقاتی Voest گفت نمی خواهد بیماران را سرزنش کند که عدم موفقیت شیمی درمانی آن ها به دلیل مصرف روغن ماهی بوده است.
محققین افزودند تا داده های بیشتری فراهم شود به بیماران توصیه می کنیم به طور موقت از مصرف روغن ماهی در روزهای قبل ار شیمی درمانی و پس از آن بپرهیزند.
دکتر Nagashree Seetharamu انکولوژیست موسسه سرطان North Shore-LIJ در نیویورک گفت تحقیق در مورد این که آیا روغن ماهی برای بیماران مبتلا به سرطان مفید است یا مضر، نتایج متناقضی را نشان داده است.
او به چند مورد از تحقیقات اشاره کرد که نشان می داد روغن ماهی می تواند اثر بخشی شیمی درمانی را تقویت کند.
به هر حال او مطرح نمود، در حال حاضر شواهد قوی در رد یا حمایت از مصرف مکمل های روغن ماهی در طول دوران شیمی درمانی وجود ندارد. اما چیزی که تا الان مشخص است این است که توصیه می شود بیماران از مصرف این مکمل ها بپرهیزند. اما اگر آن ها قویا احساس می کنند که باید این مکمل ها را مصرف نمایند بنده نمی توانم آن را متوقف کنم.
Lichtenfeld گفت این تحقیق جدید سردرگمی ها درباره تاثیرات روغن ماهی بر شیمی درمانی را تخفیف نداده است. این تحقیق پاسخ قطعی به پرسش های مربوط به روغن ماهی نمی دهد، بلکه قسمت مهمی از شواهدی است که این پرسش ها را مورد توجه قرار می دهد.