یافته های جدید نشان می دهد، روش درمانی کم تهاجمی تر برای درمان فیبروم رحمی در بیمارستان های آمریکا مورد توجه قرار دارد.

در بررسی انجام شده نمونه ملی از بیمارستان ها در نظر گرفته شد و یافته ها نشان داد بیماران کمتری برای درمان فیبروم رحم تمایل به انجام هیسترکتومی دارند (برداشت رحم از طریق جراحی).

اما باید در نظر داشت برای درمان فیبروم رحم روش درمانی هیسترکتومی در مقایسه با آمبولیزاسیون فیبروم یا میوم (آمبولیزشن میوم) هم چنان بسیار متداول تر می باشد. آمبولیزاسیون یا آمبولیزشن میوم روشی است که میزان تهاجمی بودن آن در مقایسه با هیسترکتومی کمتر است.

فیبروم های رحمی یا میوم، توده های غیر سرطانی در دیواره رحم هستند که معمولا ضرری ندارند. اما زمانی که مشکل ساز می شوند مانند دردهای مستمر و خونریزی های سنگین قاعدگی، ممکن است به درمان نیاز باشد.

برای خانم هایی که علائم شدیدی دارند، روش سنتی درمان فیبروم رحمی یا میوم یعنی هیسترکتومی پیشنهاد می شود البته در برخی موارد تنها فیبروم ها برداشته می شوند.

گزینه های دیگری نیز وجود دارد. آمبولیزاسیون فیبروم یا آمبولیزشن میوم، روشی است که طی آن ذراتی کوچک وارد شریان های کوچک رحمی که فیبروم ها را تامین می کنند، می شود. این ذرات شریان ها را مسدود و تغذیه فیبروم را سرکوب می کند و در نتیجه فیبروم کوچک می شود.  

بنا به گفته دکتر پارسون موهان، محقق ارشد این تحقیق آمبولیزاسیون یا آمبولیزشن میوم درمانی پذیرفته شده برای 10 تا 15 سال است.

با این وجود تیم تحقیقاتی او نشان داد، روش درمانی آمبولیزاسیون فیبروم یا آمبولیزشن میوم نسبت به هیسترکتومی برای درمان فیبروم،کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. از سال 2012 تا 2013 هیسترکتومی در مقایسه با آمبولیزاسیون، 65 برابر بیشتر در بیمارستان های آمریکا برای درمان فیبروم رحمی، انجام شده است.

این تحقیق نشان داد آمبولیزاسیون یا آمبولیزشن میوم معمولا در مراکز درمانی بزرگ انجام می شده است. تعداد اندکی از خانم ها در بیمارستان های کوچک و روستایی تحت انجام این روش قرار گرفتند.  

دکتر موهان که خود استادیار رادیولوژی مداخله ای در دانشگاه میامی می باشد توضیح داد تفاوت در میزان دسترسی خانم ها به درمان ممکن است در این میان دخالت داشته باشد.

این که روش درمانی آمبولیزاسیون فیبروم یا آمبولیزشن میوم هر چند وقت یک بار باید انجام شود، تعریف مشخصی ندارد اما دکتر موهان عنوان کرد به نظر روشن می رسد که این روش به اندازه کافی نسخه نمی شود.  

او عنوان کرد" فکر می کنم روش درمانی آمبولیزاسیون فیبروم قطعا مورد استفاده قرار دارد، باید در نظر داشت این روش کمتر تهاجمی می باشد، دوره اقامت در بیمارستان به دنبال انجام آمبولیزاسیون کوتاه تر است هم چنین ارزان تر نیز می باشد.

به طور میانگین تیم دکتر موهان دریافت هزینه کل بیمارستان برای انجام آمبولیزاسیون فیبروم حدود 21600 دلار است حال آن که هزینه تمام شده هیسترکتومی 33100 دلار می باشد.

