چکیده:

هدف از این آزمون ارزیابی این نکته است که آیا اندازه گیری عمق کانونی واژن می تواند روشی غیر تهاجمی برای بررسی ضخامت دیواره واژن باشد.

روش ها: در این بررسی خانم هایی که در دوران بعد از یائسگی قرار داشتند به دلیل آتروفی واژن (VA) با استفاده از استروژن موضعی تحت درمان قرار گرفتند. تشخیص آتروفی واژن بر اساس وجود علائم بالینی و PH واژینال حداقل 5.5 انجام گرفت. گروه شاهد متشکل از خانم های بالای 40 سال بود که به VA مبتلا نبودند. اندازه گیری های عمق کانونی قبل و بعد از درمان با استفاده از دستگاه Cytocam-Incident Dark Field انجام گرفت، این دستگاه فاصله بین گردش خون ساب اپیتلیال (subepithelial micro-circulation) و سطح اپیتلیال را ارزیابی می کند. اندازه گیری ها قبل و بعد از درمان در گروه تحت آزمایش و هم چنین در دو بازه زمانی متفاوت در گروه شاهد نیز انجام شد. PH واژینال اندازه گیری شد. علائم با استفاده از رویکرد علائم آزاردهنده (bothersome symptom approach) مورد ارزیابی قرار گرفت.

نتایج: 8 خانم مبتلا به VA و 9 خانم از گروه شاهد وارد آزمون شدند. متوسط عمق کانونی قبل از شروع درمان بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. عمق کانونی قبل از درمان، بیش از دو برابر بعد از متوسط 7 هفته درمان با استروژن موضعی بود، 80 میکرومتر (دامنه بین چارکی1 80 تا 120 میکرومتر) در مقابل 220 میکرومتر (148 تا 248 میکرو متر p =0.02) در حالی که اندازه گیرها در گروه شاهد تغییری نکرد. pH واژینال قبل از درمان بین دو گروه متفاوت بود (به ترتیب 5.5 در برابر 5.1،P<0.01). Ph واژینال بعد از درمان تغییری نکرد.

جمع بندی: با استفاده از میکروسکوپ in vivo اندازه گیری غیرتهاجمی جدیدی را از ضخامت دیواره واژن معرفی کردیم. افزایش معنی دار در عمق کانونی در شرکت کنندگان مبتلا به VA مشاهده شد که با استروژن موضعی تحت درمان بودند. این اندازه گیری خلاقانه ضخامت دیواره واژن می تواند برای ارزیابی تاثیرات درمان استفاده شود. بعلاوه با استفاده از این روش، پتانسیل مهمی برای سایر کاربردها در زمینه زنان نیز فراهم می شود.

لغات کلیدی: عمق کانونی، درمان موضعی با استروژن، آتروفی واژن.