محققین عنوان کردند که آنتی بیوتیک جدیدی را کشف کرده اند که می تواند در مبارزه با بیماری هایی که منشا باکتریایی دارد و دیگر به داروهای قدیمی تر پاسخ نمی دهند، ارزشمند باشد.
محققین در 7 ژانویه، در ژورنال نیچر(Nature) عنوان کردند که این آنتی بیوتیک جدید، teixobactin، برعلیه طیفی از باکتری ها که نسبت به داروهای آنتی بیوتیک موجود مقاوم شده اند، موثر است.
محققین از این باکتری برای درمان نمونه موش آزمایشگاهی MRSA (استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین) استفاده کردند، براساس آمار مراکز کنترل و پیشگیری (CDC) این عفونت سالانه 80000 آمریکایی را بیمار می کند و جان 11000 را می گیرد. این باکتری می تواند منجر به ذات الریه (pneumococcal pneumonia) شود، این آنتی بیوتیک جدید بر علیه این باکتری عمل می کند.
تست کشت های سلولی نشان داد که این داروی جدید به طور موثر می تواند گونه های مقاوم به دارو توبرکلوزیس(سل)، آنتراکس(سیاه زخم) و difficile Clostridium را از بین ببرد، باکتری Clostridium می تواند منجر به اسهال کشنده شود و بر اساس آمارهای مراکز درمان و پیشگیری، سالانه در ایالات متحده امریکا 250000 نفر را آلوده کرده و منجر به مرگ 14000 نفر می شود.
دکتر Kim Lewis مدیر مرکز اکتشاف ضد میکروبی در دانشگاه نورث ایسترن در بوستون عنوان کرد: تخمین بنده این است که تا سه سال آینده این آنتی بیوتیک در مراحل بررسی های بالینی خواهد بود. او ادامه می دهد که باید بر روی این آنتی بیوتیک جدید کار کرد تا برای کاربردهای انسانی اثربخش باشد.
دکتر Ambreen Khalil متخصص بیماری های عفونی در بیمارستان دانشگاه استاتن آیسلند در نیویورک درباره داروی teixobactin گفته است: این آنتی بیوتیک جز معدود انتخاب های موثری است که می تواند در دسترس باشد.
ایشان ادامه می دهد: مخصوصا در ارتباط با استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین می تواند بسیارحائز اهمیت باشد. همچنین در مورد C. difficile نیز به نظر می رسد ترکیبی امیدوار کننده باشد.
دکتر لوئیس عنوان می کند: بیشتر آنتی بیوتیک ها حاصل از باکتری ها از خاک به دست می آیند اما حدود یک درصد این میکروارگانیسم ها در ظرف های پتری نیز رشد خواهند کرد.
به هر حال یافتن آنتی بیوتیک های جدید از طبیعت دشوار است. محققین عنوان کردند در سال های 1960 با پایان یافتن دوران اولیه در کشف آنتی بیوتیک ها، سنتز آنتی بیوتیک های جدید نتوانست جایگزین محصولات طبیعی شود.
در این میان، فرم های خطرناکی از باکتری ها به وجود آمدند که نسبت به آنتی بیوتیک ها مقاوم اند، اغلب این آنتی بیوتیک ها در خط اول درمان و حتی خط دوم درمان بی فایده بوده اند. پزشکان باید از آنتی بیوتیک های کم اثری استفاده کنند که اثرات جانبی کمتری دارد ضمن آن که بسیار گران قیمت نیز هستند و در نتیجه احتمال مرگ بیمار نیز افزایش می یابد.
تخمین های CDC نشان می دهد بیش از 2 میلیون نفر سالانه به دلیل ابتلا به عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک بیمار می شوند. دکتر لوئیس عنوان کرد: پاتوژن ها ژن های مقاوم را بسیار سریع تر از آن چیزی کسب می کنند که ما بتوانیم آنتی بیوتیک های جدید را به وجود آوریم و البته این بحرانی برای سلامت انسان ها محسوب می شود.
دکتر لوئیس و همکاران گفتند که آنها دریافته اند چگونه می توانند از نمونه های خاک برای تولید باکتری هایی استفاده کنند که به طور نرمال در شرایط آزمایشگاهی رشد نمی کنند سپس می توان این کلون ها را به باکتری های آزمایشگاهی ترانسفر کرده و از آن ها به عنوان منابعی بالقوه برای ایجاد آنتی بیوتیک های جدید استفاده کرد.
او ادامه می دهد: ضرورتا ما در حال فریب باکتری ها هستیم، آن ها نمی دانند که در درون خود چه اتفاقی در حال رخداد است بنابراین شروع به رشد میکنند و کلونی هایی را تشکیل می دهند.
دکتر لوئیس همچنین افزود: شرکت دارویی به نام NovoBiotic Pharmaceuticals در کمبریج راه اندازی شده است که از این تکنولوژی استفاده کرده و 25 گروه از آنتی بیوتیک های جدید را کشف کرده است.داروی Teixobactin یکی از جدید ترین و امیدوار کننده ترین آنتی بیوتیک هایی است که در نتیجه این مطالعات و اکتشافات به دست آمده است.
اثر بخشی دارو Teixobactin نشان دهنده اثرات این تکنولوژی جدید است، در نتیجه منبعی امیدوارکننده برای آنتی بیوتیک هاست همچنین فرصت خوبی است که به رشد اکتشافات در زمینه آنتی بیوتیک ها کمک می کند.
داروی Teixobactin باکتری ها را از طریق تجزیه دیواره سلولی آنها از بین می برد و این شبیه به مکانیسم آنتی بیوتیکی مانند ونکومایسین است.
به نظر می رسد در این میان سایر پروسه های رشد باکتری نیز مختل شود، محققین امیدوارند که باکتری ها نتوانند به سرعت در برابر این آنتی بیوتیک جدید مقاومت نشان دهند.
دکترTanja Schneider، محقق تحقیقات عفونی در دانشگاه بن آلمان عنوان کرده است: بنده فکر می کنم از آن جایی که سلول برای اصلاح این تغییرات باید انرژی زیادی صرف کند، بروز مقاومت بعید به نظر می رسد.
محققین متذکر شدند پروسه مقاوم شدن نسبت به ونکومایسین 30 سال زمان برده است و به نظر می رسد احتمالا در مورد این آنتی بیوتیک جدید بروز مقاومت طولانی تر هم باشد.