بر اساس آمار موسسه ملی سلامت، 80 درصد خانم ها اغلب در سنین چهل یا پنجاه سالگی به فیبروم رحمی دچار می شوند. فیبروم های رحمی معمولا علائمی ندارند اما برخی خانم ها ممکن است به درد لگن یا کمر درد، خونریزی های سنگین قاعدگی و یا تکرر ادرار دچار شوند.

خانم ها می توانند از مسکن های ضد درد و یا داروهای هورمونی به منظور کوچک کردن فیبروم ها استفاده کنند. روش دیگری که کمتر مورد توجه قرار دارد endometrial ablation می باشد که طی آن لایه پوشاننده رحم برداشته می شود.

بنا به گفته دکتر موهان بهترین انتخاب درمانی بستگی به موقعیت شخص و ترجیح او دارد. او پیشنهاد کرد که باید با بیماران در مورد روش های درمان فیبروم رحم صحبت کنیم و به آنها کمک کنیم تا تصمیم آگاهانه بگیرند.

تیم تحقیقاتی دکتر موهان از پایگاه داده های ملی بیمارستان های آمریکا استفاده کردند. بین سال های 2007 و 2013، تعداد سالانه خانم هایی که تحت انجام هیسترکتومی به منظور درمان فیبروئید قرار می گرفتند به بیش از نصف افت داشته است: از 168000 نفر به زیر 78200 نفر رسیده بود.

با این حال جراحی در مقایسه با آمبولیزاسیون هم چنان شایع تر است. محققین دریافتند در سال های 2012 و 2013، کمتر از 2500 مورد آمبولیزاسیون برای درمان فیبروم رحم انجام شد.

دکتر آنه هاردارت استادیار زنان و زایمان و علوم باروری در نیویورک موافق بود که آمبولیزاسیون گزینه مهم و کم تهاجمی برای خانم هایی محسوب می شود که به فیبروم های علامت دار دچارند. اما در مورد همه خانم ها انتخاب مناسبی نمی باشد. لازم به یادآوری است ایشان خود در این تحقیق حضور نداشت.

او در ادامه توضیح داد اندازه، تعداد و موقعیت فیبروم ها می تواند بر نحوه عملکرد آمبولیزاسیون تاثیر بگذارد.

بعلاوه ایشان یادآور شد این یافته ها از بیمارستان های کوچک و روستایی به دست آمده است که این خود موضوع دیگری است. این مراکز فاقد منابع لازم برای انجام این روش هستند.

به طور کلی، این تیم تحقیقاتی دریافت تنها 0.4 درصد همه آمبولیزاسیون ها در بیمارستان های روستایی انجام می شود هم چنین 8 درصد آن نیز در سیستم های بیمارستان های کوچک انجام می شود.

دکتر هاردارت توضیح داد آمبولیزاسیون به تجهیزات خاص و رادیولوژیست های مداخله ای برای انجام آن نیاز دارد. و اغلب این متخصصین در مراکز شلوغ تر وجود دارند.

دکتر موهان موافق بود که آمبولیزاسیون فیبروم برای همه خوب نخواهد بود. برای مثال اگر خانمی بخواهد بعد از درمان باردار شود، برداشت فیبروم از طریق جراحی می تواند انتخاب بهتری باشد.

او ادامه داد چیزی که اهمیت دارد، این است که خانم ها مزایا و ریسک های همه انتخاب های درمانی خود را بدانند.

او افزود یکی از خطرات آمبولیزاسیون فیبروم رحم، نارسایی تخمدان و یائسگی زودرس می باشد زیرا این روش ممکن است خون رسانی به تخمدان را مختل کند.

یافته های حاصل از این تحقیق در نشست سالانه رادیولوژی مداخله ای در واشنگتن ارائه شده است. باید توجه داشت داده ها و جمع بندی به دست آمده از این تحقیق تا قبل از منتشر شدن در ژورنال کارشناسی شده باید در حد مقدماتی در نظر گرفته شود.